Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Dëshmori Shaban Hajzeraj ka lindur në Veriç të Burimit, më 15 shtator të vitit 1979. Në fshatin e lindjes dhe në Rakosh kryen shkollën tetëvjeçare, mirëpo, për shkak të racizmit serb të zbatuar ndaj shkollës shqipe në Kosovë në dekadën e fundit të shekullit të kaluar, nuk arrin ta vazhdojë shkollimin.
Pas tetëvjeçares, Shabani kryesisht merret me punët e bujqësisë. Megjithëse i ri në moshë dhe pa ndonjë përgatitje të veçantë arsimore, dëshmori Shaban Hajzeraj arrin ta kuptojë me kohë pozitën e nënshtruar e të robëruar të Kosovës. Ai kishte arritur ta kuptojë pozitën e tillë të Kosovës, sepse ishte rritur në atmosferën e një shtypjeje të vazhdueshme, e ushtruar nga Serbia mbi shqiptarët të cilët gjatë tërë viteve ’80 dhe më vonë demonstruan fuqishëm kërkesën për Republikën e Kosovës, e cila në realitet ishte kërkesë për çlirim nga Serbia. Po ashtu ai e kishte kuptuar mirë pozitën e shtypur të Kosovës edhe nga dhuna e përditshme, të cilën policia serbe e ushtronte ndaj shqiptarëve, në secilin fshat e qytet, derisa i doli përballë Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe ia bëri me dije se durimi i shqiptarit kishte një kufi.
Shpërthimi i luftës në Prekaz, në pranverë të vitit 1998, kundër pushtimit serb, Shabanit të ri i jep vetëbesim. Meqenëse të parët e familjes së tij kishin prejardhje nga fshati Çubrel i Skënderajt, ai sikur ndinte lidhje edhe më të forta emocionale me Drenicën e Azem Bejtës e të Shotë Galicës. Prandaj, sa herë jehonte topi në atë trevë, zemra e Shabanit shpejtonte ritmin, jo nga frika, por nga urrejtja për vrasësit serbë. Ai sikur e dinte se një ditë, lufta do të përhapet në tërë Kosovën dhe do të përfshijë edhe Veriçin e tij, prandaj kishte filluar të mendonte edhe për atë ditë.
Meqenëse fshati Veriç ishte i banuar edhe me serbë e romë, ishin rrethana të papërshtatshme që aty të formoheshin e të vepronin njësitet e UÇK-së. Përgjithësisht, ky dhe fshatrat përreth i përkisnin një lloj tampon zone që ndante trevën e Drenicës me atë të Dukagjinit, prandaj në të edhe mbretëronte gjendja as luftë as paqe. Mirëpo, me formimin e Brigadës 133 “Adrian Krasniqi”, në janar të vitit 1999, as kjo trevë nuk u la anash dhe komunikimi i njësiteve të UÇK-së nga zona në zonë u bë më i lehtë.
Një etapë krejt e re e luftës, edhe për dëshmorin Shaban Hajzeraj filloi në mars të vitit 1999, kur NATO-ja nisi të bombardojë caqet serbe. Në këtë fazë edhe popullata shqiptare e Veriçit, nën kërcënimin e forcave hakmarrëse serbe u detyrua të largohet nga shtëpitë e veta. Pjesa më e madhe e saj mori rrugën drejt Kukësit. Nga Shqipëria në Shqipëri, në fillim të prillit të vitit 1999 u shpërngul edhe familja e Shabanit. Me familjen ishte nisur edhe ai, mirëpo nuk shkon më larg sesa te bazat e UÇK-së në Kalimash të rrethit të Kukësit. Atje ndahet nga familja dhe paraqitet në qendrën rekrutuese të UÇK-së, ku pas procedurave të zakonshme sistemohet në radhët e brigadës 138 “Agim Ramadani”. Në ditët në vijim, kryen stërvitjet e nevojshme dhe zhvillon aktivitete paraprijëse ushtarake, në përgatitje për betejat në kufirin shekullor të vdekjes Shqipëri-Kosovë.
Më 28 prill, Shabani me bashkëluftëtarë shkon në vijën e frontit te Rrasa e Koshares. Tashmë po zhvilloheshin luftime të pandërprera dhe forcat e pushtuesit e kishin të qartë se nuk do të mund ta mbronin kufirin. Ai ishte shembur në pikat më strategjike. Serbët po luftonin me forcat e fundit dhe egërsisht. Luftëtarët çlirimtarë po luftonin me kurajo dhe optimizëm të shtuar. Çlirimi i Kosovës po dukej në horizont. Në mesin e tyre ishte edhe Shaban Hajzeraj. Mirëpo, në ato momente, atë e godet një copë granate dhe dheu nën këmbët e tij skuqet me gjak.
Më 29 prill, shokët e luftës, dëshmorin Shaban Hajzeraj e varrosin në varrezat e qytetit Bajram Curr. Më 23 gusht të 1999, trupi i tij u rivarros në varrezat e dëshmorëve në Koshare.
Dëshmori Shaban Hajzeraj ishte i pesti fëmijë me radhë i prindërve, Fetahut (i vrarë ato ditë të pranverës së flakët të Kosovës, nga forcat serbe në fshatin Osojan) e Kadës dhe vëllai i Izetit, Ismetit, Dritës, Vahides, Selvisë, Sanies e Lirisë. Familja e tij mburret me gjakun e derdhur për liri të birit të saj, dëshmorit Shaban Hajzeraj dhe për kujtim të tij ruan si relikte, kapelen, rripin dhe kuletën që kishte ai. (N. M.)
