Xheva Salihaj

Kosova plotë plagë, vuajtje, dhembje e lot!

Liria padyshim çmimin e pati te lartë ! ..pa gjakun e gjithë të rëneve veshtirë se do vinte ajo ..

Gjaku i juaj u bë bazament i shtetndertimit te Kosovës u be gruthemel i saj mbi te cilen mbahet forte dhe sigurt Kosova!

Sot  me datë  13 Prill 2022 kujtojmë 23 vjetorin e rënjes ne Altarin e Lirisë të më të dashureve tanë të zemres!

  Lumnije Hajdari- Salihaj dhe 4 Vëllezerve Sabriu 36, Kemali 30 Bekimi 25 dhe Izahiri 17 vjeq!

Atë ditë u vranë gjithsej 13 martirë në lagjen Caka te fshatit Vatë të kaçanikut!

Ata u vrane barbarisht,  pa meshirshem nga forcat e Ushtrisë së rregullt  Serbe !

..ditë më parë  pra me  25 shkurt ra per t’mos vdekur kurrë vellau Bekimi  më 28 mars Lumnija ’99 dhe tre vellezerit dy javë pas tyre ,ne te njeten dite ne njejten kohë 13 Prill 1999 e martë ne ora 9:00  ende pa u gëdhi mengjesi!

Edhe kësaj here erdhi pranvera por jo si herave tjera edhe kete vit prap qelin lulet por jo si pranverave tjera ,prap këndoi bilbili por jo si ja thoshte këngës herave tjera ..!

Kaluan ditë jave muaj vite dekada do kalojne edhe shekuj juve nuk do ju kemi pranë fizikisht por shpirtnisht gjithmone dhe te pa harruar do mbeteni ne zemrat tona !

Thone se me kalimin e kohes apo koha sheron plaget, por jo , plaget nuk do sherohen asnjeherë ,dhimbja per ju te dashurit tanë  ,nuk do pushojnë asnjehere ,malli vetem sa vjen e shtohet cdo dite te jetes sonë por krenaria per ju mund dhimbjen e madhe qe po na shoqeron vite me rradh!

LAVDI gjithë të rënve në Altarin e Lirisë ..

Gjaku i tyre u beft udhërrefyes se si duhet te mbrohet dhe luftohet per atdhe!

Respekte gjithë familjarëvete te rënëve ..!

Me mall e shumë dashuri  i perkujton motër  Xheva Salihaj  dhe mbarë familja Salihaj

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …