Ka vdekur, në moshën 96-vjeçare veterani i arsimit, mësuesi, Hasan Bajram Kastrati nga fshati Kizharekë

Ka vdekur, në moshën 96-vjeçare veterani i arsimit, mësuesi, Hasan Bajram Kastrati nga fshati Kizharekë

Në moshën, 96-vjeçare, sot në Drenas ka vdekur, veterani i arsimit, mësuesi nga Kizhareka, Hasan Kastrati.  Veterani i arsimit dhe veprimtari,  Hasan Bajram Kastrati nga Kizhareka, i lindur në vitin 1924, me vëllanë e tij Hysenin,  ishin ndër mësuesit e parë në pjesën jugore të Drenicës, të cilët tërë jetën ia kushtuan arsimimit të brezave. Hasani dhe Hyseni, (tani të dy të ndjerë)  kanë ngelë në kujtesë të mijëra nxënësve të kësaj pjese të Drenicës, të cilët me mësuesit e tjerë, qysh pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore filluan nga e para, filluan përhapjen e dijes dhe diturisë në gjuhën shqipe,  të mohuar gjatë shekujve, filluan arsimimin e nxënësve me shpërndarjen e gjysmë fletoreve dhe gjysmë lapsave dhe me nga një abetare për disa nxënës. E nisën edhe njëherë nga e para dhe arritën që pas disa dekadave, Kosova të ketë mjaftueshëm shkolla por edhe fakultete, Universitet dhe Akademi të Shkencave, tani edhe liri e pavarësi.

Hasan dhe Hysen Kastrati kanë  qenë ndër mësuesit e parë të Drenicës jugore, bashkë me Arif Shalën, Isak Zabelin, Shaban Shalën nga Kizhareka Adil Cenën, Riza Adilin, Idriz Ajetin, Fetah Jasharin, Hysen Canin, Hasime Shalën, Rexhep Ajazin, e shumë të tjerë, të cilët ishin flakadanët e parë të përhapjes së diturisë dhe mësimit shqip në këto troje, me shekujt të tërë në terrin e robërisë.

Kontrolloni gjithashtu

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të ndjeshëm kulturor dhe kombëtar që ilustron gjendjen e shqiptarëve autoktonë në Sanxhakun e Pazarit të Ri. Rrafshnalta e Peshterit, një trevë e rëndësishme në Sanxhak, me mbi 95 për qind të popullsisë myslimane me prejardhje shqiptare, u okupua nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912. Në më shumë se 200 vendbanime të kësaj zone, edhe sot në disa fshatra dëgjohet gjuha shqipe, e cila ka mbijetuar, pavarësisht mohimit të identitetit kombëtar dhe të drejtës për vetëdeklarim. Një rast i tillë është ky i fshatit Ugëll (Ugao), në kufi me Malin e Zi, ku banorët na kanë dërguar fotografi të të dy epitafeve të shkruara në gjuhën shqipe për Fatë Aliçkaj (1910–1966), e lindur në Jezgroviq të komunës së Tutinit dhe e vendosur në Ugëll. Epitafet janë përgatitur për të shënuar varrin e saj në varrezat e fshatit Ugëll, por për arsye ende të paqarta nuk janë vendosur kurrë. Dyshohet se për shkak të tekstit të epitafit në gjuhën shqipe, familjarët nuk kanë pasur guximin t’i vendosin ato. Kjo po ndodh pavarësisht faktit se në kohën e vdekjes së saj, gjuha shqipe flitej nga të gjithë banorët e zonës. Në emër të Kryesisë së Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”, i drejtohemi Ministrisë për Evropë e Punë të Jashtme të Republikës së Shqipërisë, respektivisht Ambasadës së Republikës së Shqiptare në Beograd, që ta vizitojnë këtë fshat dhe të njihen nga afër me gjendjen e të drejtave të shqiptarëve në Sanxhak. Shoqata jonë ka nënshkruar Memorandum Bashkëpunimi me Këshillin Kombëtar Boshnjak (BNV), përmes së cilës ka status participues e konsultativ në këtë institucion dhe vepron në Sanxhak. Rasti i epitafeve është vetëm një nga qindra shembuj të diskriminimit që pengon zhvillimin e jetës normale në këtë krahinë të banuar me shqiptarë autoktonë. Ismet Azizi Kryetar i Shoqatës “Kosova për Sanxhakun”

“Kosova për Sanxhakun”: Rasti i epitafit në gjuhën shqipe në fshatin Ugëll të Peshterit në Sanxhak

Shoqata “Kosova për Sanxhakun” e njofton opinionin publik dhe institucionet relevante për një rast të …