leoni

Emin Memushi: Një tufë poezish

Emin Memushi: Një tufë poezish

KËTO RRUGËT E KURBETIT PORSI GJURMËT E LANETIT

 

Ah more jastëk I shkretë,

Pse s’më le një natë të qetë?

Më lag si shiu nga retë,

Kokë, shpirt, zemër më vret.

 

Zhulatas, bëni kujdes,

Një porosi keni sot,

Mbani lart vëllazërinë,

Nëpër vite, nëpër mot.

 

Zemër shlodhur në Zhulat,

Më takojnë shokët me radhë,

Ulur për karshi shtëpisë,

Pimë raki, ndezim cigare.

 

Që nga detet, që nga brigjet,

E shikojmë Shqipërinë,

Do ti gjejmë shtigjet vallë,

Përsëri atje të vijmë?

 

Do t’I gjejmë njerëzit, vallë,  

Si e lamë atë ditë,

Vallë do takohen prindët

Me të dashurit fëmijë?

 

NE DYQANET E KURBETIT

 

Në dyqan vajta një ditë,

Bleva mollë, dardhë e ftua

Dhe I ndua nga një çikë

Po asnjë nuk qe për mua.

 

Bleva qepë, hudhra, lakra

Thoshin janë nga Janina

Djathë si ky nuk gjendet fare

Gënjehem dhe unë mavria!

 

Kur erdha nga Shqipëria,

Fruta solla në ballkon,

Seç u mbush era shtëpia,

Farmaci që të shëron!

 

Ma prish mendjen dhe rakia,

Kur pi pesë e gjashtë gota,

Sikur vjen nga Shqipëria,

Por më pas të cachet koka.

 

KUJTIME ÇOBANËRI

 

Kur dilje sipër te stani

Me shami lëshoje dritë

Përmbi shtrungë shihte çobani,

Me ty nata bëhej dritë.

 

Mirrj ujë te burimi

Për të bërë hajen e qëne

Nga zemra vinte urimi,

Kur fshije shtrungën e dhëne.

 

Eh, kur korrnim grurë e thekër

N’ato ara, n’ato vende,

Fluturonim sin ë ëndërra,

Ku na shpinte ajo mendje?

 

Kam qenë unë dikur çoban

Në moshën pesëmbëdhjetë,

Trembja dhe ujqit në mal,

Supet I matja me retë.

 

Flisja me male, me pyje,

Dhe me hënë dhe me yje,

Zoti mbi zot në ato anë

Këngë merrja mbi korije.

Kur më dilte në mëngjes

Ai ylli I karvanit

Me sytë larë me vesë

Ia bëje me dorë shejtanit!

 

Shtatë vëllezërit në qiell

Si të prerë me gërshërë

Ç’e qaja të shkretin fyell,

Kur qethnim kopenë e tërë.

 

Motra e tyre u bë qyqje,

Për t’ia thënë këngës në maj:

Ku-ku-ku e ku-ku-ku

Si e kanë vëllezërit hallë?

 

Kjo është historia jote,

qyqe në bigë e në maj,

kur dëgjojmë këngën tënde

na vjen dhe neve të qajmë.

 

Por,kur ulemi në shtrungë

Për të mjeë dhentë  dhitë

Të harrojmë një çast, moj qyqe

Dhe shijojmë mirësitë….

 

MOJ E MIRA ABETARE

 

Me kandilin kur mësoja,

Vënë bukur në kamare,

Një nga një fletët shfletoja,

Mbi të mirën Abetare.

 

Doja të mësoja shumë,

Po vajguri qe I pakët

Eh, qe koha jonë për lumë

Me mjerimin përmbi vatër.

 

Tërë kohës unë s’të ndava

ti përherë më shoqëroje

Moj e mira Abetare

Fort të desha, fort më doje.

 

Me ty shpesh rrijamendoja:

Eh, sikur të kish dritë!

Natë e ditë do mësoja,

Të fitoja dituritë.

 

MALLËNGJIM APO MËKAT?

 

Shkova në vendlindje,

Më mbajtën mëri,

Atë dreq  prisja

Dhe s’më vjen çudi.

 

I fola Derëbardhës,

Ajo s’më shikoi,

I fola dhe lumit,

Ai s’më dëgoi.

 

Dëgjoni o male,

T’u qaj pakëz hallë,

Ata më përuzin,

Sikur s’mëkanë djalë.

 

Eh,ç’të bëja rrija,

Vetimtar I shkretë

Dua t’u qaj hallet,

Por asnjë s’më flet.

 

U ula, shikova

Shumë u mendova

Zemër përvëluar:

Kush pyet për mua?

 

Shokët folën radhë:

Je në dhe’ të huaj,

Në s’ke mall për mëmën,

Rri atje e vuaj.

 

VITI NËNTËDHJETË E SHTATË

 

Kush të solli, gjet belanë,

More vit I pacipë,

Vrave vëllanë me vëllanë,

Merr e shpjer e fut në thikë.

 

Kush të solli vit I prapshtë,

S’e njeh më biri babanë,

Botë e tërë u habit,

Kur nuk njih vajza mamanë.

 

Ata birbo veseshumë,

Ku I gjete, nga I prure

Mbshën vendin me qivure,

Prapë në qeveri I vure.

 

Pse vret vëllai vëllanë,

Pse bëhet kjo batërdi,

Pse shoqi-shoqin po hanë,

Aq të bënë moj qeveri!

Eh, ç’u bënë djemtë e mi

Vajton nëna-ulërimë

Sos m’u vranë për vatan,

Po për ca horra të nxirë….

 

KUJTOHEM

 

Në Piri ku fshihet uju,

Atje do të vi të rri,

Do qëndroj me të përballë,

Pa të shoh ç’do  bëj ai.

 

Do më njohë a s’do më njohë

Do ta fusë bishtin në shalë?

Siurisht, do të solliset:

Mos kam armë për të vrarë.

 

Jo mor jo, se nuk të vras,

Se të shkreh pushkën,mor I shkretë

Se ai që vret e prêt

Nuk ka qetësi në jetë.

 

Një herë mu tek arat tona

Pamë një gjarpër-hata,

Mos e vra, më mbajti mëma

Ruan arat, nuk të ha.

 

Shpesh vemi të tërë në Hon,

Hamë arra,rrush e fiq,

Na del gjarpëri përpara,

Ne s’lëvizim, s’kemi frikë.

Kontrolloni gjithashtu

Arif Vladi

Ahmet Qeriqi: Nëpër shekuj kënga e popullit, – këngëtari emblematik, Arif Vladi

Hyrje Këngëtari, i  përmasave kombëtare me origjinë nga Lura e Dibrës, Arif Vladi radhitet në …