Arton Musliu: Vetë-censura

         Ndonëse unë mendoj të njëjtën gjë me tjetrin dhe meqenëse vloj nga emocioni për ta shpreh atë mendim, është një forcë e madhe psikologjike e cila ma ndalon në fyt atë që dua ta them! Ndonëse nuk e them dot atë që e mendoj, ndjenja e frustrimit është rrjedhojë normale dhe e pashmangshme. Sepse të mos e thuash publikisht atë që e mendon do të thotë ta burgosësh atë që e ndjenë. Kjo nuk vjen si pasojë e presionit nga të tjerët, por si rjedhojë e nevojës për t’u përshtatur me dike, apo interesit qe kemi, edhe nëse ai interes është imagjinar dhe në pritje të papërcaktuar kohore. Në rastin kur nuk e themi mendimin tonë për shkak të presionit nga të tjerët, kemi të bëjmë më censurën. E në rastin kur nuk e themi atë që e mendojmë për shkak se supozojmë se mund ta humbim mundësinë, edhe nëse ajo mundësi është iluzion, atëhër kemi të bëjm me vet- cenzurë. Vet- cenzura është kataklizma e paramenduar njerëzore. Ajo është kancer për karakterin dhe personalitetin e njeriut. Vet- cenzura të kontrollon pamëshirshëm. Më shumë se çdo kush tjetër. Më shumë se çdo force tjetër. Sipas Oxford Dictionaries, “vet- cenzura nënkupton ushtrim të kontrollit mbi atë se çka thotë e çka bën njeriu, veçanarisht për ta parandaluar kritikën; ajo reflekton frikë dhe hipokrizi”. Vet- censura është karakteristika fundamentale e shoqërisë sonë në përgjithësi.

Është e keqja e ‘domosdoshme’.

Mirëpo, kush janë ato shkaqe të cilat na kanë futë në këtë situatë të mjerueshme politike e publike? Për mendimin tim, vet- cenzura është prezente pothuajse të shumica e atyre të cilët merren me çështje publike e politike. E shkaqet të cilat na kan de personifikuar si qenje intelektuale janë interesi personal politik dhe nevoja për ekzistencë. E para është puro subjektive, e dyta është objektive dhe e natyrshme. Vet- cenzura politike është si pasojë e funksionimit të partive politike në Kosovë, pa dallim. Sepse vetëm duke qenë i tillë mund të ngritesh në pozitë. Në të kundërtën, në rastin më të mirë vendnumëron, e në rastin më të keq degradohesh. Është krijuar një përshtypje që vetëm si i heshtur dukesh intelektual dhe vetëm duke mos u përballur me askënd je pretendent për emancipim. Pra, vet- cenzura prodhon heshtjen në shërbim të sajimit të intelektualit dhe abstenimin në shkëmbim të emancipimit. Ama, ta kemi të qartë. Formimi intelektual nuk është pasojë aksidentale e heshtjes, si derivat i vet- cenzurës, por rrjedhojë e natyrshme e karakterit të fortë dhe studimit kualitativ. E emancipimi, nuk vjen duke abstenu por duke i ballafaquar idetë, mendimet e qëndrimet. Prandaj, poshtë vet- cenzura. Vetëm atëher kur ta kemi mposhtur atë, mund të flasim si njerëz, ashtu siç na ka hije dhe ashtu si mundemi.   

Kontrolloni gjithashtu

Pas publikimit rezultateve të regjistrimit të popullatës në Maqedoni, Ali Ahmeti ka thënë se ky fakt është pasqyrë reale e gjendjes faktike

Ali Ahmeti do të fitojë në zgjedhje, me vlera, merita, me nder e respekt, me besë, trimëri, dinjitet e burrëri

Me shokun tim të idealeve, Ismet Sylejmani,  për pak “jam koritë”, por shpëtova nga durimi dhe …