Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Pavarësi…, me kushte, pa kushte, pavarësi e mbikëqyrur.., me flamuj me hymn, me karrigë në OKB (?), me sovran tjetër të deleguar nga BE-ja, jo nga OKB…”Ali hoxha, hoxhë Alia”, përpak të harroj edhe shumë ëmbëlsime tjera autoktone lesh me fije sheqeri, sheqer-lesh.
Shumica i duan festat, shumë festa.., qytetarët e pritnin me shumë shpresë edhe atë kulmoren, të veçantën, atë që ua premtuan “premtuesit institucionalë”, unë jo aq shumë, e di unë pse-hin.
Tension i njëjtë përvjet, një garë kolektive që kulminon me shumë premtime; pavarësia nuk do të shtyhet…Sivjet, jo se jo, por vitin tjetër gjithsesi…? Si duket vendorët dhe ndërkombëtarët i ka kapur klimaksi sivjet, nuk kishte pasur rrymë të mjaftueshme me gatitë çajat me hitha, që ia kishin preferuar mjekët popullor-barsihtarë. Nuk ka ndonjë arsye të përmenden, datat e këtij viti kalendarik, ashtu si ndërrimi i motit nga meterorologu, festohen rrenët me një stres të ethshëm, edhe një komplot i cirkut ndërkombëtarë “gripi i pavarësisë”, shyqyr që s’po hamë pula. edhe ky vit s’është gjë tjetër, ndonëse nuk shënojnë veçse një vit më shumë, e unë që plakem për një vjet. Për atë them Gëzuar ditëlindjet e juaja, kalamaj!, Se unë për vete se kam njet të ngutem, ashtu si nuk nguten institucionalistët e pavarësisë.
E pra, kush ngutet…., hangërt sheqer, se e kisha në qejf sa herë që vinte ndonjë cirk ndërkombëtar. Por që vjen dita kështu, që të ushqehemi kaq shpesh me këta topa leshi-fije të holla të sheqerit nuk më ka shkuar mendja, sigurisht kjo ka ndodhur pasi që ndërkombëtarët i kemi këtu, sheqer lara-lara, dhe duam t’u hyjmë në hatër me shumë atrakcione autoktone.
Ajo që i duhet kësaj gare festash është…, jo vetëm fjalët e ëmbëla të “hyçmetlinjëve”, që janë pelim si tabletat e përditshme që duhet t’i blej pensionisti me 40 euro, me ligjin që është në fuqi, ede. Tash pra kupto sa të ëmbla janë festat për ta, çdo tender i hapur festohet me shumë para, edhe privatizimi i pasurisë publike gjithashtu, me shumë të papunë, dhe them lirisht se këtyre, sa herë që mbahen garat zgjedhore u japin sheqer-lesh, me u ëmbëlsuar bile me diçka. Ai që do të zgjedh artin e gatitjes së leshit-sheqer, do të ndërton biznes rentabil në t’ardhmen, si vepritari do t’i shënohet në formularët e MSHPK, gjatë fazës eksperimentale të regjistrimit të popullatës në Kosovë: leshpunues i sheqerit-shumë fije të sheqerit në lëmsh, dhe do të ketë më shumë Euro në buxhet.. do të paguhet TVSH-ja nga sheqerlesh biznesi.
Art pour l’art, do të thoshte Apolineri.
Shumë e preferoj biznesin në vek, më duket më origjinal disi, dhe përkon me art artizanati, dhe kështu dua të kontriboj me këtë propozim, për të ngritë tatpjet treguesin në diagramin e punësimit, po-po, sheqer-lesh në vek. Por, është vështirë se “hyçmetlijtë” kanë ngrehur frerin e dorës, nuk po kanë kuorum me i gatitë shpejt ligjet, besa është punë e vështirë, duhet me marrë pjesë në mbledhje me ngreh gishtërinjtë tatpjetë. I ngrehën apo jo ata paguhen për atë. U lodha, shumë mend “po shtjerri”, do të ndalem pak nga mendimet patriotike, do ta pi një kapuçino, me shumë shkumë, por kur po fryhet shumë po merr formën e lëmshit, është e natyrshme, kah po sillem po më paraftyrohet sheqer-leshi dhe pavarësia e ëmbëlsuar, ashtu si molla e pshtjellur me sheqer. Sa rekorde idiotike do të thej këtë vjet, a do ta kem kështu përvjet? Kush bëhet më i/e lumtur pse merr një rrogë në vek prej meje, a pse jo, jap dhurata të ëmbëlsuara më shpesh, jo këtë vit-vitin e ardhshëm, se sivjet s’kam gjetur kohë, mundësi e vullnet për të ndejtur, bër plane dhe prognozuar, 365 ditë me radhë?
Njësoj edhe politikanët tanë. Veç bëni seri, ju lutem, përmbushje premtimesh, tejkalim qindpërqind i planeve, shumë projekte të “realizuara”, mesazhet e tyre për kremta, patjetër, si dezert pavarësia në bredh. Ato janë “kartolinat” e tyre për tagërpaguesit, se për serbët që s’paguajnë gjë, atyre do t’u ndahet tokë shoqërore për kthim e ndërtim, për këmbim Serbia do të dërgon mdonjë kontigjent kufomash, mirë të paketuara.
S’ kanë filluar ende, por do të vijnë, ju premtoj. Jam qindpërqind i sigurt, krejt një si vitin e kaluar: rrymë, ujë, bukë dhe ndonjë cirk ndërkombëtarë për popullsinë, por edhe kremta suksesesh, shumë festa këtë vit kombi shqiptar. Le të shtyhen nga ndërkombëtarët për vitin e ardhshëm. Pavarësi…, me kushte pa kushte, me flamuj me hymn, me pavarësi të mbikëqyrur, me karrigë në OKB (?), me sovran tjetër të deleguar nga BE-ja, jo nga OKB..”Ali Hoxha, Hoxhë Alia”, përpak të harroj edhe shumë ëmbëlsime tjera autoktone lesh me fije sheqeri, sheqer-lesh.
E ç’ rol lozkan premtimet e ndonjë politikani lokal “shpesh më duken “ashik-dylberë” nuk e çajnë “kokën” për asgjë. Jo..! Nuk është ashtu, për ta flitet 365 ditë me radhë!?
Shumica i duan festat, shumë festa.., qytetarët e pritnin me shumë shpresë edhe atë kulmoren, të veçantën, atë që ua premtuan “premtuesit institucionalë”, unë jo aq shumë, e di unë pse-hin.
Tension i njëjtë përvjet, një garë kolektive që kulminon me shumë premtime; pavarësia nuk do të shtyhet…Sivjet, jo se jo, por vitin tjetër gjithsesi…? Si duket vendorët dhe ndërkombëtarët i ka kapur klimaksi sivjet, nuk kishte pasur rrymë të mjaftueshme me gatitë çajat me hitha, që ia kishin preferuar mjekët popullor-barsihtarë. Nuk ka ndonjë arsye të përmenden, datat e këtij viti kalendarik, ashtu si ndërrimi i motit nga meterorologu, festohen rrenët me një stres të ethshëm, edhe një komplot i cirkut ndërkombëtarë “gripi i pavarësisë”, shyqyr që s’po hamë pula. edhe ky vit s’është gjë tjetër, ndonëse nuk shënojnë veçse një vit më shumë, e unë që plakem për një vjet. Për atë them Gëzuar ditëlindjet e juaja, kalamaj!, Se unë për vete se kam njet të ngutem, ashtu si nuk nguten institucionalistët e pavarësisë.
E pra, kush ngutet…., hangërt sheqer, se e kisha në qejf sa herë që vinte ndonjë cirk ndërkombëtar. Por që vjen dita kështu, që të ushqehemi kaq shpesh me këta topa leshi-fije të holla të sheqerit nuk më ka shkuar mendja, sigurisht kjo ka ndodhur pasi që ndërkombëtarët i kemi këtu, sheqer lara-lara, dhe duam t’u hyjmë në hatër me shumë atrakcione autoktone.
Ajo që i duhet kësaj gare festash është…, jo vetëm fjalët e ëmbëla të “hyçmetlinjëve”, që janë pelim si tabletat e përditshme që duhet t’i blej pensionisti me 40 euro, me ligjin që është në fuqi, ede. Tash pra kupto sa të ëmbla janë festat për ta, çdo tender i hapur festohet me shumë para, edhe privatizimi i pasurisë publike gjithashtu, me shumë të papunë, dhe them lirisht se këtyre, sa herë që mbahen garat zgjedhore u japin sheqer-lesh, me u ëmbëlsuar bile me diçka. Ai që do të zgjedh artin e gatitjes së leshit-sheqer, do të ndërton biznes rentabil në t’ardhmen, si vepritari do t’i shënohet në formularët e MSHPK, gjatë fazës eksperimentale të regjistrimit të popullatës në Kosovë: leshpunues i sheqerit-shumë fije të sheqerit në lëmsh, dhe do të ketë më shumë Euro në buxhet.. do të paguhet TVSH-ja nga sheqerlesh biznesi.
Art pour l’art, do të thoshte Apolineri.
Shumë e preferoj biznesin në vek, më duket më origjinal disi, dhe përkon me art artizanati, dhe kështu dua të kontriboj me këtë propozim, për të ngritë tatpjet treguesin në diagramin e punësimit, po-po, sheqer-lesh në vek. Por, është vështirë se “hyçmetlijtë” kanë ngrehur frerin e dorës, nuk po kanë kuorum me i gatitë shpejt ligjet, besa është punë e vështirë, duhet me marrë pjesë në mbledhje me ngreh gishtërinjtë tatpjetë. I ngrehën apo jo ata paguhen për atë. U lodha, shumë mend “po shtjerri”, do të ndalem pak nga mendimet patriotike, do ta pi një kapuçino, me shumë shkumë, por kur po fryhet shumë po merr formën e lëmshit, është e natyrshme, kah po sillem po më paraftyrohet sheqer-leshi dhe pavarësia e ëmbëlsuar, ashtu si molla e pshtjellur me sheqer. Sa rekorde idiotike do të thej këtë vjet, a do ta kem kështu përvjet? Kush bëhet më i/e lumtur pse merr një rrogë në vek prej meje, a pse jo, jap dhurata të ëmbëlsuara më shpesh, jo këtë vit-vitin e ardhshëm, se sivjet s’kam gjetur kohë, mundësi e vullnet për të ndejtur, bër plane dhe prognozuar, 365 ditë me radhë?
Njësoj edhe politikanët tanë. Veç bëni seri, ju lutem, përmbushje premtimesh, tejkalim qindpërqind i planeve, shumë projekte të “realizuara”, mesazhet e tyre për kremta, patjetër, si dezert pavarësia në bredh. Ato janë “kartolinat” e tyre për tagërpaguesit, se për serbët që s’paguajnë gjë, atyre do t’u ndahet tokë shoqërore për kthim e ndërtim, për këmbim Serbia do të dërgon mdonjë kontigjent kufomash, mirë të paketuara.
S’ kanë filluar ende, por do të vijnë, ju premtoj. Jam qindpërqind i sigurt, krejt një si vitin e kaluar: rrymë, ujë, bukë dhe ndonjë cirk ndërkombëtarë për popullsinë, por edhe kremta suksesesh, shumë festa këtë vit kombi shqiptar. Le të shtyhen nga ndërkombëtarët për vitin e ardhshëm. Pavarësi…, me kushte pa kushte, me flamuj me hymn, me pavarësi të mbikëqyrur, me karrigë në OKB (?), me sovran tjetër të deleguar nga BE-ja, jo nga OKB..”Ali Hoxha, Hoxhë Alia”, përpak të harroj edhe shumë ëmbëlsime tjera autoktone lesh me fije sheqeri, sheqer-lesh.
E ç’ rol lozkan premtimet e ndonjë politikani lokal “shpesh më duken “ashik-dylberë” nuk e çajnë “kokën” për asgjë. Jo..! Nuk është ashtu, për ta flitet 365 ditë me radhë!?
