«Shqipja në Diasporë» - takim mbarëkombëtar në shërbim të gjuhës dhe kulturës kombëtare në Diasporë

Vaxhid Sejdiu «Shkolla Shqipe» – Zvicër -Gëzuar 8 Marsin!

«Shkolla Shqipe» në Zvicër ju uron të gjitha grave në përgjithësi dhe gruas shqiptare në veçanti  festën e 8 Marsit.  «Gëzuar 8 Marsin», ju që mbani në zemrat tuaja botën njerëzore, ju që kujdeseni për të ardhmen e njerëzimit, ju që sakrifikoni për të mirën e lirisë dhe dashurisë njerëzore. Gëzuar sepse bota pa ju do të ishte një humnerë e pa fund. Prandaj “Gëzuar” në këtë ditë shënuar të njerëzimit, që ngjallë shpresë dhe dritë për të ardhmen, që ngroh botën me dashurinë e nënës. Dhe me të drejtë poeti kombëtar Rexhep Hoxha skalitë me mjeshtri vargjet për nënën, për gruan shqiptare.

“Fjalë e ëmbël, shumë e lartë,

është fjala nënë;

Gjuhë e nënës është e artë,

nënë, o dritë e hënë.”

Dhe ky urim shkon patjetër për mësueset kudo ku janë dhe në veçanti për ato të cilat edhe përkundër angazhimeve të shumta në punë dhe në familje kujdesen me përkushtim dhe dashuri ndaj nxënësve të shkollave shqipe në Zvicër dhe në mbarë botën shqiptare, me të vetmin qëllim që fëmijët shqiptarë ta mësojnë, ta ruajnë gjuhën amtare.

Urime festën e 8 Marsit mësuese të nderuara që me dashurinë dhe përkushtimin jeni shembulli më i mirë se si veprohet në shërbim të  Atdheut, Gjuhës dhe Kulturës kombëtare!

– Gëzuar!

“Shkolla shqipe” – Zvicër

Sektori për informim

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …