Mehmet Bislimi: 2 NËNTORI

Bacë Osmani,


nesër është 2 nëntori …


a thua do të trokas dikush


në derën e vjetër prej druri


 


po


ka dhe s’ka mundësi


tani në breg të diellit


bëhet fushatë


hahet mish i pjekur


dikush edhe e ha


bukën thatë


dikush pi raki


dikush bënë tregti


dikush lypës


dikush zotëri


dikush servil


dikush zagar


dikush hafi


 


në breg të diellit


ku dielli ngrohtësinë fali


ranë


bijtë e kësaj toke


ranë


Afrim e Fahri djali


 


… ta kenë harruar ata këtë ditë


mos qoftë e thënë


ata


që dikur bukën e ngrohtë


nga duar e nënë Qamilës


kanë ngrënë!


ata që me bacë Osmanin dikur


netët kanë zbardhë


jo


edhe nëse është kështu


nuk dua të besoj


jo


nuk dua që sonte gjumin


me ndrojtje ta bëj


sonte jam ty bacë Osmani


atje tek shelgu në oborr


ulu e ndeze një cigare


dhe me hijen time fol


se dheu për të gjallë na treti


kaq të shkapërderdhur


ky 2 nëntor


kaq të shkapërderdhur


na gjeti


 


bacë Osmani


mos qajë për ata që ranë


qajë për ne


që jemi e nuk jemi gjallë!


 


2 nëntor, 2013


Mehmet BISLIMI


 


 


Sonte do të shkruaj


 


e habitshme


me këta njerëz


si nuk po mund të kuptohemi


e dhëmbë e dhëmballë


njëri-tjetrit


ia njohim


 


hiqemi se duhemi


e prapa shpinës me fjalët më të pista


elegji sharjesh thurim


 


padiskutueshëm


edhe mbretin


edhe shërbëtorin


edhe pushtetin


një ditë


me vete


lumi do t’i marrë


 


e megjithatë


ne


nuk flasim


mendjen për asgjë nuk e vrasim


se ngrëni gënjeshtra


sa nuk plasim


kur armiqtë na lavdërojnë


ne brohorasim


kur miqtë na qortojnë


nga smira


sa nuk pëlcasim


 


për të qenë krejt i sinqertë


me veten


me ju


me ata


që nuk po na dëgjojnë


burrërisht duhet ta pranojmë


se


nuk u la gjë pa u bë


nuk u bë asgjë pa u thënë


u bë


a nuk u bë


ajo që kishte për t’u bërë


brenda një rrethi vicioz


po sillet


bota individuale


mbi sfondin e kalldrëmeve kinez


në sheshin e kryeqytetit


po sillet një rrotë


pa histori


që dogji veten e vet


nën përthyerjen e rrezeve në pasqyrë


kjo simetri rrote


dikë do ta shtypë në kokë


dikë në gjoks


dikë do ta lëvizë


dikë do ta ulë


dikë do ta ngre


dikë do ta shkulë


dikë do ta ngulë


dikë …


 


botë me hile


si nuk i ngritën atdhedashurisë një shtatore


ku do të përkuleshin


në shenjë pendimi


vrasësit e atdheut


 


në fakt


kohë e pakohë


solli servilët


tam – tamët


debilët


që sillen rreth boshtit të interesit


vallë


të kenë qenë kaq shumë


ku fshiheshin


e ne nuk i kishim vënë re


si kërpudhat pas shiut


mbinë


sa shumë armiq


që miq hiqen


derisa kushtet të piqen


të piqen


e të mos digjen shijet


për ta ngrënë njeri-tjetrin


me dhëmbë


iku burrëria


iku fjalë e dhënë


për ideal


 


tani ç’t’i themi babaqemos


rrofshin hileqarët


servilët dhe zagarët


buka e ngrënë me hile


në fyt kujt s’i mbet’


as sot ata


buka


nuk po i vret


një shije e hidhur


mbeti nga pas


do të përpiqem me vargje


sonte të të kujtoj


do përpiqem me vargje


sonte


të të vras


me këto vargje sonte


si i marrë


botën do thërras deri në kupë të qiellit


o njerëz


me ndjeni që po shkruaj kaq rrallë


për njerëzit e mirëfilltë


malli më paska rënë


sa shumë


malli


më paska marrë


 


korrik 2013, CH

Kontrolloni gjithashtu

Enver Hoxha

ISA FERIZAJ: RRON E DREJTA, E VËRTETA

ENVERIZMI ATDHETAR! Erdhi serish prilli, në vendin tim; Gjetur, i ka shqipet, në fluturim. Gjet …