Brickos

Kadri Rexha

KADRI REXHA: DHE TI DO TË RRITESH, XHOJSLI

(Piktorit të ri rrashbullas, Xhoisli Çaka)

 

1.

Do të rritesh Xhoisli

dhe si ankth do ta kujtosh këtë vjeshtë të vonë

“tragjedinë që solli natyra dhe masakra njerëzore”

qytetin që ra në çast, legjendat, pirgjet prej letre

ethet e truallit, gërmadhat, fundin e detit të trazuar

moshatarët, dashuritë e para, këngët rinore

pikturat, fletoret, librat, natën tradhtare

dhe ëndrrat e këputura në mes

 

2.

Do të rritesh Xhojsli

dhe me kthjelltësi do t’i kujtosh heronjtë e heshtur

antiheronjtë fuqiplotë, pushtetarët, laviret

këtë kohë martire që dridhet nga padrejtësia

peshqit e mëdhenj që në tryezë hanë peshq të vegjël

tërmetet politiko sociale shpresat e vrara të kombit

mllefin e popullit të shkretë të lënë në duart e fatit

ministrat, mafinë politike, ndërtimtarët hajdutë

fjalimet premtuese mesazhet për lumturinë

karrierat e ngritura mbi viktimat, mbi fatkeqësitë

mëkatet që me ujët e kripur do të lahen një ditë

do ta kujtosh Xhojsli këtë stinë të egër

dhimbën e plagëve që prekën çdo zemër

 

3.

Do të rritesh Xhojsli

piktor, poet, arkitekt i lartësive të atdheut

dëshmitar i brezit të humbur dhe kafeneve provinciale

dashuri e vjetër, rrugë e re, ndërgjegje e zgjuar

lajmëtar drite mes zërave të rinj që po vijnë

të shoh të dëlirë në moshë, në fjalë, në mëndim…

tëharrës barishtesh të egra, varrmihës kufomash politike

shtigjeve të atdheut, në mesin e njerëzve që presin,

do të gjesh ujë, dritë, jetë dhe tokë për mbjellje

në fushat pjellore të frymëzimit

 

4.

tabloja e re, Xhojsli, tash më shumë do të ketë dritë

vargu i ri i lirikës do ta këndojë një motiv tjetër

pallatet e bardha, Durrësi plak që po përtërihet

plagët e mërgimtarëve, porti, qielli pa re

arat e bukës, Drini, Alpet Shqiptare

Çamëria, Sanxhaku, Molla e Kuqe

plazhet me diell, palmat krah hapura, bregdeti…

me ngjyrat e peizazhit pranveror

në penelin e hollë krah pëllumbi

amshuar do të buzëqeshin

 

5.

Dhe do të rritesh Xhoisli

të dëshmosh se fatkeqësitë s’janë të përjetshme

ashtu siç nuk është as lumturia

secila e keqe me një të mirë të madhe vjen

ashtu si çdo e mire që me kohë rritet

fjalë e urtë burri shkëmb në çdo furtunë

“tërmeti lëkund malet, por jo shqiptarin”

dhe kështu do të vazhdojë përjetësisht

nga njëri tërmet në tërmetin tjetër

Promete i ri, Feniks i vjetër

 

 

Dhjetor, 2019

Kontrolloni gjithashtu

Ahmet Qeriqi: Dhjetë alfabete të gjuhës shqipe, të cilat i ka prezantuar në një libër studiuesi i mirënjohur, Robert Elsie

Robert Elsie: Literatura shqipe në traditën islame-osmane I

Me ardhjen e tij ne Shqiperi, pushteti Osman solli me vete kulturen e tij te …