Tomislav Markoviq: Muzeu i gjakësorit, Drazha Mihajloviq, në Beograd

Tomislav Markoviq: Muzeu i gjakësorit, Drazha Mihajloviq, në Beograd

Kur ishin  çetnikët e Drazhës të  barabartë me partizanët dhe kur u bënë antifashistë, pse i pari i tyre nuk kishte  një muze në Beograd?

Djepi  i Ljubomir Pantiqit, rrëfen për  një fëmijë njëvjeçar që çetnikët e masakruan  në vitin 1943 në Vraniç, së bashku me 67 njerëz të tjerë, kryesisht gra dhe fëmijë. Ky djep ndodhet në  Muzeun e Historisë së Jugosllavisë.

Beogradi së shpejti mund të ketë një muze të ri. Jo, nuk është fjala në lidhje me Muzeun e viktimave të Srebrenicës, apo Muzeun e spastrimit etnik, por një muze që do të jetë i dedikuar  udhëheqësit të  rehabilituar çetnik, Dragoljub – Drazha Mihailoviqit. Nismën për themelimin e muzeut e filloi një grup i admiruesve të traditës së Ravna Gorës, të udhëhequr nga Vojislav Mihailoviq,  nipi i Drazhës, ish-kryetari i bashkisë së Beogradit, i cili tani mban pozitën e nënkryetarit të Lëvizjes së  Rindërtimit të Mbretërisë së Serbisë. Për simpatizantët e Drazhës ideja është që të mblidhen në një vend gjërat personale, dokumente dhe literaturë të përkushtuar për luftën e tij.

Iniciatorët tashmë kanë caktuar lokacionin potencial për muze, në rrugë Bregallnica në numrin 24, aty ku ai ka jetuar me familjen e tij para luftës së Dytë Botërore. Mihailovic tha se do të ishte mirë për të ngritur një fond për të mbledhur para për krijimin dhe mirëmbajtjen e muzeut, në bordin e saj mbikëqyrës për të gjetur të gjitha personalitetet: akademikë, profesorë, peshkopë, shkrimtarë …

Një shkrimtar dhe akademik e ka mbështetur tashmë këtë nismë. Ai është i pashmangshmi, Matija Beqkoviq, i cili, për habi e përdorur logjikën për ta  urryer dhe për të justifikuar ngritjen e muzeut: “Është logjike që në vendin tonë, si puna e dy lëvizjeve anti-fashiste, të krijojë një muze të tillë  ku të dyja palët do të  ishin të përfaqësuar në mënyrë të barabartë. ” Deklarata e “dy lëvizjeve anti-fashiste” nuk është e poetit, Beqkoviq, por versioni zyrtar i historisë, që fëmijët ta mësojnë nga shkollat ​​serbe.

 

Djepi ku u ther   fëmija njëvjeçar

 

Kur ndodhi që lëvizja e Drazhës të  deklarohet antifashiste, kur çetnikët ishin të njëjtë  me partizanët,  kush është ai, për të cilin tashmë çdo vit peshkopët dhe mitropolitët i shërbejnë parastos? Është një çudi që askush nuk e ka kujtuar ndonjëherë atë më parë. Nuk mjaftojnë tonet çetnike, propaganda që kemi varrosur për 30 vjet, nuk janë të mjaftueshme falsifikimet e historisë, për të na bindur se bashkëpunëtorët nazistë ishin  vërtetë patriotë dhe luftëtarë kundër fashizmit, dhe tani çetnikët të kenë edhe një institucion,  Muzeun në qendër të qytetit.

Në fakt, ideja e krijimit të një muzeu dedikuar, Draza Mihailovic dhe lëvizjes së tij çetnike nuk është aq e keqe. Do të ishte interesante të shihet se cilat foto e materiale  do të ishin pjesë e një ekspozite të përhershme në një muze të tillë. Çetnikët kanë  punuar shumë për katër vjet të luftës dhe kanë lënë pas shumë gjurmë të punës së tyre patriotike antifashiste, punën e tyre të madhe në të  kaluarën dhe çdo gjë që mund të gjendet në muze.

Supozoni se në një pjesë e domosdoshme të Muzeut duhet të jetë djepi i Ljubomir Pantiçit, një  fëmijë një vjeç që u masakrua  nga çetnikët, në natën mes 20 dhe 21 dhjetorit të  vitit 1943 në Vraniq, së bashku me anëtarët e familjes së tij  dhe fshatarë të tjerë, në total 67, prej tyre kryesisht gra dhe fëmijë. Masakrën e  kishte kryer Batalioni i parë i Brigadës së Posavinës i Korpusit të Avallës të Ushtrisë Jugosllave, me urdhër të Drazha Mihailoviqit, i cili kishte urdhëruar çetnikët, për të pastruar mjedisin e Beogradit nga komunistët dhe simpatizantët e  tyre. Nuk është e lehtë për të identifikuar fëmijën në një djep  fëmijësh apo të simpatizantët komunistë, luftëtarët kundër pushtuesit. Mbase  çetnikët ishin të aftë për sipërmarrje të tilla të mbinatyrshme, dhe duhet që krejt këto  të mbeten të regjistruara  dhe të  ruajtura në një muze, për brezat e ardhshëm.

 

Aty ku e lanë delet e SS-ve,  vazhduan çetnikët

 

Ekspozita e përhershme domosdoshmërisht do të duhet të ketë edhe thikat e çetnikëve  me të cilat ata  therën civilët, në Bolje,  vetëm disa ditë pas masakrës në Vraniq, ose armë të cilat janë parë e përjetuar nga fshatarët në Drugovc ose fotografi  të pyllit Glogovaçko afër Çuprisë, ku ata qëndrojnë si luftëtarë kundër fashizmit pranë atyre partizanëve  që i kishin therur.  Mbi këto ekspozita do të ishte mirë të përshtatshme të shkruhej porosia e Drazhës. “Kundër  simpatizantëve komunistë të tregoheni  të pamëshirshëm, ose: “Duhet kryer definitivisht pastrimin e vendit nga  komunistët, ato nuk mund të ekzistojnë në Serbi”.

Muzeu gjithashtu mund të organizohet në mënyrë tematike. Kështu, një pjesë duhet përkushtuar, partizanëve dhe simpatizantëve të tyre në Serbi dhe në Mal të Zi nën sloganin çetnik: “Preni kokat  komunistëve,  që serbët të  mund të jetojnë” Nuk jam i sigurt sa e duhet të jenë ekspozuar edhe çekiçi  pop Milorad Vukojiçiqit, të quajtur pop Mace, i cili fitoi pseudonimin e tij për shkak se  me atë çekiç  vrau njerëzit, ndërkohë që, si udhëheqës i “Treshës së zezë”, ishte vrarë ishte nga antifashistët në Pljevlje nga vendësit. Duhet gjithashtu të ekspozohet edhe makina oreol, pasi Kisha Ortodokse Serbe e shpalli këtë thertore, një vend të shenjtë.

Pjesa e dytë do të jetë e rezervuar për kalim kohe nga çetnikët që shihen  duke vrarë partizanët e plagosur, nën moton: “Aty ku e la një SS, e vazhdoi  çetniku.” Në këtë punë do të mund të viheshin  në dukje fotot e Ivan Goran Kovaçiqit, të cilin çetnikët e kishin  therur gjatë vrasjes së të plagosurve, në Sutjeskë…

Të paktën një dhomë në ekspozitat e muzeut duhet të përmbushë masakrat çetnike mbi myslimanët në Sanxhak dhe në Bosnjën lindore. Këtu kasapët e  Drazhës ishin  shprehur në mënyrë të veçantë, kur  vranë më shumë se 4.000 civilë, prej të cilëve një e katërta ishin fëmijë të moshës, një deri në katër vjet.

Në këtë artikull të punës duhet të vihen  në dukje dëshmitë e të mbijetuarve, thotë Nuradin Ashqeriq në fshatrat e  Pribojit.  “Skena e parë që kemi hasur ishte therja e  Haxhirës së  Haxhiqit,  me  jë fëmijë plagosur, që e mbante në duar  prej dy vjetësh dhe  pasojat e vuajtjet e saj  të tmerrshme. Por asnjë nuk mund të krahasohet me atë therjen  në shtëpinë Memish Ashqeriqit ku çetnikët serbë theren dhe të moshuarit, gratë, fëmijët, dhe të gjithët i  kishin grumbulluar në dhomat e tyre. Kishte ende  të gjallë të cilët kishin thirrur  për ndihmë…

Një numër i dokumenteve çetnike do të gjendeshin atje në atë  Muze, për shembull do të duhej të ishte edhe Udhëzimi  i Dragoljub Mihailoviqit, George Weasel dhe Paul Gjurishiqit më 20.12.1941,  në të cilën Gjeneral Drazha tha se qëllimet e tij ndër të tjera janë: “Të krijojë Jugosllavinë e Madhe dhe në të një Serbi të Madhe, etnikisht të pastër brenda kufijve të Serbisë – Mali i Zi – Bosnje dhe Hercegovinë – Sirmiumit – Banatit dhe Baçkës, me qëllim për ta pastruar territorin shtetëror të të gjitha pakicave kombëtare dhe të elementeve jo-kombëtare, për të krijuar kufijtë e përbashkët ndërmjet Serbisë dhe Malit të Zi, si dhe spastrimit të Sanxhakut nga  popullsia myslimane, po ashtu edhe të Bosnjës nga myslimanët dhe kroatët.

 

Vrasja e grave, fëmijëve, të moshuarve …

 

Në Muze duhet të gjejë  vend edhe  për raportin e Pavle Gjurishit  të cilin e kishte dërguar, më 13 shkurt 1943, pas masakrës së popullsisë myslimane në Pljevljanska, Çajnica dhe në  qarkun e  Foçës. Gjurishiq këtu haptazi shkruante: “Të gjitha fshatrat myslimane në tre rrethe të përmendura, janë djegur plotësisht, në mënyrë që asnjë nga shtëpitë e tyre nuk ka mbetur e paprekur… Viktima tona gjithsej janë 22 të vrarë, nga të cilat 2 aksidentalisht dhe 32 plagosur. Myslimanë janë  therë rreth 1,200 luftëtarë dhe deri në 8,000 viktima të tjera: gra, të moshuar dhe fëmijë.

Ajo duhet të shfaqet në Muze është edhe Lëvizja  Drazha Mihailoviqit që nga shtatori i vitit 1941, gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore në adresë të Qeverisë së Mbretërisë së Jugosllavisë”, në të cilin ai  kishte paraqitur  planet e veprimit të tilla si: T’i rrethojnë de facto “tokat serbe dhe i bëjnë ato duke lënë vetëm popullsinë serbe “,” të zbatohet një plan për pastrimin ose edhe duke e lëvizur popullsinë rurale me qëllim të një komuniteti homogjen, të shtetit serb…

Duhet të vihen në dukje edhe skedarët e ideologëve çetnikë si  Stevan Moljeviq ” Serbia homogjene” dhe letrën e tij dërguar , Dragisha Vasiqit, sepse në këto dokumente ishte ekspozuar një plan për të krijuar, “Serbinë e Madhe”, e cila do të ishte e pastër etnikisht. Me këto dokumente mund të jetë ngritur ekspozita,  që lidhin të kaluarën e largët për të jetuar të tashmen, dhe kjo më së miri mund të bëhet duke ekspozuar foto të Ratko Mlladiqit, Radovan Karaxhiçit, Milosheviqit dhe pasardhësve të tjera modernë, të projektit të  Drazha Mihajloviqit.

Të gjitha eksponatet e listuara përfaqësojnë vetëm një përzgjedhje të vogël nga historia e pasur e çetnikëve. Mbështetësit e Drazhës  nuk e kursyen  veten, aq më pak të tjerët, me qëllim  për të arritur objektivat e tyre kriminale, të cilat përfshinin bashkëpunimin bujar me pushtuesit nazistë. Ka materiale të tilla  për pesë muze.

 

Topografia e terrorit çetnik

 

Kur do të vendoseshin  këto eksponate nga historia aktuale e lëvizjes çetnike ekspozuar brenda  muzeut?  A mund të jetë aty një foto e rreme e çetnikëve si luftëtarë kundër fashizmit dhe irrituese si ajo fotoja që do të tregonte se  çetnikët ishin “gueriljet e para në Evropën e pushtuar nga fashizmi”. Krijuesit e nismës për hapjen e muzeut, natyrisht, kanë synime tërësisht të kundërta. Ata vetëm do ta institucionalizojnë edhe më tej e më shumë mësimin e historisë dhe për të vazhduar falsifikimin Luftës së Dytë Botërore. Nuk ka thjesht vend për të vërtetën, dhe ja tani ku janë faktet në Muzeun e Drazhës.

Pra, ne u dashka të kemi në një muze dedikuar çetnikëve, që të shfaqin objekte të prapësive të tyre? Ne nuk jemi gjermanët, por për të bërë muze të tilla si, të themi ” të topografisë së terrorit”  që ndodhet në Berlin, ku ju mund të shihni dokumentet të fuqishme në lidhje me krimet që kanë kryer fashistët  në tërër  Evropën SS-ët, Gestapoja dhe organet  e tjera të Rajhut të Tretë. Brenda një mjedisi të përhershëm, një foto mund të shihet edhe Kragujevci ku nazistët mbledhin, civilë të cilët do t’ i vrisnin  në Shumaricë.

Ndërkohë që disa kombe më të lumtura se ne,  premtojnë që të  kaluarën e tyre kriminale nuk do ta përsërisin kurrë. Ne afishojmë faqe të turpshme të historisë sonë, ndërsa  kriminelëve u ngrehim aureola, me synimin e qartë për të përsëritur të kaluarën dhe të gjitha tmerret e saj. Edhe nëse simpatizantët  e Drazhës nuk e hapin muzeun për  idhullin e tyre, asgjë nuk do të ndryshojë qenësisht. Për shkak se  te ne ekziston tashmë Muzeu i Drazha Mihailoviqit, por ai tani për tani është i padukshëm. Ekspozitat e falsifikuara të këtij muzeu të imagjinuar,  gjenden në qindra mijëra mendje njerëzore të bllokuar nga dekadat e propagandës çetnike. (Al-Xhazira-RKL)

Kontrolloni gjithashtu

Ali Ahmeti nga Zvicra: Të hiqen kufijtë midis nesh siç i hoqi Europa dhe të bëhemi bashkë në BE

Salla përplot në Cyrih të Zvicrës mirëpriti liderin e shqiptarëve, Ali Ahmeti, i cili u …