Apel për ndihmë i familjes së dëshmorit të lirisë, Esat Kastratit nga Zatriqi i Rahovecit

Familja e deshmorit të lirisë, Esat Kastratit nga Zatriqi i Rahovecit, Nana e djalit të vetëm dhe fëmijet e Arsimit të sëmurë dhe me shpresë tek Ju, drejton një apel në emer të njerëzve të vullnetit të mirë, bamirësve të të gjitha shtresave të shoqërisë, përfshi edhe ata të mundësive modeste dhe me zemër të madhe që t’a ndihmojnë Arsimin e ri dhe prind, i cili ka nevojë imediate : trajtim dhe transplantim jashtë vendit si mundësi e vetme e mbetur, por e varur nga ndihma e juaj dhe kryekëput nga ajo.

Shuma e 72 mijë €, është astronomike për familjen a Arsimit me mundësi të shtëruara n’përballje dhe e sfiduar me sëmundjën e Tij, kjo shumë është sa bjeshka, por ;

– Çdo cent i juaj, rrënon “bjeshkën” dhe ngritë mundësinë e sherimit,

– Çdo ndihmë e juaja, zvogëlon shumën dhe rritë mundësinë e trajtimit imediat dhe urgjent jasht vendit,

– Çdo ndihmë solidare dhe vullnet i juaji për Arsimin ;

Rritë shansin për shërim,

Shton gjasat për t’sfiduar sëmundjën, dhe

Ushqen shpresën për jetë të Arsimit në nevojë.

Mundësitë tona zero (0) si familje, vrasin shpresën për Arsimin tonë.

Zoti dhe Ju, shpresa e vetme dhe e fundit për Arsimin.

Ndihma e Juaj, bekimi i jetës së Tij.

Në pritje dhe me shpresë në ndihmën tuaj, Zoti ju bekoftë!

Nr. i Xhirollogaris: XK051505010001748593. Merita Kastrati

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …