Mehmet Bislimi: Flakët e lirisë

Mehmet Bislimi: Flakët e lirisë

(Me rastin e 20 vjetorit të rënies, lexo me zë!) 

 

1.

sonte

në Prekaz

flakët e lirisë

Komandantin përkujtojnë

me shkëlqimin e flakës

lirisë njerëzishëm ia hapem derën

më në fund erdhën lulet edhe nder ne

se bashku me pranverën

sakrificë e paparë

e padëgjuar nder shekuj

shqiptarët qëndruan të pathyer

kurrë nuk e mohuan rrënjën e vet

o botë e madhe a dëgjon

këngët tona të fuqishme

që luftëtarët e lirisë i kënduan

një shekull këngë

një shekull rrugëtim

një shekull qëndresë

deri me sot

sot në agim

gjithë kjo rrugë e këngës sonë

për t’u kënduar sonte

tek Jasharët

me zemrën tonë

tek të pavdekshmit

tek të gjallët

tek kulla të gjithë

së bashku

me Jasharët 

 

2.

Adem

sonte pa ty

këngët e lirisë nuk do të kishin kuptim

pa ty

pranvera nuk do t’i sillte lulet e lirisë

pa ty

marsi do të ishte muaj i rëndomtë

pa ty

nuk do të kishin harmoni notat e melodisë 

Adem

ylli i hyjnisë

Adem

frymëzim i djalërisë

Adem

palca e shqiptarisë

Adem

sonte do thërrasim deri në kupë të qiellit

në Prekaz

aty ku ka lindur s’pari

rrezja e diellit 

 

3.

Adem

po

me ty erdhi pranvera

me ty

krenarinë kombëtare madhështojmë

me ty

të kaluarën e lavdishme nderojmë

në flakën e zjarrit që sonte për ty ndizet

u dogj robëria e gjatë

në Prekaz

në arenën legjendare

ku kanë rënë si me le burrat dhe gratë

atje ku themeli i lirisë është i lashtë

atje ku loza jote sonte shkëlqen flakë

atje ku lirisë i këndohet gjatë

atje ku burrat e dheut flasin pak

atje ku krisma e mitralozit të lirisë

ndihet larg

atje ku flakë do të ndezim prapë

e prapë do ringjallesh ti

për Plavë Ulqin e Guci

Preshevë Medvegjë e Çamëri

për Bujanoc Tetovë e Strugë

për Kerçov Gostivar e shqiptari 

atje në Prekaz

ku po linden përditë

Adema të ri

atje ku ngrihemi dhe biem me emrin Shqipëri

atje ku ëndrrat i shohim shqip

atje ku ti ke vënë s’pari këmbën mbi dhe

atje ku kemi shumë shokë e miq

atje ku trimërisht këngën e the

për liri

për atdhe

për besë e dhe

Adem

flakë e rrufe  

 

4.

sonte

zjarret do ndezim

sonte do qajmë e do qeshim

sonte do vallëzojmë deri në mëngjes

sonte lot do qesim

nga malli e mallëngjimi

për ju nëna

për ty nënëmadhja Zahide

nënë e të gjitha nënave

nënë e Mic Sokolave

nënë e shtojzovalleve

nëna e zanave

nëna jonë arbërore

sonte në gjunjë do biem për ty

lokemadhja Zahide

nusja e Shaban Plakut

motra e bacë Osmanit

nderi i konakut

bija e Llaushës

mbesa e Shaban Polluzhës

nëna e Ademit djalit

nënë e Hamzës

nëna e shqipeve të malit

nëna e Zarifës e Hidajetës

nëna e Igballit e Valdetës

nëna e Igballës e Feridës

nëna e Afetës e Besimit

nëna e Selvetës e Blerimit

nëna e Fatimës e Blerinës

nëna e Adilës e Fitimit

nëna e Kushtrimit

nëna jonë

nëna e madhe e shqiptarisë

nëna e lirisë

lavdia e Shqiptarisë 

 

5.

sonte do kujtojmë

motrat

nuset

fëmijët

baballarët

bacë Shabanin

Hamzën

Ademin

do kujtojmë djalërinë kryengritëse

Prekazin legjendar

pushkët e lirisë

kushtrimin shqiptar

pushkën e parë

Komandantin tonë Legjendar

me sy shqiponje

dhe ballin zjarr 

 

6.

në ballë të atdheut kush po prinë

si gjithmonë luftë në Prekaz

bacë Shabani me martinë

po ia vret Serbisë ushtrinë

o ta puthsha çarkun e pushkës

mustaqen e bardhë

shallin me qeleshe

kalin me shalë

ballin e oxhakut

vatrën e konakut

buka jote shtruar mbi sofër

zjarrin ndezur në votër

mauzeri varë

dera hapur për shtegtarin e parë

hapur për luftëtarë të lirisë

ngrohtësi e mikpritje bujare

Shaban plaku

kërthiza e tokës shqiptare

njëherë ka lindur burri

dragua në këtë konak

ku flakët sonte prekin qiellin

për çdo yll bajrak

flamur përjetësie

mbi varr të bacë Shabanit

brezat shohin diellin

nën qiellin e përflakur

mbi këtë tokë të gjakut

të biem në gjunjë në shenjë nderimi

me respekt ta puthim

muranën e Shaban plakut

shqipen e bajrakut

e s’do i dalim hakut

rreke lumi i gjakut

gjak lirie

të lumtë ne që të kemi

ty o burrë Shqipnie  

 

7.

sonte në Prekaz

nata është ndezë flakë

troket në ndërgjegjen tonë

të kujtohemi pak

për ata që ranë

për ata që gjymtyrët e trupit

peng lirie

në gjoks të atdheut

si medaljon i falën

i lanë

dëshmi të një kohe

testament pavarësie

flamur mbi kullë të Jasharëve

pranverë mbi tokën tonë

në zemër të shqiptarëve

fole dashurie bënë

ata

kurrë nuk u penduan

kurrë nuk u ankuan

asgjë nuk kërkuan

kurrë nuk u hamenden

kurrë nuk u lëkundën

kurrë nuk u mashtruan

respekt nga gjithë ne

respekt për këtë dhe

respekt për jetë

për gjymtyrët e këputur të luftëtarëve

që i dhanë

për liri të atdheut   

 

8.

sonte t’i kujtojmë

edhe ata që nuk kanë kulm mbi kokë

edhe ata që nuk kanë sa duhet për të ngrënë

edhe ata që dita e nesërme nuk i gëzon

edhe ata që nuk kanë natën ku ta bëjnë

edhe ata që “koha” po i harron

edhe ata që skamja po i sfidon

edhe ata që në heshtje digjen zjarr

e gjoksi tym u lëshon

mos harroni amanetin

bacë Shabani pati thënë

lirinë të gjithë së bashku do ta ndajmë

të robëruar toka s’na pranon

sofrën thatë për askënd

ta nderojmë secilin luftëtar të lirisë

nga një trëndafil të kuq

për secilin birë të denjë të shqiptarisë

 

9.

Sonte

do ti kujtojmë edhe ata që u vranë

në oborre të shtëpive të veta

rrugëve me botën në sy

duke ikur nga zjarri i barotit

nga thika e xhelatit serb

kolonave të pikëlluara në trishtim

me shpirtin peng

të zhdukurit

ata që në mesin tonë më nuk janë

që varret s’ua dimë ku i kanë

që nuk kemi një lule ku me e vënë

që nuk dimë mbi cilin gurë t’i qajmë

t’i kujtojmë ata

që eshtrat larg Kosovës i kanë

që atdheut i pret

i kërkon

të prehen qetë tek toka mëmë

as sot

nuk u gjend gjurmë as nishan

që nënat

nuset

motrat

më të dashurit e tyre të kanë ku t’i qajnë

i kujtojmë

i kërkojmë

të gjallë a të vdekur

se zemrat e nënave në gjoks janë kallë

se edhe ëndrrat janë tharë

se shpresat tona për ta

janë vrarë

sot

ata nuk janë mes nesh

as të vdekur

as të gjallë

pritje të gjata me decenie

pritje që nuk paguhet me as një çmim

pritje që Kosovës i sollën trishtim

në pritje na shkoj jeta

sonte

kujtoni bijtë tanë të zhdukur

kujtoni gjithë këtë kohë të humbur

toka e Kosovës do të gjëmojë

derisa ata të kthehen

në gjirin e tokës së vet

në gjirin e Kosovës nënë

ku do të prehen të qetë 

 

10.

sonte

kujtojmë edhe të syrgjynosurit

të mërguarit

të djegurit

të humburit

të sosurit mërgimtarë

t’i kujtojmë ata

që për ne

ndanë kafshatën e bukës

ata

që i treti muzgu i rrugës

larg përtej shtatë bjeshkëve

përtej deteve oqeaneve

ata që iu mungojnë

motrave

nuseve

nënave

fshatrave dhe qyteteve të atdheut

që mungojnë në gëzimet tona

që bëjnë jetë mërgimi

me mall

të djegur nga pikëllimi

ata që në sofrën e atdheut mungojnë

për pashkë krishtlindje e bajram

për nëntor janar e mars

mungojnë në lojërat e djalërisë

ata që aq ndërgjegjshëm

ndihmuan flakën e pushkëve të lirisë

ata që i dhanë kuptim këtij shekulli

ata që menduan më shumë për ne

se sa për vete

ata që para bote na nderojnë

ata që me punën e tyre të ndershme

ndrisin dinjitetin e atdheut

ata që ëndrrat i shohin në Kosovë

ata që bien e zgjohen me kujtimin për ne

ata që Kosovës ia kanë shndritur shtatin

ata që kudo nëpër botë

për Kosovë

lartë kanë ngritë bajrakun

ata që për atdhe

kanë dhënë djersën dhe gjakun

mërgimtarë me zemër të plasur

në mërgim një jetë

me shpirt në Kosovë

me trup në kurbet

shkapërderdhë nëpër botë

lidhur me atdhe e besë

me zemër të thyer

e shpirtin e ndarë në dy pjesë

 

11.

sonte

dikush si hije përfton

pas hijeve të flakëve do fshihet

nata e zezë fytyrën ia mbulon

sonte dikë

flakë e lirisë përcëllon

para bote e tallë

shenjë i vë në ballë

a ka gjë më rëndë

për ata që ikin nga flaka e lirisë

për ata që mohojnë se janë bijtë e Shqipërisë

për ata që vetëdijshëm i bëjnë gropën atdheut

për ata që vrasin idealin e djalërisë

për ata që i bënë dredhi lirisë

për ata që shkelen betimin e dhënë

guri i betimit ka për t’i vrarë

ka për t’i zënë  

 

12.

sonte edhe ju

pa përbuzje do ju shohim

në flakën e kuqe të kandilit

pa vrasje ndërgjegje

pa skuqje

kuqësinë tuaj do e djegim sheshazi

sonte do të takohemi

për të ia thënë njeri-tjetrit të gjitha

nder sy

sonte mund edhe të mos puqemi

sonte mund edhe të skuqemi

nga gjithë kjo flakë që atdheun po e ndriçon

sonte në këtë natë zjarresh

a mbet ndonjë fjalë pa u thënë

a do të ketë lum që të ligjtë i lanë

a do të ketë flakë që i thanë

a do të ketë kush i qanë 

 

13.

sonte festoni edhe ju

së bashku me ne

sonte kujtoni

gjymtyrët e këputura të trupit tonë

Çamërinë

Preshevën

Medvegjën

Bujanocin

Shkupin

Tetovën

Strugën

Manastirin

Plavën

Gucinë

Ulqinin

Peshterin

atje

ku flaka e lirisë pret të ndizet

atje

ku zjarri i robërisë po djeg liridashësit

atje

ku plaga e vjetër e atdheut tonë

peng e ndërgjegjes mbet

atje ku ajo që kërkohet nga ne

nuk jemi duke e dhënë

atje ku rrugët e lirisë

gjak po kullojnë

atje ku yjet vranësirat po i luftojnë 

atje ku një ditë mbi të ligat

do të fitojmë

përfundimisht

shqipatrisht  

 

14.

sonte

flakët e lirisë nuk shuhen dot

i ndezi Komandanti

i ndezën Jasharajt

i ndezi Ushtria  Çlirimtare

e tokës shqiptare

sonte ushtarët e vërtetë

me flakën e lirisë në gjoks

krenar festojnë

ata

kujtojnë ditët e mira

kur u mobilizua djalëria

kujtojnë ditët e liga

kur toka shqiptare po digjej

kur dikush po piqej

kur dikush po hiqej

kur dikush po krihej  

kur dikush po fshihej

kur dikush po zgërdhihej

kur dikush po qëndronte

kur dikush po marshonte

kur dikush po shante

kur dikush po ikte

kur dikush po dhunohej

kur dikush po therorizohej

ku dikush po flijohej

kur dikush po masakrohej

kur dikush po vendnumëronte

kur dikush në anën e armikut shkonte

kur dikush po meditonte

kur dikush po mohonte

bijtë e atdheut 

 

15.

sonte ata festojnë qetë

modestë e të çiltër

si gjithmonë

me shpirtin e tyre të dëlirë  

zhveshur nga ligësitë

ata na shikojnë pa ndrojtje në sy

të vërtetën e madhe

e kanë thënë me vepra

e kanë thënë me zemrën valë

jo me fjalë

të nderuar

të respektuar

kudo në Shqiptari

bijtë tanë më të mirë

me zjarrin e lirisë në gji

në qiellin tonë të kuq

yje prush  

 

16.

sonte

si dje

edhe nesër

të heshtur e njerëzor

njerëz të tokës e modest

pjesë të historisë

të mbuluar me petkun e lavdisë

ata

pa e tepruar sonte festojnë

të vetëdijshëm për peshën mbi supe që kanë

ata sonte shkëlqejnë

sonte ata nuk rrëmbehen

sonte ata flakën s’e ndalin

sonte ata mallëngjehen për më të dashurit

që shqiptarisë ia falën

me shpirtin e madh

me zemrën e kuqe si flaka

sonte ata janë nder ne

me burra

me gra

me fëmijë

me djem

me pleq e plaka

me tokën

me dhe

sonte ata janë

krenaria jonë kombëtare

sonte ata janë me ne

nëse kjo mjafton

ata

për jetë do të mbesin

dinjiteti

dhe krenaria jonë 

 

17.

sonte

rreth kësaj flake

dikush gëzon e këndon

dikush qanë e kujton

dikush skuqet e fshihet

dikush paturpësisht zgërdhihet

dikush nëpër poret e pushtetit përbirohet

dikush hiqet si zot e nuk durohet

dikush ulë kokën e turpërohet

dikush nuk digjet nga skuqja

dikë skuqja e djeg 

dikush po ha bukën ulur

dikush po ha në këmbë

dikush kafshon buzën

dikush zë gjuhën me dhëmbë

dikë s’e zë turpi

dikush turpin me bukë e hanë

dikush krenar e ballëlartë

dikë e shpo dhimbja

dhimbja

deri në asht

 

18.

sonte do t’i këndojmë lirisë

për një çast

s’do t’i sjellim nëpër mend

kujtimet e hidhura

nesër

të përpiqemi për ditë më të mira

të kujtojmë të pabërat

të gjykojmë të paburrat

të shpëtojmë atdheun nga skuqja

nga vuajtja

nga nëpërkëmbja

nga përbaltja

nga përçmimi

të ecim krah botës me hallet tona

si gjithë të tjerët

të jetojmë të lirë

në atdheun tonë të shtrenjtë

në atdheun tonë të mirë 

 

19.

sonte

ndizet flaka e madhe

në shenjë kujtimi

porosi për brezat

mos luani me fatin e atdheut

se kjo flakë ju djegë

mos luani se atdheu nuk është lojë

mos luani se për të keq

përjetësisht do t’ju kujtojmë

atdheut shërbim

atdheut nderim

mos ta shajmë atdheun

atdheun mos ta mohojmë

mos ta keqpërdorim atdheun

se toka brenda

nuk do të na le 

tunduni

fjalë e madhe është

ATDHE  

 

20.

edhe sonte

jetë e mot

flakën e kuqe do ndezim në Prekaz

në vatrën e lirisë

në kërthizën e shqiptarisë

sonte e përgjithmonë

do kujtojmë me dinjitet

Komandantin tonë legjendar

atë që ndezi flakët e lirisë

flakën e parë

në zemër të atdheut

në Prekaz

në zemër të shqiptarisë

Komandantin

Adem Jashari do e kujtojmë

si sonte

përjetësisht

emri i tij qoftë lavdue

për të populli ka me këndue

sa të jetë jeta me jetue…..

 

… Poema vazhdon, ka mbi 3000 vargje- autor Mehmet BISLIMI.
Zvicër, mars 2018

Kontrolloni gjithashtu

Tefta Çami: Vizita në Theth të Dukagjinit, më ka lënë shumë mbresa

Tefta Cami: Vizita në Theth të Dukagjinit, më ka lënë shumë mbresa

Me 26-27 tetor të këtij viti shkova e vizitova me vajzën time, Alma dhe me …