leoni

Avni Bajrami: Ndahet nga jeta në moshën 60 vjeçare Refket Sadri Qatani nga fshati Duhle i Therandës

Avni Bajrami: Ndahet nga jeta në moshën 60 vjeçare Refket Sadri Qatani nga fshati Duhle i Therandës

Ka ndërruar jetë Refket Sadri Qatani në moshën 60 vjeçare. Refket Qatani lindi më 18 shkurt të vitit 1961 në fshatin Duhle të komunës së Suharekës. Ishte djali më i madh i Sadri Sahit Qatanit, i njohur si Sadri Duhla dhe nënë Hida Dugolli Qatani. Rrjedhë nga një familje tipike nacionaliste patriotike. Babai i Refketit, Sadriu, ishte njëriu më një ndikim të madh në rajonin e Therandës (Suharëkës) e më gjerë, nacionalist i cili iu kishte bashkuar radhëve të NDSH-së qysh në fillet e saj, dhe pas ngadhënjimit të sistemit Titist-Rankoviqian më 1945, Sadriu kishte mbajtur një burg të rënd pasi ishte dënuar si antikomunist i përbetuar ndaj këtij regjimi. Si familje nacionaliste, përherë ishin nën vrojtimin e organeve të UDB-së, pasi që e konsideronin si familje me rreziktë lartë kundër rendit të “Jugosllavisë së Re”!

Aty kah mesi i viteve te 70-ta, familja Qatani largohet nga fshati Duhle dhe vendoset përfundimisht në fshatin Kraishtë të Komunës së Lipjanit, pasi në duhle sistemi sllavo-komunist i kishte bërë edhe sekuestrimin e pasurisë së luajtëshme dhe të paluajtshme. Në fshatin Kraishtë, familja qatani ishte pritur ngrohtësisht nga banorët shqiptar e sidomos nga patrioti dhe mësuesi, Sadik Luma-Prishtina, me të cilin Sadriu ishte njoftuar në burgun e Nishit. Refketi si djali më i madh Sadriut, edhe pas vdekjes së të atit, në fillim të viteve 90-ta, do të jetë nën presionin e madh të organeve të sigurimit shtetror serb, organe këto të cilat fillojnë maltretimin dhe represionin ndaj tij dhe familjes në kërkim të armëve dhe veprimtarisë ilegale që bënte. Për një kohë të gjatë, Refketi ishte detyruar që të srehohej në fshatin e tij të lindjes në Duhle te kusherinjët e tij dhe te dajët e tij në fshatin Nekoc në familjen Dugolli.

Organet e pushtetit serb, pasi kishin shtuar edhe më tej maltretimin e familjes së Refketit, ky ishte detyruar që të largohej nga Kosova në drejtim të Gjermanisë dhe të bashkohej me vëllëzrit e tij që kishin një kohë të gjatë që kishin migruar në këtë shtet, Hakiun, Ilazin dhe Kajtazin. Refketi me vëllëzer, vazhdimisht u dëshmuan si një familje atdhetare dhe humaniste duke mos u ndarë asnjëherë ndaj interesave kombëtare për çlirim e bashkim kombëtar, kështu duke ndejkur rrugën dhe amanetin e babait Sadriut për punë dhe angazhim për një SHQIPËRI ETNIKE! Në Kosovën e paluftës së, në bisedat që bëheshin nëpër ndeja dhe oda, Refketi thoshte: “Një rrugë është dhe e vetme BASHKIMI KOMBËTAR”. Refketi pas një sëmundje të rëndë, vdiq në Gjermani më 05.06 2021 duke lënë në pikëllim të thellë familjen, miqët dhe të gjithë ata që e njohën. I leht i qoftë dheu i Kosovës!

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …