Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Nada Ostojiq 1) ishte një grua vetëm 160 centimetra e gjatë, por kishte një zemër të gjerë, pesë kilometra. Dasma dhe lumturia ishin punët në kurorëzimin e çifteve në komunën e Zvornikut. Dhe lumturia përhapet nga zonja Nada, kështu që të gjithë rreth saj janë të lumtur.
Ky ishte rasti në vitet tetëdhjetë dhe nëntëdhjetë në qytetin te Drina.
Dhe nuk është vetëm kjo. Nada është një mrekulli. Ndihmon këdo që e merr. Nëse e majta nuk e dinte se çfarë po bënte e djathta jote, e megjithatë të gjithë në Zvornik kishin dëgjuar për mirësinë e Nadës, sepse njerëz të tillë janë të pakët, atje ku ka!
Shpresa në Shpresë
Dhe më pas erdhi ajo e enjte e përgjakshme, 9 Prillit të vitit 1992. Njësitë çetnike, në formacione të ndryshme të armatosura mirë, hynë fituese në Zvornik, pa ndonjë rezistencë. Kishte njerëz të Arkanit, nga Shqiponjat e Bardha, Grerëzat e Verdha, burrat e Sheshelit, rezervistët e JNA-së.
Nada Ostojić, rrinte ulur në shtëpinë e Hakija Shehqit në vendbanimin Zvornik të Zamlazit. Ajo kaloi atë natë pa gjumë. Një natë britmash, një natë shpërthimesh, një natë predha e mortajash që bien brenda dhe rreth Zvornikut. Përveç Nadës dhe Hakiut, në shtëpi ishin edhe Raza Shehiq, Taib Hudoviq, Halida Hudoviq, Asim Hudoviq, Amra Hudoviq dhe Muharem Zaimoviq.
Fuqia e njerëzve të Zotit
Boshnjakët dhe Nada mes tyre. Shpresa në Shpresë. Shpresa se ajo, një grua serbe, do t’i shpëtojë të gjithë, në këto orë të së keqes që po vijnë dhe që ata ndjehen sikur po dridhen në ajër. Nada Ostojić gjithashtu besoi në misionin e saj.
Unë edhe i kurorëzova ata në komunë, dhe të gjithë ata që ishin përreth meje dhe disa nga ata që tani janë nën maska, frikacakë dhe shtazarakë, duke sulmuar ma vranë nipin në Zvornik. Nëse ata nuk më dëgjojnë mua?! mendon Nada, ndërsa dëgjon të shtënat çnjerëzore dhe britmat që i afrohen shtëpisë së Shehiqve.
“Mos u shqetësoni, ajo do të jetë për mua, do të jetë edhe për ju! Epo, unë do të hidhesha në zjarr për fqinjin tim! “, Tha Nada.
Ajo shikon duart, pastaj shikon fqinjët e saj. Dhe fqinjët, duke u dridhur nga frika. Ekonomisti Asim Hudoviq dhe babai i tij Taibi po shikojnë derën e përparme.
Goditja e parë për Nadën
Ora e vjetër, “Insa” numëron njëmbëdhjetë, dhe pastaj një trokitje në derë dhe gjithçka bëhet një film horror i përshpejtuar.
Burra të maskuar, të armatosur me kallashnikov, betohen në shtëpi. Nada (Shpresa), me 160 centimetrat e saj të guximit, qëndron para tyre. Cetnikët e shtyjnë atë së pari:
“Ti, Nado, largohu që mos të vrasim edhe ty”, thotë një prej tyre.
“Vetëm përmes meje e vdekur”, thotë Nada, 160 cm e gjatë dhe pesë kilometra e dashuruar në njerëzi.
“Ju duhet të më vrisni mua më parë, pastaj vrisni fqinjët e mi dhe të gjithë të tjerët!” Epo, unë e martova këtë Asimin e ri, ai është një ekonomist. Pas tij është babai i tij, një pensionist. Çfarë bënë ata gabim? Dilni nga dera! Turp të keni, thotë ajo
Pastaj dëgjohet krisma e kallashnikovëve. Nada qëndroi mjaft i qetë përpara pushkës. Por në vend të një shpërthimi armësh, ajo ndjeu një goditje të thekshme në kokë. Ajo ra e gjakosur, por ishte e vetëdijshme.
“Kafshë”, bërtiti ajo nga pragu i derës, ndërsa çetnikët morën njerëz – burrai ngarkuan në njërën anë, dhe gratë në autobusët e parkuar për në Banja Koviljaqa.
Për Serbinë e bënë!
Po, edhe atëherë, Serbia gjoja “nuk ka marrë pjesë” në luftë!
Të shtënat në çatinë e një makine
Çetnikët kishin qëllime edhe më të sëmura.
Pasi e goditën Nada Ostojiqin, pasi i vendosën njerëzit, ata e morën nikoqirin Hakija Shehiq, së bashku me babanë dhe djalin e tyre, Taib dhe Asim Hudoviq, në një makinë të parkuar aty pranë. Ishte një Flamur i kuq 101, ata i bënë të ngjiten në çati dhe më pas i vranë. Ata qëlluan njerëz të pafajshëm, në çatinë e një makine?!
Pse monstrumët e bënë këtë masakër, do të mbetet e paqartë.
Kur ata “përfunduan punën” kur vranë Hakija Shehiqin, Asim dhe Taibe Hudoviqin në çatinë e makinës, çetnikët nuk u ndalën por bënë tutje. Ata vranë fqinjët e tyre Ismet Ismiq dhe djalin e tij Asimin në festën e tyre të përgjakshme. Ata më pas vranë fqinjin Ibrahim Mehinagiq. Dhe nuk u mjaftuan me aq.
Pastaj ata vranë Hamiz Haxhiefendiqin, pastaj Omer Subashiqin. Ashtu si “pëllumbat” prej balte, për drejtësinë e Zotit”. Për shkak të një emri dhe mbiemri tjetër.
Një festë e përgjakshme pa fund dhe fill, u duk.
Dhe kështu çetnikët “çliruan” Zvornikun. Ata e çliruan atë nga populli! Ata e çliruan atë nga drita, nga përparimi, nga mirësia dhe bukuria.
Shpresa (Nada) vdes e fundit
Dhe pastaj ata u kthyen për Nadën. Çetnikët nuk e harrojnë njerëzinë. Dhe njerëzia sipas tyre duhet të dënohet. Bishat nuk e falin njeriun, askënd, madje as Nadën.
Nada në pragun e derës, e përgjakur, rri si një boksier sfidues, pavarësisht nga horrat. Ajo po priste një plumb. Ajo ishte gati për një plumb. Ajo do të vdesë këtu me njerëzit e saj, të cilët qëndrojnë të vdekur përreth saj.
Sidoqoftë, një çetnik me një maskë në fytyrë, me shumë gjasa një banor vendas, nxori një thikë dhe i shpoi stomakun, Nadës. Nuk dukej se ishte një plumb i denjë, për atë serbe që mbronte boshnjakët. Nada ka rënë bashkë me shpresën për një jetë më të mirë, e cila në Bosnjën Lindore është prishur.
E vërtetë, shpresa vdes e fundit dhe vdekja është më e përgjakshmja e saj, nëse mund të maten vdekjet! Nada Ostojiq u përgjak deri në vdekje në shtëpi, ajo u përpoq të shpëtojë fqinjët e saj boshnjakë. Trupi i saj dhe trupat e boshnjakëve të vrarë qëndruan ashtu në vendin e ekzekutimit, për ditë me radhë.
Kjo ka ndodhur në Zvornik, më 9 Prill të vitit 1992, në 11:15 të mëngjesit, në objektin e vjetër “Insa”…
1)Emri Nada në gjuhën shqipe do të thotë, Shpresë. ( Al-Xhazira RKL)
