Rrustem Geci: ZËRI I NJË KOHE, nga Antologjia, “Demaçi, aromë atdheu”

Që në moshë krejt të re

tufanet më mbërthyen

si në drama karrocierësh

duart i bëra grusht

dhe fjalës i dhashë frymë

Në tërë jetën time

luftë kam bërë me terrin

dhe plagën e dhimbjes

e kam thënë hapur

në gjitha vlimet në Kosovë

unë kam qenë i pranishëm

Në atë kohë të dënimeve

pak kush guxonte

që mendjes t´i thoshte

të ngritët kundër pushtuesit

kundër fjalës së burgosur

dhe thirr pëshpëriste guri

dhe thirr pëshpëriste uji

bërtit më thoshte dielli

dhe nxirre fjalën që zien

dhe fshima plagën o bir

se trupin kudo e kam me pranga

Thirjeve të vuajtjeve dhe

dhimbjeve, ua dhashë

fjalën, u betova; se edhe

në kohë të dënimeve

dhe të vrasjeve pa gjyq

unë do ta ngrej zërin

për gjaken time, Kosovën

Shokë të mi të luftës

liria nuk ka çmim

liria nuk ka moshë

gjaku i saj jemi të gjithë!..

Rrustem Geci: Gjykatës Flamuri

 Nëpër histori fatesh të rënda, nëpër histori burgjesh, dhe dënimesh me varje, ku humbësve u dhunohoheshin fëmijët, gratë, dhe u plaçkitej baza materiale, e u digjeshin shtëpitë, dhe kufomat u masakroheshin, edhe poezisë m´i dalnin lot. Kosovë, dashuria ime, ne ende kemi shumë udhë për të bërë! Kosovë-Shqipëri, janë bimë të një një gjuhe, të një gjaku, të një vendi. Kosovë-Shqipëri, nuk mund ta pranojë asnjë falje, asnjë pajtim me serbët, pa u bashkuar trojet tona. Udha për të pranuar faljen dhe pajtimin me serbët, do të jetë e gjatë. Një shekull krimesh e gjenocidi e më shumë mbi popullin tonë, nuk falen dosido. Unë s´ kam mundësi të fali asnjë krim të padënuar, shprehet gjykatës Flamuri. Unë s´dua të marr pjesë në këtë mjerim pazaresh. Liria që e fituam, avash, avash, do të na bëjë të lumtur! Por, plagët e Kosovës, që ia bëri Serbia shtetërore Kosovës, janë aq të mëdha, aq të thella, dhe aq të gjera, sa duhet përshkuar udhë të gjatë brezash shqiptar, për të pranuar faljen, dhe pajtimin me serbët! Bashkimi kombëtar nuk ka zëvendësim! Bashkimi kombëtar do ndodhë me patjetërsi!

Vetëm atëherë do të kemi një Shqipëri të të gjithë Shqiptarve!..

Dortmund,2015

Rrustem Geci: Monolog i Priamit – Poemë

Dashuria ka natyrën e mëmës dhe të atit,

Demoni i saj nxitka trazira dhe luftëra !..

Unë mbret i vetëm i Trojës, zotëria

vet, të gjitha dijet ia fala vendit tim

dhe njerëzëve të mirë të këtij qyteti

liri, hijet që lëshojnë pallatet e mia

janë prej yjeve, prej hënës, e diellit

Troja shumë e çmon lirinë. Pyeteni

filizat e ëndërrave që rriten këtej

ata në ( qeshje ) i kanë shkronjat

dhe në vaj, vuajtjet e dëshpërimin!

Grua e Trojës, grua shumë e bukur

grua e nderuar, dhe nënë e trimave

dashuria e jote lindi tërë këtë qytet

dashuria jonë i dha petale luleve

Në Trojë, populli është zemëruar

Yje ka qielli, dhe ende është natë

dardanët kudo po grumbullohen

ti mbrojnë o t´i djegin kullat e tyre!..

Troja nuk jepet! As Troja nuk falet

Helena, vet e deshi djalin tim, ajo

marrëzisht u dashurua në Paridin

Menelau ishte pa njësyrin e Polifemit

Troja s´ka pse të frikohet, jemi në

vendin tonë. Njëgjakësh jemi dardanët

zemërimi mund të jetë i fshehur

po djali e vajza janë të dashuruar!..

2

Në Trojë një Trojë kundështon, që

Troja nga zemërimi të mos digjet

yje ka në qiell dhe ende është natë

përpara do të kemi luftë të gjatë

ay plazh që duket tani i shkretë

shpejt do jetë një varr pa varre

luftat të ngjajshme si e jona, edhe

hekurin e fortë e djegin e bëjnë hi!

Iliadë e Homerit e ruajti Trojën

shqipen e lashtë të stërgjyshërve

për Paridin, Helenën, dhe Athënen

do të jetë një ditë me pakëz Trojë

Troja është rrethuar me legjenda

me kafshë gojëdhënash e lugetëri

në Histori rrugët janë të ngushta

mendja hyut e di çka do të ndodhë

në diell trojanët njihen mes vete!..

Troja do mbetet kujtesë misteri

derisa t´ zbardhen hiletë e Akejve

do duhen ndoshta edhe mijëra vjet

e vërteta e Trojës të thuhet, drejt

Luftën nuk e shpika unë, o Zeus

por rrufetë që fshihen pas stuhive

Lejen ua dha shtisi i vullkaneve

dhe njësyshi i Polifemit të Adamit!..

3

Përderisa dashurinë e dashurojmë

natyra e këtij demoni nuk ndalohet

pyes, a jemi mjaft të mjaftfuqishëm

mjaft të mjaftkujdesshëm, që t´ia

falim, të fundmen dashuri Trojës

gjykojeni vetë at´Kalë gojëdhënash

në oborrin tonë, a s´është turpi ynë

këtë humbje s´do ta quaja ndryshe

pos, mjegullën ma të ultë në planet

Qaj flamuri ynë, qajë dhimbja ime

Se unë Priami, vrava shtëpinë time

pa u spërkatur me asnjë rreze yjesh

Në tërë këtë gjëmë ku tash jemi

s´ ka strehë që mund të na shpëtojë

në këtë mjegull tonën Troja u shua

nga më e ndyta shpatë e armikut

në Trojë gjatë s´do të ketë flamur

as njerëz që qeshin,dhe që punojnë

shtëpitë tona që na i dogji “Kali…”

me asnjë lloj gjaku nuk pastrohen

Troja vdiq pa u bekuar me fitore

këtij vendi do t´i vihet emër tjetër

Në eposet me nam planetare, Troja

është përbashkuesi i të humburve

forca gravitetit të të shuarve, natyra

e kohës,e padukshmëja e dashurisë!..

4

Kjo botë e dashurive të mëdha

Është përtej mundësive të mia

dhe kjo luftë s´do të jetë e fundit

po mund të quhet një luftë e parë

një djall fshihet çdoherë tek vetja

se flakët që po e djegin Trojën

do ia hanë trupin tërë pellazgjisë

Jo tëgjitha luftat janë të dobishme

këtë ma thoshte gjyshi në Artë!

Të krijosh kohë do të thotë fillim

pagjëmësi jete, dhe ide e bardhë

kjo që tani po ndodhë këtu tek ne

është mjegulla më e ligë në tokë

ku as mes miqëve s´ ka miqësim

Ne vritemi me ata që po na vrasin

kjo është Troja e Priamit, Troja

jonë, Troja që dardanët e ngritën!..

Tani që jam në mes të dy kohëve

asnjë shpresë Trojën s´e shpëton

qytetet mbijetojnë aq sa jetojnë

Lufta e Trojës, s´është në dobinë

tonë, por në dobi të zjarrvënësve!..

Muza sot më thoshte të vërtetën

ende ka shkretira të pabanuara

Troja do ngrihet dhe rindërtohet

por asnjë Trojë s´do të mbijetojë!

5

Trojë, ti sot armike e ke dashurinë

dhëndërrin Paridin, dhe nusen e tij

Helenën. Dashuria s´ ka pendë, as

krah, që t´ia shkulim e t´ia thyejmë

ta mbys Paridin s´më bie ndërmend

dashuria natyrën e ka prej mëmës

ndërsa fshehjen e trimërinë prej të

atit! Kohën s´ ma bën të dureshme

as bijë e Afërditës, dhe as hija e saj

pyes; çdo bëhet me Akropolin, me

pasuritë shpirtërore të pellazgëve?!

Trojë, ti sot armik e ke dashurinë

nga të erdhi ty ky tigër prej zjarri

apo mos unë jam ajo kafsha e keqe!

Vaji i detit është i njëjtë me timin

kripa e njelmët ia mprehë tallazet

në cekëtina e plazhe ka kufoma

dhe kafka kokash sa për një Kala

vetëm nën qiell të shqipes ka Trojë

vetëm nën qiell të shqipes ka Iliri

edhe i vdekur do kem mall për Trojën!…

Prej lindjes unë e dashuroj Trojën

drerin e ëndrrave e kam në zemër

o fat i Trojës, tragjedi e Priamëve

luftën s´e ndalim! Troja do digjet,

por do digjet edhe fitorja e armikut!..

Dortmund, 2015

Rrustem Geci:  Shqipeve të lirisë: Xhevë e Fehmi Lladrovcit

Kosova i deshi për vete

të vuajtur ishin të dy

ata deshën të vdesin në

këmbë, të vdesin për liri

Lirinë e kishin në zemër

një pushkë kishin të dy

ata jetuan për të vdekur

ata vdiqën për të jetuar

Në pamje ishin të fisëm

në luftë qenë të bukur

ata e deshën Kosovën

më shumë se veten e tyre

Fehmi e Xheva Lladrovci

që kur ishin fëmijë

fletoret i kishin me zogj

dhe duart me shqiponja

– poezi nga libri, “Heroika”

Rrustem Geci: Himni i Preshevës Dardane

Jam bimë e Mollës së Kuqe

jo luginë, po krahinë e gjerë

jam Shqipëria e zvogëluar

jam një flamur me Kosovën

 Si të jetoj nën terr të serbit

nën duart e tij të përgjakura

më sheh sa jam e zvogëluar

për çdo ditë jam e burgosur

 Në këtë tokë me Preshevë

me Bujanoc dhe Medvegje

në këtë dhé denbabaden Kosovë

poshtë dheut i kam edhe varret

 O ti që flet krejt ndryshe

Jam degë e Mollës së Kuqe

Kosovë është emëri im!Dhe

Shqipëri është Presheva, hej!…

NJË MOLLË QAN NË SHKUP

 Jam rritur s´i krejt shqiptarët

në tokën e lavdisë së madhe

në tokën e lavdisë së përgjakur

jam rritur me prindër të mirë

me gjyshër dhe stërgjyshër

Në këtë tokë të gjithmonshme

jam Shkup prej 13 mijë vjetësh

Shkup prej pellazgëve e ilirëve

në kraharor unë kam dhimbje

dhimbjen e trojeve t´copëtuara

Në këtë tokë të gjithmonshme

unë kam 45 luftëra të bëra

shqiptarët të gjithë jemi njëgjakësh

që nga pellazgët e lashtë

rrënjët tona i kemi n´këto troje

Ah, dhé i atdheut tim, tokë me

flori dhe minerale; shih si na

kanë katandisur fqinjët, dhe jemi

të duruari me samarët e huaj

Zgjohu Shkup, zgjohu Tiranë

zgjohu populli im i degëdisur

unë dua një vetëpërmbushje

për zogun e shqipes në flamur!..

Shkup, Korrik 2015

11 Shtator, 2015