Ndjekja e krimeve të luftës vazhdon të has pengesa përderisa Serbia ua mundëson atyre shmangien nga drejtësia

Në Prishtinë mbahet marsh për të rrëmbyerit dhe zhdukurit shqiptar gjatë luftës nga Serbia

Organizuar nga Komisioni Qeveritar për Persona të Pagjetur, në Prishtinë do të mbahet marshi për të rrëmbyerit dhe zhdukurit shqiptar gjatë luftës nga Serbia, për të cilët tani e 20 vite pas luftës, Serbia nuk ka dhënë asnjë përgjegjësi. Udhëheqësi i këshillit koordinues, Jahja Lluka ka thënë se organizmi këtë vit do të jetë pak më i ndryshëm sepse do të ketë aktivitete e takime edhe nëpër vendbanime tjera, në Gjakovë, Drenas, Krushë e vendbanime të tjera ku pritet të marrin pjesë familjar të të rrëmbyerve, përfaqësues nga shoqatat të tyre, zyrtar të lart shtetëror e ndërkombëtar, ambasador e autoritete tjera. Marshi me moton “20 vjet pritje, dhimbje dhe krenari” do të mbahet në Ditën Ndërkombëtare për të Pagjeturit, më 30 gusht, nga sheshi “Zahir Pajaziti” deri të obelisku i personave të pagjetur, ku përfaqësuesit e institucioneve, dhe familjarët, do të vënë kurora me lule në obelisk, në Prishtinë.

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …