Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Servilizmi që shtresat e ndryshme të shoqërisë serbe tregojnë ndaj Rusisë dhe Putinit të dashur, ka tejkaluar çdo kufi të mirë, të keq dhe çdo shije.
Sapo kryeministri i Serbisë, Aleksandar Vuciq u kthye nga Moska dhe njoftoi një vizitë të kthimit nga Vladimir Putin, në Serbi, mediet filluan caktimin e datës së kësaj ngjarjeje të ardhshme, të madhe. Së pari “espreso.rs portal”, duke iu referuar ambasadorit rus në Serbi, Alexander Chepurin informoi se sundimtari rus arrin në tetor ose në nëntor të fundit të vitit, duke vënë titullin: “Rusët po vijnë: zbuluam se kur Putin mbërrin në Serbi”. Pastaj doli se tetori apo nëntori i këtij viti po bie – në dhjetor, kështu që 19 dhjetori ishte data e parë e sigurt e arritjes së Putinit. Nuk ishte rastësi, sepse kjo ditë është dita a Shën Nikollës, festë për lavdinë e shumicës së serbëve, por edhe serbi më i madh i të gjitha kohërave – Presidenti i Serbisë.
Pastaj doli Putin nuk do të jetë në Serbi në Shën Nikollës, por kjo është padyshim e sigurt se Presidenti i Federatës Ruse të mbërrijë në Serbi në vitin e ardhshëm, më 13 janar, vetëm në Vitin e Ri serb “, festa më e gëzueshme e Serbisë”, saktësohej në mbishkrimin e portalit lartpërmendur. Titulli i festave më të gëzuara në vitet e mëparshme, dekada dhe shekuj ishte e rezervuar për Krishtlindje, lindjes së Krishtit, por tani e tutje ajo do të jetë e Vitit të Ri sipas kalendarit Julian ( të cilin e prezantoi “ortodoksi i famshëm” Jul Cezari), dhe kjo vetëm për shkak se në atë ditë Putin për të arritur në Beograd. Jo çdo ditë është Krishtlindje, përveç nëse Presidenti rus vjen në atë ditë.
Duke u gjunjëzuar para zyrtarëve rusë
Servilizmi i manifestuar në disa pjesë të ndryshme të shoqërisë serbe, ngaherë është në nivel kombëtar nëpërmjet intelektualëve nga Rusia, dhe është e mirë për Putinin që ka kapërcyer çdo kufi të mirë, apo të keq. Shembuj të zyrtarëve të vetë-servilizmit serb në marrëdhëniet me Rusinë janë të panumërta, dhe shprehen deri duke rënë përmbys para zyrtarët rusë, ashtu sikur kanë bërë politikanët zyrtarë të Serbisë.
Vetëm mos harroni se Ana Brnabiq menjëherë pas inaugurimit në Kryeministri ajo duke shpejtuar ia dërgoi ambasadorit rus, në Beograd Alexander Çepurin, raportin, që mbante transkriptin e intervistës, të cilën ajo ia kishte dhënë agjencisë së lajmeve Bloomberg, për të parë se ajo nuk ka thënë se Serbia, në qoftë se është e detyruar për të zgjedhur, për t’u përcaktuar për Bashkimin Evropian dhe jo për Rusinë.
Kur Maria Zakharova, zëdhënëse e Ministrisë së Jashtme ruse, erdhi për një vizitë private në Serbi, ministri i Jashtëm serb, Ivica Daçiç, me Nenad Popoviqin, ministër në të Inovacionit, iu kanë përulur asaj veçanërisht kur është fjala për teknikat e reja, me qëllim për të shprehur dashurinë e tyre për Rusinë.
Dhe kjo ndodh në një vit, madje edhe kur do të duhej të ishte shënuar 70-vjetori i Rezolutës së Kominternit dhe fjalën historike “jo”, që Jugosllavia asokohe ia kishte drejtuar Stalinit. A ka sot zyrtarë nga udhëheqja e shtetit të guxon për të shënuar këtë datë të rëndësishme, kur Jugosllavia, u nda nga çizmja sovjetike dhe shpëtoi nga fati tragjik i vendeve të Evropës Lindore dhe kur ajo filloi periudhën më të shpejtë të zhvillimit në historinë e popujve të Ballkanit?
Politika ruse ndaj fqinjëve
Në të njëjtën kohë, kompania ruse “RZD International” refuzon të paraqesë marrëveshjet mbi modernizimin e hekurudhave në Serbi, që i nënshkroi me kompaninë shtetërore serbe ” Infrastruktura e Hekurudhave Serbe “. Dhe media dëshiron të dijë gjithçka, se mos ndoshta rusët po bënin diçka, që shkonte në dëm të vëllezërve të tyre ortodoksë serbë!
Pse qytetarët e Serbisë duhet të dinë sesi shpenzohen paratë e tyre?
Nëse paratë shkojnë tek kompania ruse, kjo është një garanci e mjaftueshme që do të shpenzohet për mirëqenien tonë.
Kur na mashtruan rusët?
Mirë, ndoshta shitja e Industrisë së Naftës të Serbisë nën çdo çmim në kohën e Vojisllav Koshtunicës dhe Boris Tadiçit, mund të interpretohet si e pafavorshme për Serbinë, sidomos më shumë si një dhuratë, sesa në punë komerciale, por kjo është bërë për hir të një të mire më të lartë.
Ne u japim Rusëve NIS-in, dhe ata na mbështesin në çështjen e Kosovës, kjo tingëllon si një ujdi e drejtë.
Ky duhet të jetë koncesioni më i madh për rusët, që e ka bërë Serbia. Ndikimi më i vogël i Rusisë në autoritetet serbe është i dukshëm në politikën që çon te fqinjët në rajon. Politika e konflikteve të vazhdueshme, ngritja e tensioneve dhe krimet e luftës me të cilat përballet Serbia nuk janë në interes të qytetarëve të saj. Por është në interes të Kremlinit, i cili dëshiron që në një rajon të paqëndrueshëm të vazhdojë ta zgjerojë ndikimin e vet.
Transferimi i nacionalizmit serb në Rusi
Nëse vetëm kasta qeverisëse është e ndjeshme ndaj ndikimit rus dhe është e prirur për një marrëdhënie të skllevërve, kjo do të ishte e mirë. Me ndryshimin e qeverisë do të ndryshonte qëndrimi nënshtrues ndaj Rusisë, por problemi është se adhurimi i shtetit të Rusisë, çizmja ruse, këtu është rrënjosur thellë.
Në vitet e fundit, të gjitha shoqatat, portalet e internetit, partitë politike, mediet, janë duke u përpjekur të na bindin se regjimi autoritar i Putinit, është i vetmi për shpëtimin të Serbisë nga e keqja e Perëndimit dhe vlerave të saj liberale e demokratike. Në një studim, të “Qendrës për Studime Euro-Atlantike” janë shënuar mbi njëqind organizata të tilla, me shpresë në Kremlin. Këtyre i shtohen: Informer, Alo, Courier, Telegrafi Serb etj.
Patriotët më të mëdhenj serbë, janë ata të cilët japin gjithçka për Serbinë, të gjithë ata që na kanë shqetësuar për vite me dashurinë e tyre të mbinatyrshme zgjidhjen të ndryshme dhe Serbinë si vlerë supreme – tani janë në një vend tjetër, janë te Rusia, dhe sunduesi i saj. Njerëzit të cilët janë pjesë e retorikës së tij nacionaliste, rregullisht hodhën shkopinj dhe gurë mbi “tradhtarët serbë”, mercenarë të të huajve, për ata të cilët dyshohet se punojnë në interes të disa vendeve të tjera. Sot tifozët më të mëdhenj nuk janë për Serbinë, por për Rusinë.
Si nacionalistët bëhen kuislingë?
Çfarë çmendurie! Në të vërtetë nuk ka asgjë të çuditshme, as origjinale, sepse kjo nuk është hera e parë në histori, që nacionalistët bëhen kuislingë. Për një ngjarje të ngjashme ka shkruar një nga eseistet më të mëdhenj të gjuhës sonë, surrealist Marko Ristiq në librin “Të dhënat në margjinat e luftës 1939 – 1945”. Në këto faqe, Ristiq ka thënë se zhvillimet në mes të 1918 dhe 1941 kanë shkaktuar në mënyrë të pashmangshme “një prej tradhtisë së madhe kombit nga nacionalistët, të cilët në gjithë Evropën e pushtuar kanë ardhur në shprehje kaq paturpësisht dhe janë manifestuar në kuislingë, si regjimi kuisling i Nediçëve regjim që simbolizon Drazha Mihajloviqin. Nacionalistët janë bërë disfatistë, patriotë dhe internacionalistë “.
Në të vërtetë, ata gjatë Luftës së Dytë Botërore u gjenden në anën e pushtuesve, ata tradhtuan popullin e vet dhe shkuan në kampin e fashizmit. Ata kishin vendosur vetë bashkëpunimin me forcat pushtuese, por Drazha Mihailoviq ishte i bindur se kishte bërë një punë e madhe për Serbinë, nga fakti se çetnikët e tij kishin kryer spastrimin etnik të boshnjakëve në Bosnjë, ose duke i therur komunistët dhe simpatizantët e tyre nëpër Serbi, duke nakatosur edhe fëmijët e tyre në djep. Milani Nediqi u bind të sakrifikojë për Serbinë dhe se “Nëna e Serbi”, i ndihmoi gjermanët në zbatimin e Holokaustit dhe represionin e rezistencës antifashiste.
Marko Ristiq shkruan edhe në lidhje me nacionalizmin dhe serbizimin, për çdo gjë nga e cila ajo u rrit në groteskë, duke nënshruar nacionalizmin nën gjermanët, në formën e tyre të paturpshme për të derdhur gjak të kundërshtarëve, në moton: Largohuni nga kampi se do t i shfarosin komunistët!.
Sa kohë ka zgjatur përkulja e tyre ndaj pushtuesit kërë e ka përshkruar edhe shkrimtari i madh, Stanislav Vinaver, në kujtimet e tij nga robëria në Gjermani. Vinaver ka treguar atje se ishte në kamp për oficerët, në të cilën ai u internua dhe atje takoi shefin e Shtabit të Përgjithshëm, Gjeneral Kalafatović, i cili kishte urdhëruar oficerët e tij vartës për të nënshkruar “Deklaratën Nurembergut”. “Deklarata u lutej autoriteteve gjermane për t’ i dërguar në Serbi, për të ndihmuar në punën e tyre konstruktive e përgjithshme, me qëllim t’i shfarosin komunistët. Dhe pas përfundimit të aksionit gjakatar le të ktheheshin sërish në Kapim gjerman. Ky ishte turpi më i madh thotë thotë Vinaver. Ai ishte tronditur nga një turp i tillë që pësoi në robëri. Deklarata u nënshkrua nga numri më i madh i oficerëve, dhe ata që nuk e kishin nënshkruar, si Vinaveri, u shpallën tradhtarë.
Si të parandalohet evropianizimi i Serbisë?
Në kushte ekstreme, nacionalizmi gjatë Luftës së Dytë Botërore ka treguar natyrën e tij të vërtetë, jo vetëm serbe, por edhe kroate, frënge e nga mesi i popujve të tjerë. Ashtu si nacionalizmi i sotëm në Serbi që tregon fytyrën e tij të vërtetë, fatmirësisht në rrethana shumë më të mirë dhe më paqësore. Një person gjithmonë është i gatshëm të dalë vullnetarë, për të shërbyer dhe për t’iu paraqitur ndonjë zotërie për të cilin mendon se është i fuqishëm, mjafton për të parandaluar depërtimin e lirisë, modernizimit dhe integrimin në botën e qytetëruar.
Por nacionalistët nuk kujdesen në lidhje me vendin e tyre, madje edhe më pak për njerëzit që tashmë nuk u përgjigjen ideve e tyre “të larta”. Ata vetëm kujdesen për faktin që Serbinë të mbajnë të pazhvilluar, jo demokratike shtet, të çrregullt, dhe as rastësisht nuk shkojnë në rrugë përmes sistemit ligjor evropian dhe për krijimin e një shoqërie të pastër dhe llogaridhënëse.
Pse pra duhet shkuar me Rusinë që nuk respekton të drejtat e njeriut dhe shikon me përbuzje mbi lirinë e njeriut dhe individualitetit. Nacionalistët serbë i gjykojnë mbrojtës të tyre dhe alternativë të vetme rrugën e mundshme të zhvillimit. Ka në fakt shumë prej tyre populistë të rëndomtë, me ideologji konservatore që është një çift i shekujve i cili i reziston evropianizimit të Serbisë, por ka dhe interesat personale.
Vetëm në gjendje të pazhvilluar, nacionalistët tanë serbë, mund të jenë intelektualë të shquar, shkrimtarë, politikanë, mësues, udhëheqës, bardë kombëtare, akademikë, arbitra publikë… ( Al-Xhazira RKL)
