Shefqete Gosalci: Njerëz të zi me origjinë ferri

Shefqete GOSALCI: GJERGJ KASTRIOTI-SKENDERBEU, PARZMORE ÇELIKU NË GJOKS TË EVROPËS

(Këtë poezi timen, (e cila është vlerësuar me III Çmime të para, (Maqedoninë e Veriut, Shqipëri dhe Kosovë, në Vitin e Gjergj Kastriotit-Skenderbeut (2018), po e postoj me kërkesën e shumë miqve të mi në rrjetet sociale, të cilët më lutën ta botoj, për çka i falënderoj secilin veç e veç dhe të gjithë së bashku)).

 

 

Shefqete GOSALCI

Gjergj,

TI ke le si ni burim drite,

Si ujë i bekuem mbi një shkamb të çam,

Mbëltove paqe me shpatë e ullinjë,

Nëpër Evropën e përdalë,

Kur t’morën Gjergj, zemrën e le n’prehër t’lokës,

T’ma ruash Nanë, kur t’i kthehna tokës,

Asker n’Anadoll u bane ma i miri ushtar, djalë shqiptar,

Gjergji i Nanës që s’ta pa rritën,

Princat e Arbërit të patën betim,

Edhe Marica që ta mbajti besën,

Arbërisë Gjergj ju ba flijim,

Edhe Nora e Kelmendit, q’i shkoj Pashës me thikë n’shokë,

T’a nxuer hakun e krejt qikave,

që bajlozat t’i çnderuen agimeve t’nxime,

Tuj na mungue për pësë shekuj Gjergj,

Ilirikun na e banë Ballkan,

E ram nër turq, nër shkije, nër grekë e bugar,

-E se di bre Gjergj, a mbetëm shqiptarë?

Se t’kanë dal do djem të ligj,

Hileqarë, lakmitarë, qyqarë e tregtarë,

Që mexhat t’i kanë ba pikë e pesë, e tokat t’i kanë qit n’pazarë,

Që nuk kanë as marre, as m’shirë

Tenderin e fitoj Gjergj, kush pagoj ma lirë,

-As te vorri Gjergj s’po muj me t’ardh, se s’kom çka t’thom,

– Erdha në qiell o vlla me fol me Ty,

Mos më ngofsh mos m’le me u kthy, nalum t’rri me Ty,

Se ata zemrat na i kanë thy,

Se kërkush Gjergj ma s’po ngon,

Kerkush-kerkanin ma s’po e don,

E ma e keqja,

Kush-kujna Gjergj, ma s’po i beson,

Ilirikun, Ballkan ta kanë ba,

Me que dorë vllau m’i vlla,

Ata që me sy t’shqiptarëve skulptura kanë ba,

E me krye t’tyne Çanakala,

Specialistë errësirash, që me dritë Gjergj i pate vra,

-Erdha n’qiell o Gjergj me t’u rrëfy,

Me ti thanë krejt çka kom

n’zemër, tuj t’pa n’sy,

– Veç do rrugë Gjergj i kena shtrue,

E kah t’dojna mujna me shkue,

Veç,

– jo atje ku Ti ke dëshirue,

Në Evropën, që parzmore n’gjoks Ju pate ba, e, e pate pshtue,

– Ah, bre Gjergj, folma ni fjalë,

Me vetëtima jepe ni urdhër,

Andrrat- Zhgandrra me n’a u ba,

Bijtë me tu bashkue,

E Shqipnisë Zot me i dalë,

Se edhe vet jeta Gjergj, t’ka pas lakmi,

Me jetu e me vdek si Ti,

Edhe diçka Gjergj?

– Amanetin ta kam krye,

Me duar t’mia qëndisë flamurin ta kom,

E n’duar t’djemve u’a kam dhanë,

E ata…

s’po dinë ku e kan lanë!

Aq shumë shekuj Gjergj na ke mungue,

Plot flamuj m’i Arbëri, kan value,

Veç i Yti Gjergj, ka mungue.

 

 

(e shkruar në dialektin Gegë)

17.01.2021

Kontrolloni gjithashtu

Enver Hoxha

ISA FERIZAJ: RRON E DREJTA, E VËRTETA

ENVERIZMI ATDHETAR! Erdhi serish prilli, në vendin tim; Gjetur, i ka shqipet, në fluturim. Gjet …