Rrugëtimi politik i Albin Kurtit po shfaqet gjithnjë e më shumë si një ironi e fatit. Dikur, nga foltorja e Kuvendit të Kosovës, ai përdorte gjuhën më të ashpër kundër ish-presidentit Hashim Thaçi, duke e akuzuar se vizitat në Uashington ishin pa vlerë, pa takime të nivelit të lartë dhe pa rezultate konkrete për Kosovën. Në vitin 2020, Kurti e quante “debakël” faktin që Thaçi kthehej nga ShBA pa takim me presidentin amerikan dhe pa sjellë investime. “Të shkosh në Shtëpi të Bardhë si president, të mos e takosh presidentin amerikan, as zëvendëspresidentin, e të kthehesh pa marrëveshje politike dhe pa sjellë ndonjë investim në ekonomi, është debakël”, deklaronte ai me bindje. Në të njëjtin diskurs, Kurti premtonte se do të ishte ndryshe: një lider që do ta forconte aleancën me ShBA dhe BE, do të diskutonte “të gjitha çështjet” dhe do të sillte marrëveshje të pranueshme për Kosovën. Por, vizita e tij e fundit në ShBA, e perceptuar nga shumëkush më tepër si një ekskursion privat me poza, shëtitje e ligjërata periferike, po shihet si bumerangu më i madh i karrierës së tij politike. Kritikat ndaj Thaçit duken sot si një pasqyrë e hidhur përballë realitetit të Kurtit, i cili nuk arriti të sjellë as takime të nivelit më të lartë, as marrëveshje të rëndësishme dhe as investime konkrete për Kosovën.
