Mona Agrigoroaiei: Njerëzit kanë të drejtën e revolucionit, të drejtën për ta refuzuar nënshtrimin

31/10/2016 Analiza

Tema të tjera...

Henry David Thoreau (1817-1862) ishte një filozof dhe shkrimtar i njohur për sulmet e tij ndaj insitucioneve shoqërore amerikane dhe respektin e tij për natyrën dhe jetesën e thjeshtë ka shkruar një libër shumë të rëndësishme teoretizuese për atë që duhet të bëjë çdo individ, pjesëtar i një populli të pushtuar, libri “Mbi detyrën e mosdëgjueshmërisë qytetare” (1849). Libri “Mbi detyrën e mosdëgjueshmërisë qytetare” (1849) teoretizon domosodshmërinë e kundërvënies ndaj një qeverie tiranike, duke bërë apel për cdo qytetar të jep shembullin individual në luftën kundër qeverive të padrejta. Thoreau bën një pikë të rëndësishme psikologjike mbi mënyrat se si njerëzit janë apo nuk janë të përgjigjshëm për dëmin kundër të tjerëve. Më domëthënëse, ai argumenton se individët janë të përgjigshëm për padrejtësitë ku marrin pjesë.

Pjesëmarrja ka një sens të gjerë për Thoreau: “Duke qenë një anëtar të një insitucioni të padrejtë, apo edhe duke qenë qytetar të një kombi të padrejtë, e bën një person pjesëmarrës në padrejtësi”. Ai gjithashtu thotë se: “Nën një qeverië që burgos padretësisht, vendi i vërtetë për një njëri të drejtë është edhe një burg”. Pra, edhe pse një individ i burgosur nuk mund më të bëjë asgjë prej burgut në veprimtarinë e tij për të drejtën, është e qartë se një njeri i drejtë nuk duhet të dorëzohet para qeverive të padrejta dhe duhet të vazhdojë të mbetet i drejtë, edhe duke qenë në burg. Thoreau krijon një metaforë për qeveritë, si një “makinë” dhe kërkon që nëse qeveria kërkon të bëhesh agjent i padrejtësisë kundrejt të tjerëve, atëherë Thoreau thotë se duhet të shkelësh ligjin. Ai, Thoreau, gjithashtu apelon që lexuesit të bëjnë një “kundërfriksion” ndaj makinës dhe të mos marrin pjesë në të keqen, duke teoretizuar “të drejtën e revolucionit”: Të gjithë njerëzit kanë të drejtën e revolucionit, që është, e drejta që të refuzojnë nënshtrimin, dhe të rezistojnë ndaj qeverisë, kur tirania ose joefikasiteti e tij janë të mëdha dhe të padurueshëm”.

* * *

Populli shqiptar, në një gjendje të pafundme të mjerimit nën pushtim kolonial të IRJM-së, i tradhtuar gjithnjë e më shumë nga klasa politike shqipfolëse me interesa okulte për pushtet pa shtet, duhet të merr gjithnjë e më shumë fatin e tij në dorë dhe të mos durojë nënshtrimin dhe shkeljen me këmbë të pushtuesve dhe edhe të politikanëve shqipfolës të kyçur nën pushtetin pa shtet të institucioneve zyrtare sllavo-maqedonase. Duke parë se politikanët shqipfolës kërkojnë me çdo çmim të ngriten në pushtetin pa shtet, duke hyrë në koalicione qeverisëse me parti sllavo-maqedonase serbofile, populli shqiptar nën pushtim dhe kolonizim të IRJM-së duhet tani e jo më vonë t’i japi fund situatës së vëllazërim-bashkimit “multietnik”.

Dihet, “Marrëveshja e Ohrit” ka dhënë “garancione” për “sovranitetit e IRJM”-së, në këmbim të të drejtave të popullit shqiptar, tradhti e madhe të krerëve të BDI-së së tanishme; sepse. që të krijosh një ushtri, ta quash çlirimtare dhe edhe kombëtare dhe të njohish sovranitetin e shtetit kundër të cilit ke kapur armët për të luftuar, nuk është parë asnjëherë në botën e qyretëruar apo edhe më pak të qytetëruar. E ashtuquajtura “Marrëveshje të Ohrit” ka qenë një premtim pa mbulesë dhe populli shqiptar po vuan gjithnjë e më shumë nën zgjedhën sllave, ku “të drejtat” për të jetuar nën pushtim dhe kolonizim po e shtrydhin dhe e shtypin të drejtën e vetëvendosjes dhe të dekolonizimit.

Qeveria sllavo-maqedonase në fakt është një qeveri tiranike antishqiptare. Ajo orkestron akte të dhunshme ndaj popullit shqiptar, që nga dhuna verbale , si p.sh. thirrjet antishqiptare, dhe deri të dhuna fizike, ushtron terrorizëm shtetëror ndaj popullit shqiptar në IRJM, sic ka qenë operacioni i arrestimit të civilëve shqiptarë, të koduar “Moster”, për gjoja për vrasjen e pesë civilëve sllavo-maqedonas. Nga ana tjetër, kolaboracionistët shqipfolës janë fajtorë të gjithë për veprimtaritë e tyre në këtë qeveri të padrejtë. Ndaj atyre nuk rëndon vetëm pjesëmarrja të thjeshtë në institucionet e shtetit kolonial sllavo-maqedonas, por edhe heshtja ndaj veprimeve antishqiptare të sllavo-maqedonasve, bashkëpunimi i tyre i hapur me armikun sllavo-maqedonas. Ata nuk e kanë ndërgjegjen të veprojnë kundër këtij pushteti tiranik dhe shumë do të vijë ditën kur do ta pësojnë…

Për të gjithë këto arsye të mësipërme, populli shqiptar nën kolonializmin e IRJM e ka të drejtën e revolucionit. Shqiptarët nuk duhet të dëgjojë ideologjinë e filozofinë politike antishqiptare për “multietnicitet” në IRJM, por duhet të ngriten ndaj shtetit kolonial e artificial pa emër, pa identitet, pa histori, Ish Republika Jugosllave e Maqedonisë. Refuzimi i nënshtrimit dhe rezistencës ndaj këtij shteti terrorist kolonial antshqiptar janë jetike për realizimin e lirisë, ndaj të gjithë njerëzit duhet të veprojnë duke iu kundërvënë qeverisë të padrejtë sllavo-maqedonase dhe për të ushtruar përfundimisht të drejtën e vetëvendosjes dhe të dekolonizimit, të drejtën e referendum për krijimin e shtetit të vetëm kombëtar, Shqipëria Etnike. Apeli im ndaj popullit shqiptar nën IRJM, i drejtohet secilit shqiptari të Shqipërisë Lindore nën IRJM: “Qëndro, Vepro, Lufto kundër qeverisë koloniale sllavo-maqedonase, për lirinë tënde dhe të fëmijeve të tu..!”

Rumani, 30 tetor 2016