Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Evropa “e bashkuar” tani mund edhe të mos e kujtojë fare Srebrenicën, sepse kanë kaluar 25 vjet dhe ajo tashmë është e zënë me ditët e rënda që pa kalon BE-ja për ta ruajtun unitetin, për të promovuar të drejtat e homoseksualëve, të lesbikeve, të drejtat e kafshëve e sidomos trajtimin meritor të qenve, me të drejtat për organizime të orgjive dhe të gjitha nopranive njerëzore. Nuk është diçka specifike për Evropën edhe po të kujtohen 200 vite të kryqëzatave, inkuizicioni, ndjekja dhe djegia në turrë të druve e grave të shpallura si shtriga, ndjekja dhe shfarosja e besimtarëve jo krishterë, djegia në turrë të druve e mendimtarëve dhe kundërshtarëve të dogmave fetare, ndjekja dhe shfarosja kolektive e hebrenjve, barbarizmat e Frankos në Spanjë, barbarizmat ultra fashiste në Gjermaninë e Hitlerit, barbarizmat fashiste të Musolonit në Itali, në Francë, barbarizmat e gjenocidi që ka kryer ish Jugosllavia e Titos dhe e Milosheviqit kundër kroatëve, myslimanëve të Bosnjes e kundër shqiptarëve e krime të tjera. Krimet që ka kryer ajo kundër myslimanëve në kohën e kryeqzatave, krimet e mesjetës dhe krimet e shekullit 20, janë krimet më të rënda që ka kryer Evropa dhe që për nga përmasat numerike tejkalojnë krimet e perandorive më të mëdha të botës, si ajo e Romës, Bizantit, Turqisë etj.
Dhe sa peshë kanë në ndërgjegjen e Evropës, 8. 400 muslimanë të masakruar nga barbaroidët serbë, apo 100.000 myslimanë të tjerë të vrarë e të maskruar në Bosnje e Hercegovinë gjatë viteteve 1992-1995, 30000 kroatë, në vitet 1990-1991, 14.ooo shqiptarë në vitet 1998-1999. Këto janë shifra shpërfillëse në krahasim me barbarizmat e shekujve, e sidomos të shekullit 20.
I trashë është “zullumi” i Evropës, i trashë aq sa ka zënë një një sferë të trurit të veshur me vellon e ngjyrë në gjak të tromboizuar.
Kush e kujton Srebrenicën sot?
Sot Srebrenicën e përkujtojnë të gjithë ata që kanë pësuar nga barbaria serbe, myslimanët e Bosnjes, kroatët, shqiptarët. E kujtojnë edhe ata evropianë që kanë zemër njeriu, që ndiejnë dhembjen e padrejtësinë, por që kurrë nuk kanë mundur të bëhen shumicë për të parandaluar gjakderdhjet e mujsharëve, të zotërve të krimit e inkuizicionit.
Çka të kujtosh më parë për krimet në Srebrenicë. Ato u kryen me leje të forcave të UNPROFOR-it dhe të Batalionit holandez, sepse ata ishin indiferentë dhe i konsideronin njëjtë, si gratë, fëmijët e burrat pleq, ashtu edhe kriminelët serbë që një ditë para “Natës së Masakrës” fëmijëve u shpërndanin sheqerka. PO ashtu çokollata e sheqerka iu kishte dhënë pak kohë para masakrës edhe vetë kryekrimineli, Ratko Mladiq.
Ditë më parë Masakrën në Srebrenicë të korrikut të vitit 1995 e ka përkujtuar edhe Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Antonio Guterres, I cili tha se ky ka qenë krimi më i keq masiv në tokën evropiane, pas Luftës së Dytë Botërore. “Njëzetepesë vjet më vonë, nderojmë mijëra të vrarët dhe zotohemi se nuk do t’i harrojmë kurrë. Bashkëndjejmë vuajtjen e familjeve të tyre, përfshirë të atyre që kanë ende familjarë të pagjetur”, tha Guterres. Ai shtoi se, një çerek shekulli më parë, Kombet e Bashkuara dhe bashkësia ndërkombëtare i tradhtuan qytetarët e Srebrenicës. Siç ka thënë ish-sekretari i përgjithshëm i OKB-së, Kofi Anan, ky lëshim “do ta ndjekë gjithmonë historinë tonë”, tha Guterres. Në korrik të vitit 1995, forcat serbe të Bosnjës kanë vrarë mbi 8,000 burra dhe djem myslimanë në Srebrenicë – zonë që ishte shpallur e sigurt nga Kombet e Bashkuara. Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në Hagë ka konstatuar në vitin 2007 se vrasjet në Srebrenicë kanë përbërë gjenocid. Gjykata e Kombeve të Bashkuara për Krimet e Luftës në ish-Jugosllavi ka dënuar vetëm ish-komandantin e forcave serbe të Bosnjës, Ratko Mlladiq, dhe mentorin e tij politik, Radovan Karaxhiq, për gjenocid dhe krime të tjera të luftës në Srebrenicë.
Asokohe Gazetarja, Kristinë Amanpur, dëshmitare e krimeve serbe kundër myslimanëve të Bosnjes shkruante: “Objektiviteti nuk nënkupton se duhej trajtuar njësoj si viktima ashtu edhe agresori. Objektivitet nuk do të thotë veshja e një ekuivalence të rreme morale. Mirëpo kjo ishte gjëja që qeveritë tona po përpiqeshin ta bënin. Këta zyrtarë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Evropa, të cilët nuk donin të intervenonin për të ndaluar këtë gjë, po thoshin se të gjitha palët ishin njësoj fajtore, edhe pse nuk ishin. Dhe masakra në Srebrenicë më në fund e dëshmoi një gjë të tillë, më në fund dëshmoi së qeveritë tona nuk mund të hidhnin më shikimin diku tjetër.
Edhe pas asaj ploje njerëzore, ploje tipike fashiste, OKB-ja nuk arrin ta votojë një Rezolutë dhe ta bind botën se në Srebrenicë serbët kanë kryer gjenocid kundër myslimanëve boshnjakë. Serbët, “templlarët fashistë” të Evropës kanë kryer krime edhe kundër kroatëve katolikë, kanë kryer gjenocid në Vukovar ku kanë vrarë e masakruar qindra të sëmurë nëpër spitale, por as për këtë nuk janë ndëshkuar, nëse nuk quhet ndëshkim dëbimi për jetë e mot i tyre nga Kroacia të cilën e kishin pushtuar qysh në vitin 1918.
Serbia vazhdon të përkëdhelet dhe të shfajësohet nge BE-ja
Për hir të Serbisë, dhe për t ia larë krimet asaj, sidomos krimet kundër myslimanëve të Bosnjes dhe shqiptarëve të Kosovës është themeluar edhe një Gjykatë Speciale, raciste e fashiste për të ndëshkuar çlirimtarët e vendit tonë, dhe për t’ i trajtuar ata si kriminelë, me qëllim për të barazvlerësuar kriminelët serbë me viktimat shqiptarë. Sepse sipas tyre edhe ne paskemi pasur pjesën tonë të fajit, meqë iu kemi përgjigjur me armë krimeve serbe, masakruesve të fëmijëve, nënave e grave tona, në kohë kur sipas tyre është dashur të rrimë urtë e butë, sikur po i rrimë sot Brukselit, i cili qe 20 vjet na josh me liberalizim të vizave dhe nuk na i lejon dot, na josh me integrim në Evropë, por me kusht që t’I harrojmë krimet e Serbisë dhe të pajtohemi me ta.
