Veli Veliu

VELI VELIU:  BABA LILË ME ALLTI

 

      Fragment poeme

13.

Sulm i papritur – në mbrojtje të vetes,

Banditi u tmerrua, gati vdiq nga frika!

U tërhoq ngadalë, u zhduk tatëpjetës,

Te udha e ngushtë s’ i ndihmoi thika!

Babai rrugën e vazhdoi shpatit përpjetë,

Mal shumë i madh, në qiell Trimori!*

Pas punës gjithnjë udhëtonte vetë

Dhe ndalej të pinte ujë te kroi!

14.

Pasi kaloi çasti kritik dhe u fut në mal,

Qeshi me banditin që i doli papritur!

Në vendin larg vendbanimit ta ndal,

Tërë pagën mujore për t’ ia plaçkitur!

Paga në kuletë, e kish fshehur mirë,

Në xhepin e brendshëm, në setër!

Se gjithë rruga bëhej në errësirë!

priste sulm vetëm nga shtaza e egër!

15.

Menjëherë babai e kujtoi malatin*,

Qe ishte pasuri e trashëguar nga i ati!

Një drejtor zullumqar, e trazoi fshatin,

Disa fshatarë gati vdiqën nga infarkti!

Malin tonë kur deshën të na grabisin,

S’ ju nënshtrua një shefi nga pushteti!

Fshatarët vesh me vesh pëshpëritnin,

Alltinë me fishekë e kishte me veti!

16.

Shefi shoven posa e mori detyrën e re,

Të udhëhiqte më rreptë si drejtor!

Tha: ligjin e mbroj, assesi nuk lëshoj pe!

Do të ngjitem lart te fshatrat malorë!

Me shoqen bisedoi gjatë në shtëpi!

Drejtori duhet të jetë më i rreptë!

Nesër, zonja ime, do të ngjitem në malësi!

Ajo e luti të mos shkonte atje vetë! 

 

17.

Ditën e tregut, mëngjesin e qetë,

Nga shtëpia e tij doli drejtori i ri!

Zonja e pispillosur e brengosur mbet,

E shikoi gjatë në rrugë me një sy!

 

Shefi t’ i njoh mirë të gjithë fshatrat tanë,

Në vatrat shqiptare të mos ndizen zjarre!

Le ta dinë nën mbikëqyrjen e kujt janë!

Prona private më nuk do të ketë fare!

18.

Malet private do jenë pronë e shtetit,

Do t’ i shoh me sytë e mi kudo që janë!

Assesi nuk udhëhiqen malet prej qytetit,

Frikacakët tanë kurrë sukses nuk kanë!

19.

Kuadër i ri, u ngjit shpejt në karrierë,

Në fillim u caktua në sektorin e pylltarisë!

Mjekroshi i ndyrë kudo villte vrer,

Kundër shqiptarëve të pabindur të malësisë!

Ditëve të pushimit me miq e shokë,

Trimërohej fort duke pirë raki!

Dihet kush është Zot në këtë tokë!

Shqiptarët e kanë shtetin në Shqipëri!

20.

Ata nuk janë trima kur zbatohet ligji,

Policia e armatosur pse është në detyrë!?

Nga sot do të shtrohet i forti dhe i ligi,

Për egërsirën do bëhet dy herë egërsirë!

Drejtori mburrej  se ishte një trim,

Çdo gjë do ta bëjë për vendin e tij!

Njerëzit e lirë s’ pranojnë torturim!

Edhe jashtë shtetit kërkojnë drejtësi!

21.

Shoqja u shqetësua: Lubo qetë merre punën!

I tha kur doli nga shtëpia në mëngjes!

Asgjë nuk arrihet me anë të dhunës,

Shqiptarët zbuten dhe të japin besë!

Ai: Kush po të flet mbrapsht ditën,

Apo ti, moj zonjë, sheh ëndrra natën!

Unë bëra luftë të gjatë për karrigen,

Drejtorin para meje e frikësuan të ngratin!

22.

I trimëruari me egërsimin e pushtetit,

Të ndiqen shqiptarët nga kjo komunë!

Jo, afër në Kosovë, po diku përtej detit,

Si përpara kur kishte shumë dhunë!

Shoqja: Ishte ajo kohë dhe shpejt u harrua,

Ata hapën në Prishtinë Universitet e Akademi!

Vajzat me djem janë duke u shkolluar,

Gruaja shqiptare kujdeset për fëmijë!

23.

Rojën e pyllit e ftoi shpejt në zyrë,

Unë jam i pari drejtor që dalë në malësi!

Dhe e shikonte shqiptarin në fytyrë,

Do të punohet vetëm sipas ligjit të ri!

Rojtari e kryente punën me nder,

Po te drejtori i ri nuk kishte fare besim!

Në çdo vend kishte vjellë vrer,

fjalimin e përfundonte me kërcënim!…

25.

Shefi e punëtori u enden fshatrave fushorë,

Dhe fshatrave më të largët të malësisë!

Në botën shqiptare ky ishte i pari drejtor

Që i shihte me regjistër zabelet e fshatarësisë!

26.

Disa fshatra pozitën e mirë në fushë,

U tregoi se shteti s’ lejon më zabele!

Më nuk guxon të kundërshtojë askush!

U trondit një fshatar që ish me dele!

Kulloti, i tha delet në bregore e mal,

Po tani e tutje të gjitha janë të shtetit!

Bariu e shikonte, mbeti pa fjalë!

Ky na kthyeka prapë në kohën e mbretit!

28

Babi: Ku e merr drejtor, atë të drejtë?!

Ta fshish me një fjalë pasurin time!

Derën e zyrës ia përplasi shumë rreptë

Dhe nuk deshi me të kuvendime!

29.

Nga karrige e butë ai u ngrit në këmbë,

Dhe shpejt doli pas tij në korridor!

Përnjëherë u krijua gjendje e rëndë,

babai kishte punë me një drejtor!

Shefi i vendosur: Zabelin ta merr shteti,

Mos më fol si fshatarët tjerë se ke tapi!

Gjaku i vloi shpejt babait dhe s’ heshti:

Mali i gjyshit është imi! dora i shkoi në allti!

31

Drejtori e kapi për krahu, e ktheu në zyrë!

Ulu e qetësohupak, o fshatar!

Babai ishte skuqur fort në fytyrë

E kërcënoi fort me fjalën e parë!

Haptas më kërcënon këtu në zyrë,

Gjashtë muaj burg do të dënohesh ti!

Babai e shikon më rreptë në fytyrë,

por dorën e djathtë nuk e çoi në allti!

32

Dëgjo mirë: Gruaja jote nga ajo ditë,

do ta barti shaminë e zezë në kokë!

Gjithsesi jetimë do të mbesnin fëmijët!

Askush s’ më prek në mal, as në tokë!

33.

Drejtori: Të jesh i sigurt fshatar se shkon në burg,

Dhe dritën kurrë nuk e sheh me sy!

-Jo, pa pronë s’ jetoj, nuk mbetem në rrugë,

Deri sa gjithnjë ta barti këtë allti!

34.

Mendo pak, unë dalë nga burgu i zi

Dhe nuk e bëjë me ty asnjë fjalë!

Me plumba e mbushi plot këtë allti,

Pa frymë rrokullisesh…nëpër shkallë!

 

  • Trimori: Mal i madh në vijën etnike që i ndanë shqiptarët me serbët në malësi të Bujanocit!
  • Malati: Zabeli, copë e malit në pronësi private!

 

(Nga libri me poezi në shtypshkronjë, Baba Lilë me allti, Botues Lena, Prishtinë, 100- f)

 

Kontrolloni gjithashtu

Albert Zholi

-Albert Z. ZHOLI: Flasin për Ditën e Verës: Luan Zhegu, Bashkim Alibali, Paro Ziflaj dhe Vitore Stefa. Leka

Flasin Luan Zhegu, Bashkim Alibali, Paro Ziflaj dhe Vitore Stefa. Leka -Dita e Verës nuk …