leoni

Jusuf Zenunaj

Jusuf Zenunuaj: NË SHTËPINË E PLEQVE

Nëna në moshë të shtyrë

pret me ditë e net,

muajt kalojnë

 bëhen edhe  vjet

djali i dëshirit,

në derë s’i troket !?

Në telefon s’e thërret

për festë , as ditëlindje,

bashkë i janë bërë

” dashuri e dhimbje”.

Lokja e vetmuar,

 në dhomë flliikat,

djalin me familje

kujton ditë e natë.

Sytë e saj të lodhur

 nuk kanë më lot,

fotografitë e varura

nuk e ç’mallin dot !

Nga mendja s’i hiqet

nata e Vititi të Ri,

kur i shkoi djalit në shtëpi-

ai bënte qejf me grua e fëmijë,

bashkë me vjehrrën përbri.

Lokja e rënduar nga ofshama

me rrokjet e ngatërruar

thotë n’derë u shtanga,

kur t’i  s’luajte vendit, bir !?

Si të hyja unë,  ZEZNANA !!

E heshtur ika si zog i braktisur,

ti vazhdoje jetën siç e ke nisur.

E gëzofsh shtëpinë,

 që ta blemë me yt eti,

mos harro, o bir ,

 se pafund s’është as deti !

Gishtat e lokes u shtangën papritur,

në Shtëpinë e Pleqve djalin duke e pritur .

Kontrolloni gjithashtu

Adem LUSHAJ: Rrugëtim Kombëtar: Promovimi i Historisë së Kosovës në Shtetet e Bashkuara te Amerikës

“Krimet serbe në Kosovë – Rasti i Deçanit” dhe “Manastiri i Deçanit dhe Pronat Shoqërore …