leoni

Ndahet nga jeta arbëreshi i madh Zef Kakoca - kolosi i poezisë dhe këngës arbëreshe

Ndahet nga jeta arbëreshi i madh Zef Kakoca – kolosi i poezisë dhe këngës arbëreshe

Në moshën 64 vjeçare ndërroi jetë këngëtari i njohur arbëresh, Zef Kakoca. Ai u lind në Shën Mitër në provincën e Kozenxës, më 27 shtator 1957 e atje kreu shkollën tetëvjeçare e më pas shkollën e mesme, liceun klasik në atë institucion të famshëm dhe histori-bërës për arbëreshët që është Kolegji i Shën Adrianit, Kakoca ka qenë i njohur botërisht në botën arbëreshe e shqiptare e pak edhe më gjerë si këngëtar, që i shkruante vetë tekstet e këngëve të veta, pra autor dhe pikërisht ky cilësim është ura që e lidhi atë me poezinë. Urë që ai kaloi, duke shkuar me dy këmbët në bregun tjetër të lumit, pa e lënë prapa bagazhin e vetë muzikor. Megjithëse në shënimet biografike ai vetë sikur u përpiq t’i mbajë të ndara dy rolet e autorit të këngëve e të poetit që nga viti 1999 e deri në vitin 2002, ai qe drejtor artistik i Festivalit të Këngës Arbëreshe, të të cilit në vitet 1985, 1987 e 1988 që edhe fitimtar, ndërsa në 1991, kënga e tij “Jeronim”, kushtuar Jeronim De Radës, mori çmimin si tekst më cilësor. Ai ishte gjithashtu autor i teksteve të recitalit teatralo-muzikore «De Rada e Milosao», i frymëzuar nga “Këngët e Milosaos” të Jeronim Da Radës dhe i shfaqur me sukses në shumë fshatra arbëreshe e qytete italiane.

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …