leoni

Arben Duka

Arben Duka: Në Tetëdhjetë e Pestën, Enveri ka vdekur, po dhe ora jonë, fiks aty ka mbetur!

Kurrë s’kemi pasur,

një kohë të artë,

ndaj vulë e mjerimit,

na nxin përmbi hartë!

 

Shqipëria jonë,

sot e prej fillimit,

ka qenë në pragun,

e falimentimit!

 

Varfëri pa fre,

në fushë e në mal,

sot Migjeni i Madh,

është kaq aktual!

 

Është kaq aktual,

ky yll i pashuar,

kënga e mjerimit,

kurrë s’ka pushuar!

 

Me hapa vigane,

para eci Bota,

qeveritë tona,

bëjnë punë të kota!

 

Rrahin edhe rrahin,

ujët në havan,

dhe për dreq-ky popull,

qëlloi shumë hajvan!

 

Komunizmi-vite,

që këtu ka vdekur,

po neve atje,

ora na ka mbetur!

 

Enveri i ikur,

tridhjetë vjet e ca,

politikën ndezur,

edhe sot e mba!

 

Qeveria jonë,

me supe të njoma,

me topet e dashit,

po merret akoma!

 

Do bien-s’do bien,

politikët zihen,

po të shkreta tope,

asgjëkundi s’bien!

 

Në Tetëdhjetë e Pesën,

Enveri ka vdekur,

po dhe ora jonë,

fiks aty ka mbetur!

 

Përpara-përpara,

ecën çdo lloj shteti,

vetëm koka jonë,

kthyer mbrapa mbeti!

 

Shqipëria ecën,

si mbi fije peri,

po fajin akoma,

e paska Enveri!

 

Këtu monument,

u ngrit nihilizmi,

fajin për të gjitha,

e ka komunizmi!

 

Mbetëm atë kohë,

veç duke mallkuar,

antikomunistët,

si bajga janë shtuar!

 

Antikomunistët,

janë plot e plot,

por një komunist,

as për farë s’gjen dot!

 

Kërmat e gjithë jetës,

“luftën” s’e ndalojnë,

me mullinjtë e erës,

kanë kohë që luftojnë!

 

Shikoni të sotmen,

o rracë kodoshi,

këtu-komunizmi,

historinë e sosi!

 

Tani ai rend,

quhet rend i vjetër,

njëzet e shtatë vjet,

jemi në rend tjetër!

 

Jemi në rend tjetër,

dot s’i japim dum,

ç’të bëjë qënëria,

vetëm ham e hum!

 

Vetëm ham e hum,

lehja nuk mbaron,

për një kohë që iku,

dhe më s’ekziston!

 

Daulles së çarë,

bjeri-more-bjeri,

fajin për të gjitha,

e paska Enveri!

 

Fajin për të gjitha,

e ka Komisari,

po këta nuk dinë,

nga lidhet gomari!

 

Ecin në rrëmujë,

në tym e në mjegull,

njeri shton një tullë,

tjetri heq një tjegull!

 

Na duket gallatë,

një çudi vërtet,

kur thonë dit’ e natë,

se do bëjnë shtet!

 

Ne e kemi pasur,

lumi pse s’u mori?!

Këtu super shtet,

ngriti Diktatori!

Kontrolloni gjithashtu

FADIL REXHA: KUR MUNGON LUANI MAJMUNËT BËHEN MBRETËR

Fadil Rexha: LARGIMI NGA VENDLINDJA

Ishte një mëngjes i ftohtë pranvere me bore e shi. Me lot në sy, u …