Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Naim Osmani u lind më 25 prill të vitit 1966 në qytetin e Mitrovicës. Shkollimin fillor dhe të mesëm e përfundoi në vitin 1984 në Mitrovicë, ku u dallua si një nxënës i shkëlqyer dhe aktivist i përkushtuar ndaj çështjes kombëtare. Ishte një udhëheqës i njohur i demonstratave që u zhvilluan në qytetin e Mitrovicës gjatë viteve të tij të rinisë.
Në vitin 1991, për shkak të përndjekjes nga ish-sistemi komunist jugosllav, Naimi u detyrua të largohej nga Kosova. Si një organizator dhe iniciator kryesor i demonstratave të organizuara në atë kohë në Mitrovicë, ai ra në gjurmët e autoriteteve jugosllave, duke e bërë të pamundur vazhdimin e aktivitetit të tij në vendlindje. Për të shmangur arrestimin dhe për të vazhduar përpjekjet për lirinë e popullit të tij, Naimi migroi në Gjermani.
Në Gjermani, Naimi vazhdoi aktivitetin e tij politik dhe atdhetar, duke u martuar dhe duke krijuar një familje, ku pati një vajzë. Ai mbeti aktiv në skenën politike dhe organizative, duke marrë pjesë në demonstratat e organizuara në qytetin e Bonit, ku përfaqësonte zërin e shqiptarëve të Kosovës dhe kërkonte ndërgjegjësimin ndërkombëtar për situatën në vendin e tij.
Në vitin 1998, me përkeqësimin e situatës në Kosovë dhe fillimin e luftës për çlirim, Naimi vendosi të kthehej në Shqipëri dhe të hynte në Kosovë i armatosur, për të kontribuuar drejtpërdrejt në luftën çlirimtare. Duke treguar guxim dhe përkushtim të pashoq, ai arriti në qytetin e Durrësit dhe më pas u nis për në Tropojë, një pikë kyçe për organizimin e luftëtarëve dhe shpërndarjen e armatimit.
Në Tropojë, Naimi u bashkua me shumë luftëtarë vullnetarë që po prisnin armatimin dhe përgatiteshin për të hyrë në Kosovë për të luftuar kundër forcave serbe. Mes këtyre luftëtarëve ishin edhe figura të njohura të rezistencës, si Fatmir Limaj. Naimi Osmani qëndroi i vendosur dhe i përkushtuar ndaj misionit të tij për çlirimin e Kosovës deri në fund, duke shërbyer si një shembull frymëzues për të gjithë ata që e njohën dhe luftuan përkrah tij.
Në Tropojë, Naim Osmani u vendos në shkollën e qytetit ku qëndroi për dy javë, duke u përgatitur për të hyrë në Kosovë me armatim. Më 16 korrik, së bashku me një grup vullnetarësh dhe luftëtarësh të tjerë të lirisë, ai u nis drejt kufirit shqiptaro-shqiptar. Në mesin e këtyre luftëtarëve të guximshëm ishin Fatmir Selmani, Bahri Ahmeti, Lavdim Gjinovci, Ismet Durmishi, Agim Zeneli, Izet Mehmeti, Mehmet Fazliu, Rasim Kiqina, Elmi Elshani, Arsim Ramadani, Isuf Hoti, Bali Goxhuli, Sami Bujupi, Arben Muqaj, Agim Hoti, Avdulla Bajraktari, Azem Smakiqi, Mexhid Morina, Zymer Shpati, Esat Jashari, dhe shumë bashkëluftëtarë të tjerë.
Kolona e vullnetarëve, e cila numëronte rreth 1300 veta, ishte udhëhequr nga komandantët e njohur Bekim Berisha (Abeja) dhe Bedri Shala. Kur arritën në kufirin shqiptaro-shqiptar, më 17 korrik 1998, rreth orës 02:15 të mëngjesit, në vendin e quajtur Rrasa e Zogut në Padesh, grupi ra në pritën e forcave serbe.
Pas një beteje të ashpër mes forcave serbe dhe Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Naim Osmani ra heroikisht në altarin e lirisë, duke dhënë jetën e tij për atdheun. Trupi i Naim Osmanit u gjet më në fund në vitin 2021, i varrosur në fshatin Brekoc të Gjakovës.
Dëshmori Naim Osmani ka marrë mirënjohje të shumta për kontributin dhe sakrificën e tij të madhe për lirinë e Kosovës. Një nga këto mirënjohje është dhënë nga Komandanti i Zonës Operative të Shalës, Rrahman Rama, i cili e vlerësoi lart përkushtimin dhe guximin e tij. Përveç kësaj, Naimi është nderuar edhe nga Shoqatat e dala nga Lufta të cilat kanë njohur dhe vlerësuar rolin e tij të rëndësishëm në luftën për çlirim.
Pas rënies së tij heroike, Naimi la pas vetes një familje të dashur dhe krenare. Nëna e tij, Hava, dhe babai i tij, Bislimi, ruajnë kujtimin e një djali të përkushtuar dhe të guximshëm. Gruaja e tij, Neta, dhe vajza e tyre, Albana, vazhdojnë të kujtojnë dhe të nderojnë sakrificën e tij të madhe. Vëllezërit e tij, Hasani dhe Avdullahu, gjithashtu mbajnë gjallë kujtimin dhe trashëgiminë e tij, duke e bërë Naim Osmanin një simbol të përjetshëm të qëndresës dhe dashurisë për atdheun. (Agim Hoti)
