Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Kosova po hyn në ditët e fundit të një fushate zgjedhore që ka rrënuar çdo kufi moral.
Nuk është më betejë idesh, as garë për programe, por një spektakël i zhveshur nga dinjiteti.
Në këtë fushatë nuk ka mbetur institucion që s’është shfrytëzuar për propagandë: shkollat, universitetet, televizioni publik, madje edhe vetë studentët.
Kjo javë e fundit është dëshmi e qartë se pushteti, kur ndien fundin, kapet pas çdo simboli që mund t’i japë imazh – qoftë edhe përmes përdhosjes së institucioneve që dikur ishin vatra të mendimit të lirë.
Sot, në orën 13:00, Universiteti i Prishtinës institucioni që është shtylla morale e dijes dhe rezistencës — iu ndau titullin “Alumni Nderi” kryeministrit në detyrë Albin Kurti dhe presidentes Vjosa Osmani.
Në vetvete, nderimi i figurave publike nuk është problem.
Por koha, mënyra dhe motivi i këtij akti e kthejnë atë në një skandal të pastër.
Në kulmin e fushatës zgjedhore, universiteti po i jep përkrahje simbolike dy figurave që janë edhe kandidatët kryesorë të pushtetit aktual.
Ky nuk është më nderim akademik — është ngjashmëri e frikshme me sistemet ku arsimi shërben si dekor i pushtetit politik.
Gazeta “Nacionale” ka siguruar emailin që këshilltari i rektorit të UP-së, Bekim Muhaxheri, i ka dërguar RTK-së, duke kërkuar që ceremonia të transmetohet drejtpërdrejt.
Në email përdoret një gjuhë që ngjan më shumë me komunikatat e një partie sesa me komunikimin e një universiteti publik.
Kurti quhet “Kryeministër i Kosovës”, edhe pse është në detyrë, dhe ngjarja përshkruhet si “moment frymëzimi për gjeneratat e reja” — gjuhë që në thelb e vesh akademinë me retorikën e pushtetit.
Edhe më keq, universiteti ka dërguar ftesa masive për studentët që të marrin pjesë në këtë ceremoni.
Pra, studentët — që duhet të jenë subjekte të mendimit kritik — po shndërrohen në audiencë për spektaklin e glorifikimit të pushtetit.
Në këtë mënyrë, autonomia akademike shndërrohet në karikaturë: universiteti që dikur protestonte kundër politikës, sot i hap dyert për ta duartrokitur.
Ironikisht, edhe vetë organizata që ndan çmimin – Shoqata “Alumni e UP-së” – rezulton pa bord, pa drejtor dhe pa asnjë vendimmarrje të ligjshme.
Ish-drejtoresha e saj, Gjylbehare Llapi, ka konfirmuar se “nuk e di kush po merr vendime”, dhe se “rektori me prorektoren kanë marrë një vendim për ta caktuar dikë, pa konsultim”.
Në përkthim të thjeshtë: një strukturë jo-legjitime po përdoret për të dhënë legjitimitet politik.
Në çdo sistem normal, kjo do të ishte arsye për hetim disiplinor, jo për ceremoni solemne.
Por këtu, askush s’e sheh problematike.
Rektori hesht, prorektorët heshtin, studentët ftohen, dhe televizioni publik ftohet për ta transmetuar “drejtpërdrejt”.
Kështu, një universitet që dikur e ka pasur në themelet e tij idealin e autonomisë, sot bëhet arenë për fushatë. Kur universiteti bëhet instrument i një partie, ai pushon së qeni universitet — dhe bëhet vetëm një reklamë e shtrenjtë me flamur akademik.
Ndërkohë, në të njëjtën ditë, kryeministri në detyrë Kurti ka shpallur një tjetër “dhuratë”: 100 euro për çdo student.
Në letër, kjo duket si masë mbështetëse.
Por në realitet, është shpërndarje fondesh publike në prag zgjedhjesh, një lëvizje që do të duhej të ishte e ndaluar për çdo qeveri në detyrë.
Në çdo vend me etikë institucionale, një vendim i tillë do të konsiderohej abuzim me buxhetin publik.
Këtu, për fat të keq, quhet “kujdes për studentët”.
Kështu, studentët, po përdoren dyfish: njëherë si audiencë në amfiteatër, dhe njëherë si shifra në listat buxhetore të fushatës.
Në vend të bursave të meritës, ata po marrin pagesa elektorale për simpati.
Në vend të librave, po u shpërndahet një faturë që do ta paguajnë vetë — me taksa, me punë të keqe, me mungesë integriteti në sistem.
Ky kombinim i ceremonive akademike me shpërndarje parash është fotografia më e qartë e pushtetit aktual: një pushtet që nuk njeh kufij mes shtetit dhe partisë.
Në vend që të japë shembull, ai po shkatërron çdo nocion të ndarjes së sferave publike.
Nëse dje u përdorën ministritë për të bërë propagandë, sot po përdoren universitetet.
E gjithë kjo ndodh pa asnjë ndjenjë përgjegjësie.
Askush nuk kërkon falje, askush nuk jep dorëheqje, askush nuk ndien turp.
Në këtë vend, turpi është bërë virtyt i harxhuar.
Dhe ndërsa politika bën propagandë në amfiteatër, qytetari rri i heshtur, i lodhur, i bindur se s’ka më kuptim të reagojë.
Pyetja më e rëndë që duhet ta bëjmë sot është kjo:
A duhet këta njerëz të shpërblehen me votë për atë që po bëjnë?
A duhet që një shoqëri që sheh qeverinë duke abuzuar me fondet publike dhe universitetin duke u ulur në gjunjë para pushtetit, të thotë prapë “po” në kuti votimi?
Nëse përgjigjja është po, atëherë faji s’është më i tyre — është i yni.
Nëse vazhdojmë t’i shpërblejmë me votë ata që zhvaten shtetin, ne bëhemi bashkëfajtorë.
Nëse heshtim kur përdhoset universiteti, jemi pjesë e atij poshtërimi.
Nëse duartrokasim kur ndahen para nga buxheti, ne vetë kemi pranuar të blihemi me 100 euro — dhe kaq kushton dinjiteti ynë.
Në fund, kjo nuk është vetëm histori për Kurtin, Osmanin apo rektorin e UP-së.
Kjo është pasqyrë e saktë e asaj që jemi bërë si shoqëri: të lodhur, të bindur dhe të pajtuar me abuzimin.
Kur nuk mbetet asgjë për t’u marrë — as pasuri, as ide — merret nderi.
Dhe sot, nderi po vidhet para syve tanë, në emër të patriotizmit, të dijes dhe të “frymëzimit ndër gjenerata”.
Universiteti që dikur ishte vatër e rezistencës, sot është stoli në fushatën e pushtetit.
Studentët që dikur ngrinin zërin kundër padrejtësisë, sot marrin email për të duartrokitur.
Kjo është fotografia e Kosovës së vitit 2025 — një vend ku pushteti s’le vrimë pa hyrë dhe ku turpi është bërë luks.
Nëse ka ende ndonjë vlerë që s’e kanë shkatërruar, ajo është ndërgjegjja.
Por edhe ajo, nëse nuk zgjohet tani, do të mbetet vetëm një kujtim i bukur i një vendi që dikur besonte te liria dhe arsimi.
