leoni

Zymer Mehani

Zymer Mehani: Lamtumirë Profesor Ahmet Qeriqi – Zëri i lirisë dhe i kujtesës kombëtare

Me dhimbje të thellë morëm lajmin se sot, m 7 mars 2025, qenka ndarë nga jeta Profesor Ahmet Qeriqi, një prej figurave më të shquara të çështjes kombëtare, një njeri që jetën e tij ia kushtoi atdheut, edukimit të brezave, lirisë dhe fjalës së lirë.

Ahmet Qeriqi lindi më 24 dhjetor të vitit 1946 në Krojmir të Drenicës jugore, në një vend ku fryma e lirisë dhe rezistencës është trashëgimi brezash. Që në rini u përball me padrejtësitë e regjimit, duke paguar me burgime e persekutime për idealet e tij të pastra dhe të palëkundura për bashkim kombëtar dhe çlirim.
Veprimtaria e tij patriotike nisi herët dhe nuk pushoi kurrë. Ishte pjesë e lëvizjeve ilegale që sfiduan pushtuesin dhe për vite të tëra mbajti gjallë shpresën e shumëkujt. Ishte ndër ata që me mendim, me fjalë dhe me vepra e bënë realitet ëndrrën e shumë brezave për liri.
Gjatë luftës së lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Profesor Ahmet Qeriqi mori një nga detyrat më të rëndësishme: u bë përgjegjës i Radios Kosova e Lirë, zërit të luftës dhe të shpresës për popullin tonë. Ky mision fisnik e gjeti në ballë të betejës së informacionit dhe të moralit kombëtar, duke dhënë kontribut të pashoq në informimin dhe mobilizimin e shqiptarëve brenda e jashtë Kosovës.
Pas luftës, ai nuk ndali kurrë së shkruari, së dokumentuari dhe së ruajturi kujtesën historike të popullit tonë. Me qindra analiza, komente, shkrime dhe dhjetëra vepra mbajnë firmën e tij, duke lënë një trashëgimi të pashlyeshme për brezat që vijnë.
Sot, në këtë ditë dhimbjeje e kujtimi, ne bashkë me familjarët, bashkëpunëtorët, miqtë, nxënësit dhe bashkudhëtarët e tij në rrugën e lirisë, i gjunjëzohemi veprës së tij dhe i premtojmë se amaneti që la do të mbetet i gjallë dhe i pacenuar.
LAVDI përjetë jetës dhe veprës së Profesor Ahmet Qeriqit!
Pusho i qetë në tokën që aq shumë e deshe e për të cilën luftove pa u lodhur kurrë.
Lamtumirë, Profesor!

Lavdi e përjetshme!

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …