Kumrie Prenku- Karaqica: 13 prilli datë që na e mori më të dashurit e familjes

Kumrie Prenku- Karaqica, gruaja e dëshmorit të kombit Kadri Karaqica, ka përkujtuar 13 prillin e vitit 1999 me ç’rast ka shkruar: 13 prilli datë që na e mori më të dashurit e familjes, duke na lënë me lot në sy sot e përjetësisht. Ëndrra të shumta të lëna në mes por misionin kryesor të përfunduar me sukses,të çlironin Nënë Kosovën. Kadriu, Avdiu dhe Xhevdeti dhuruan gjënë më shenjtë jeten dhe gjithçka për të ruajtur çdo pëllëmb të vatrës sonë. Dëshira e tyre ishte që Kosova të jetë demokratike,me të rinj ambicioz e që e dinë se atdheu është përtej shpirtit. Unë përulem para vepres suaj me plotë nderë e krenari,ju jemi mirënjohes për sa të egzistoj emri Kosovë. Ju jeni krenaria jonë, ju jeni të gjallë sepse u flijuat për të mos u harruar kurrë. Lavdi dëshmorëve,të rënëve dhe martirëve që çliruan Kosoven me nderë e dinjitet !

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …