RKL: Dëshmitarët e mbrojtur të Dik Martit janë në siklet pasi nuk u votua Gjykata Speciale

06/07/2015 Analiza

Tema të tjera...

Fushatat kundër UÇK-së, në disa medie e portale të Kosovës janë tema të përditshme në shprehjen e mendësisë totalitare, komuniste-jugosllave nga disa gazetarë e analistë. Ata, që e kanë mizën pas veshit, dëshmitarët e mbrojtur të Dik Martit, tash për tash të paragjykuar, meqë nuk kemi dhe as do të kemi ndonjëherë një listë, legale, zyrtare, kanë filluar të sikletosen ashtu si djalli para zjarrit. Ata kanë filluar, që në shkrimet e tyre të ndragëta e të pista të sulmojnë si zakonisht luftën e UÇK-së dhe të gjithë komandantët e saj, Lëvizjen Vetëvendosje, partitë e dala nga lufta, madje edhe PDK-në e Hashim Thaçin, i cili është “lider” i pranimit të Gjykatës Speciale kundër UÇK-së, thellë i bindur se një gjykatë e tillë do të dështojë gjatë seancave gjyqësore në rastet që kanë të bëjnë me trafikim organesh, sepse kjo shpikje monstruoze doli në sipërfaqe nga bijtë e bijat e spiunëve të Serbisë e Jugosllavisë, madje shtatë vjet pas luftës në Kosovë. Ata, madje shkojnë aq larg sa edhe mos-votimin në Kuvend ia adresojnë Thaçit.(!)

Sikletosja e spiunëve të Serbisë është e kuptueshme, sepse dështimi i themelimit të një gjykate të tillë raciste, antishqiptare, është në radhë të parë dështim i “ spiunimeve” të këtyre bashkëpunëtorëve me ADN të përjetshme gjenetike, të nënshtrimit dhe servilosjes ndaj të huajve, që nga Koha e Baba Dovletit, e Krajlit, e Titos dhe së fundmi edhe e Milosheviqit.

Këta bastardë, që e kanë shpallur krye-vrasës madje edhe Legjendarin e UÇK-së, Adem Jashari, nuk janë të shumtë në numër, por kanë mbështetje të fortë nga mbetjet e regjimeve gati njëshekullore sllave në Kosovë dhe nga një segment i shërbimeve të huaja, gjithnjë antishqiptare. Këta kanë përkrahjen e Vuçiqit, Daçiqit, Dik Martit, Karla del Pontes, UNMIK-ut, EULEX-it, një segmenti antishqiptar të BE-së, pjesës më të madhe të zyrtarëve të lartë dhe deputetëve të LDK-së, si dhe të gjitha strukturave pro-serbe të kohës së para luftës e të pas luftës. Po ashtu i kanë të rezervuara hapësirat për publikim në mediet, që identifikohen me ideologjinë e bashkim vëllazërimit dhe ngjizjes së shqiptarëve me serbë, ashtu sikur është ngjizur soji i tyre.

Në këtë konstelacion forcash duket se janë “dikushi” dhe kanë mbështetje, por burracakëria e tyre dhe shpirti profan nuk i lë të qetë për asnjë çast, meqë orientimi kundër shumicës së popullit, të cilit i takojnë nga gjuha, mbase edhe nga gjaku sado i përzier qoftë, i bën të mjerë e frikacakë.

Ata e zbrazin urrejtjen dhe mllefin e tyre duke sharë UÇK-në dhe duke mohuar luftën çlirimtare. Dhe kjo mbetet me kaq. Kjo po bëhet qëllim për vetvete, meqë ata nuk mund e shtyjnë procesin e historisë tutje, nuk e tronditin dot UÇK-në, e cila jo vetëm që është e gjallë, por ka qenë dhe do të jetë gjithnjë e fortë për të mbrojtur të drejtat e shqiptarëve kudo në trojet e tyre etnike. Edhe pse janë munduar me të gjitha forcat, armiqtë dhe kolaboracionistët nuk kanë arritur ta pengojnë asnjë prej proceseve afirmative, çlirimtare e kombëtare. Këta kanë qenë dhe po mbesin zagarët që lehin karvanët e ecjes përpara të Kosovës drejt bashkimit me Shqipërinë dhe me të gjithë shqiptarët. Kjo aspiratë ata i tmerron, sepse shpirti i tyre i lektisur me jugo-serbizim nuk pajtohet dot që shqiptarët të kenë një shtet të tyre të fortë në Ballkan.

Përkrahja intensive nga Serbia dhe të huajt, iu jep shpirt, forcë, guxim, këtyre servilëve të përjetshëm të të huajve. Mercenarët e sotëm u japin mbështetje financiare për t’ i mbajtur mediet, portalet, për të blerë vetura luksoze, shtëpi të kushtueshme dhe për të jetuar si mos më mirë, si dikur në kohën e kryekriminelit, Milosheviq, ashtu edhe tani në Kosovën e lirë e të pavarur, e cila u bë realitet falë gjakut të derdhur të dëshmorëve dhe luftëtarëve të lirisë, gjak të cilin ata e fyejnë dhe e nëpërkëmbin, sepse gjatë luftës kishin ikur sikur zagarët e trembur në radhë të parë nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës.

Sikleti, zhgënjimi, frika janë tre faktorë të bezdisë, të sekëlldisë dhe insomisë së këtij soji bastardësh. Jeta e tyre kurrë nuk do të jetë e qetë, sepse me gjuhën e tyre të ndragët, me qëndrimin antikombëtar, me gënjeshtra e mashtrime ata kanë prishur ekuilibrin e tyre mental-ekzistencial, kanë marrë rrugë pa kthim drejt fundosjes së sigurt, ashtu sikur në të kaluarën kanë bërë vëllamët e tyre nga origjina, ballabane, toptaniane, kryezeze, zogolliane, vllasiqe, shukriqe, tani të identifikuara si robelle, surroje, matushe, lubojeviqe, buzhiqe, drize, bardule, haxhiste, etj. Këto jashtëqitje, këto mbetje, këto zhuga të kombit, kanë qenë të vdekur edhe për së gjalli, edhe atëherë kur mund të jetë kryer ndonjë atentat fizik mbi ta. Është shumë më i rrezikshëm atentati i pranishëm në trurin e tyre që do t’i përcjellë deri në krrokatjen e frymës së fundit të jetës. E mjerë, e trishtueshme, e bezdisshme, e egër dhe e pa asnjë vlerë është jeta e tradhtarit, jeta e bastardit, jeta e atij që shanë kombin e vet, gjakun e vet, nënën e babanë e vet…

“Nga lufta veç ai largohet,

Që është i lindur tradhtar”, thuhet në tekstin e himinit tonë kombëtar. Lufta kundër interesave të kombit, lufta në shërbim të Serbisë, Rusisë dhe Greqisë, tri vende të cilat UÇK-së e quajnë terroriste, iu bën nder vetëm mendjerobërve, vetëm bastardëve, vetëm atyre që kanë lehur dhe vazhdojnë ta lehin UÇK-në fenikse, e cila rilind nga hiri i vetë, sa herë e kërkon nevoja për të mbrojtur shqiptarët dhe për të krijuar një Shqipëri të vetme në Ballkan.