Mehmet Bislimi: Flakët e lirisë

 Flakët e lirisë


 


(lexo me zë!)


 


 


 


1.


 


sonte


 


në Prekaz


 


flakët e lirisë


 


Komandantin përkujtojnë


 


me shkëlqimin e flakës


 


lirisë njerëzishëm ia hapem derën


 


më në fund erdhën lulet edhe nder ne


 


se bashku me pranverën


 


sakrificë e paparë


 


e padëgjuar nder shekuj


 


shqiptarët qëndruan të pathyer


 


kurrë nuk e mohuan rrënjën e vet


 


o botë e madhe a dëgjon


 


këngët tona të fuqishme


 


që luftëtarët e lirisë i kënduan


 


një shekull këngë


 


një shekull rrugëtim


 


një shekull qëndresë


 


deri me sot


 


sot në agim


 


gjithë kjo rrugë e këngës sonë


 


për t’u kënduar sonte


 


tek Jasharët


 


me zemrën tonë


 


tek të pavdekshmit


 


tek të gjallët


 


tek kulla të gjithë


 


së bashku


 


me Jasharët


 


 


 


2.


 


Adem


 


sonte pa ty


 


këngët e lirisë nuk do të kishin kuptim


 


pa ty


 


pranvera nuk do t’i sillte lulet e lirisë


 


pa ty


 


marsi do të ishte muaj i rëndomtë


 


pa ty


 


nuk do të kishin harmoni notat e melodisë


 


Adem


 


ylli i hyjnisë


 


Adem


 


frymëzim i djalërisë


 


Adem


 


palca e shqiptarisë


 


Adem


 


sonte do thërrasim deri në kupë të qiellit


 


në Prekaz


 


aty ku ka lindur s’pari


 


rrezja e diellit


 


 


 


3.


 


Adem


 


po


 


me ty erdhi pranvera


 


me ty


 


krenarinë kombëtare madhështojmë


 


me ty


 


të kaluarën e lavdishme nderojmë


 


në flakën e zjarrit që sonte për ty ndizet


 


u dogj robëria e gjatë


 


në Prekaz


 


në arenën legjendare


 


ku kanë rënë si me le burrat dhe gratë


 


atje ku themeli i lirisë është i lashtë


 


atje ku loza jote sonte shkëlqen flakë


 


atje ku lirisë i këndohet gjatë


 


atje ku burrat e dheut flasin pak


 


atje ku krisma e mitralozit të lirisë


 


ndihet larg


 


atje ku flakë do të ndezim prapë


 


e prapë do ringjallesh ti


 


për Plavë Ulqin e Guci


 


Preshevë Medvegjë e Çamëri


 


për Bujanoc Tetovë e Strugë


 


për Kerçov Gostivar e shqiptari


 


atje në Prekaz


 


ku po linden përditë


 


Adema të ri


 


atje ku ngrihemi dhe biem me emrin Shqipëri


 


atje ku ëndrrat i shohim shqip


 


atje ku ti ke vënë s’pari këmbën mbi dhe


 


atje ku kemi shumë shokë e miq


 


atje ku trimërisht këngën e the


 


për liri


 


për atdhe


 


për besë e dhe


 


Adem


 


flakë e rrufe 


 


 


 


4.


 


sonte


 


zjarret do ndezim


 


sonte do qajmë e do qeshim


 


sonte do vallëzojmë deri në mëngjes


 


sonte lot do qesim


 


nga malli e mallëngjimi


 


për ju nëna


 


për ty nënëmadhja Zahide


 


nënë e të gjitha nënave


 


nënë e Mic Sokolave


 


nënë e shtojzovalleve


 


nëna e zanave


 


nëna jonë arbërore


 


sonte në gjunjë do biem për ty


 


lokemadhja Zahide


 


nusja e Shaban Plakut


 


motra e bacë Osmanit


 


nderi i konakut


 


bija e Llaushës


 


mbesa e Shaban Polluzhës


 


nëna e Ademit djalit


 


nënë e Hamzës


 


nëna e shqipeve të malit


 


nëna e Zarifës e Hidajetës


 


nëna e Igballit e Valdetës


 


nëna e Igballës e Feridës


 


nëna e Afetës e Besimit


 


nëna e Selvetës e Blerimit


 


nëna e Fatimës e Blerinës


 


nëna e Adilës e Fitimit


 


nëna e Kushtrimit


 


nëna jonë


 


nëna e madhe e shqiptarisë


 


nëna e lirisë


 


lavdia e Shqiptarisë


 


 


 


5.


 


sonte do kujtojmë


 


motrat


 


nuset


 


fëmijët


 


baballarët


 


bacë Shabanin


 


Hamzën


 


Ademin


 


do kujtojmë djalërinë kryengritëse


 


Prekazin legjendar


 


pushkët e lirisë


 


kushtrimin shqiptar


 


pushkën e parë


 


Komandantin tonë Legjendar


 


me sy shqiponje


 


dhe ballin zjarr


 


 


 


6.


 


në ballë të atdheut kush po prinë


 


si gjithmonë luftë në Prekaz


 


bacë Shabani me martinë


 


po ia vret Serbisë ushtrinë


 


o ta puthsha çarkun e pushkës


 


mustaqen e bardhë


 


shallin me qeleshe


 


kalin me shalë


 


ballin e oxhakut


 


vatrën e konakut


 


buka jote shtruar mbi sofër


 


zjarrin ndezur në votër


 


mauzeri varë


 


dera hapur për shtegtarin e parë


 


hapur për luftëtarë të lirisë


 


ngrohtësi e mikpritje bujare


 


Shaban plaku


 


kërthiza e tokës shqiptare


 


njëherë ka lindur burri


 


dragua në këtë konak


 


ku flakët sonte prekin qiellin


 


për çdo yll bajrak


 


flamur përjetësie


 


mbi varr të bacë Shabanit


 


brezat shohin diellin


 


nën qiellin e përflakur


 


mbi këtë tokë të gjakut


 


të biem në gjunjë në shenjë nderimi


 


me respekt ta puthim


 


muranën e Shaban plakut


 


shqipen e bajrakut


 


e s’do i dalim hakut


 


rreke lumi i gjakut


 


gjak lirie


 


të lumtë ne që të kemi


 


ty o burrë Shqipnie 


 


 


 


7.


 


sonte në Prekaz


 


nata është ndezë flakë


 


troket në ndërgjegjen tonë


 


të kujtohemi pak


 


për ata që ranë


 


për ata që gjymtyrët e trupit


 


peng lirie


 


në gjoks të atdheut


 


si medaljon i falën


 


i lanë


 


dëshmi të një kohe


 


testament pavarësie


 


flamur mbi kullë të Jasharëve


 


pranverë mbi tokën tonë


 


në zemër të shqiptarëve


 


fole dashurie bënë


 


ata


 


kurrë nuk u penduan


 


kurrë nuk u ankuan


 


asgjë nuk kërkuan


 


kurrë nuk u hamenden


 


kurrë nuk u lëkundën


 


kurrë nuk u mashtruan


 


respekt nga gjithë ne


 


respekt për këtë dhe


 


respekt për jetë


 


për gjymtyrët e këputur të luftëtarëve


 


që i dhanë


 


për liri të atdheut  


 


 


 


8.


 


sonte t’i kujtojmë


 


edhe ata që nuk kanë kulm mbi kokë


 


edhe ata që nuk kanë sa duhet për të ngrënë


 


edhe ata që dita e nesërme nuk i gëzon


 


edhe ata që nuk kanë natën ku ta bëjnë


 


edhe ata që “koha” po i harron


 


edhe ata që skamja po i sfidon


 


edhe ata që në heshtje digjen zjarr


 


e gjoksi tym u lëshon


 


mos harroni amanetin


 


bacë Shabani pati thënë


 


lirinë të gjithë së bashku do ta ndajmë


 


të robëruar toka s’na pranon


 


sofrën thatë për askënd


 


ta nderojmë secilin luftëtar të lirisë


 


nga një trëndafil të kuq


 


për secilin birë të denjë të shqiptarisë


 


 


 


9.


 


Sonte


 


do ti kujtojmë edhe ata që u vranë


 


në oborre të shtëpive të veta


 


rrugëve me botën në sy


 


duke ikur nga zjarri i barotit


 


nga thika e xhelatit serb


 


kolonave të pikëlluara në trishtim


 


me shpirtin peng


 


të zhdukurit


 


ata që në mesin tonë më nuk janë


 


që varret s’ua dimë ku i kanë


 


që nuk kemi një lule ku me e vënë


 


që nuk dimë mbi cilin gurë t’i qajmë


 


t’i kujtojmë ata


 


që eshtrat larg Kosovës i kanë


 


që atdheut i pret


 


i kërkon


 


të prehen qetë tek toka mëmë


 


as sot


 


nuk u gjend gjurmë as nishan


 


që nënat


 


nuset


 


motrat


 


më të dashurit e tyre të kanë ku t’i qajnë


 


i kujtojmë


 


i kërkojmë


 


të gjallë a të vdekur


 


se zemrat e nënave në gjoks janë kallë


 


se edhe ëndrrat janë tharë


 


se shpresat tona për ta


 


janë vrarë


 


sot


 


ata nuk janë mes nesh


 


as të vdekur


 


as të gjallë


 


pritje të gjata me decenie


 


pritje që nuk paguhet me as një çmim


 


pritje që Kosovës i sollën trishtim


 


në pritje na shkoj jeta


 


sonte


 


kujtoni bijtë tanë të zhdukur


 


kujtoni gjithë këtë kohë të humbur


 


toka e Kosovës do të gjëmojë


 


derisa ata të kthehen


 


në gjirin e tokës së vet


 


në gjirin e Kosovës nënë


 


ku do të prehen të qetë


 


 


 


10.


 


sonte


 


kujtojmë edhe të syrgjynosurit


 


të mërguarit


 


të djegurit


 


të humburit


 


të sosurit mërgimtarë


 


t’i kujtojmë ata


 


që për ne


 


ndanë kafshatën e bukës


 


ata


 


që i treti muzgu i rrugës


 


larg përtej shtatë bjeshkëve


 


përtej deteve oqeaneve


 


ata që iu mungojnë


 


motrave


 


nuseve


 


nënave


 


fshatrave dhe qyteteve të atdheut


 


që mungojnë në gëzimet tona


 


që bëjnë jetë mërgimi


 


me mall


 


të djegur nga pikëllimi


 


ata që në sofrën e atdheut mungojnë


 


për pashkë krishtlindje e bajram


 


për nëntor janar e mars


 


mungojnë në lojërat e djalërisë


 


ata që aq ndërgjegjshëm


 


ndihmuan flakën e pushkëve të lirisë


 


ata që i dhanë kuptim këtij shekulli


 


ata që menduan më shumë për ne


 


se sa për vete


 


ata që para bote na nderojnë


 


ata që me punën e tyre të ndershme


 


ndrisin dinjitetin e atdheut


 


ata që ëndrrat i shohin në Kosovë


 


ata që bien e zgjohen me kujtimin për ne


 


ata që Kosovës ia kanë shndritur shtatin


 


ata që kudo nëpër botë


 


për Kosovë


 


lartë kanë ngritë bajrakun


 


ata që për atdhe


 


kanë dhënë djersën dhe gjakun


 


mërgimtarë me zemër të plasur


 


në mërgim një jetë


 


me shpirt në Kosovë


 


me trup në kurbet


 


shkapërderdhë nëpër botë


 


lidhur me atdhe e besë


 


me zemër të thyer


 


e shpirtin e ndarë në dy pjesë


 


 


 


 


 


 


 


 


 


11.


 


sonte


 


dikush si hije përfton


 


pas hijeve të flakëve do fshihet


 


nata e zezë fytyrën ia mbulon


 


sonte dikë


 


flakë e lirisë përcëllon


 


para bote e tallë


 


shenjë i vë në ballë


 


a ka gjë më rëndë


 


për ata që ikin nga flaka e lirisë


 


për ata që mohojnë se janë bijtë e Shqipërisë


 


për ata që vetëdijshëm i bëjnë gropën atdheut


 


për ata që vrasin idealin e djalërisë


 


për ata që i bënë dredhi lirisë


 


për ata që shkelen betimin e dhënë


 


guri i betimit ka për t’i vrarë


 


ka për t’i zënë 


 


 


 


12.


 


sonte edhe ju


 


pa përbuzje do ju shohim


 


në flakën e kuqe të kandilit


 


pa vrasje ndërgjegje


 


pa skuqje


 


kuqësinë tuaj do e djegim sheshazi


 


sonte do të takohemi


 


për të ia thënë njeri-tjetrit të gjitha


 


nder sy


 


sonte mund edhe të mos puqemi


 


sonte mund edhe të skuqemi


 


nga gjithë kjo flakë që atdheun po e ndriçon


 


sonte në këtë natë zjarresh


 


a mbet ndonjë fjalë pa u thënë


 


a do të ketë lum që të ligjtë i lanë


 


a do të ketë flakë që i thanë


 


a do të ketë kush i qanë


 


 


 


13.


 


sonte festoni edhe ju


 


së bashku me ne


 


sonte kujtoni


 


gjymtyrët e këputura të trupit tonë


 


Çamërinë


 


Preshevën


 


Medvegjën


 


Bujanocin


 


Shkupin


 


Tetovën


 


Strugën


 


Manastirin


 


Plavën


 


Gucinë


 


Ulqinin


 


Peshterin


 


atje


 


ku flaka e lirisë pret të ndizet


 


atje


 


ku zjarri i robërisë po djeg liridashësit


 


atje


 


ku plaga e vjetër e atdheut tonë


 


peng e ndërgjegjes mbet


 


atje ku ajo që kërkohet nga ne


 


nuk jemi duke e dhënë


 


atje ku rrugët e lirisë


 


gjak po kullojnë


 


atje ku yjet vranësirat po i luftojnë


 


atje ku një ditë mbi të ligat


 


do të fitojmë


 


përfundimisht


 


shqipatrisht 


 


 


 


14.


 


sonte


 


flakët e lirisë nuk shuhen dot


 


i ndezi Komandanti


 


i ndezën Jasharajt


 


i ndezi Ushtria  Çlirimtare


 


e tokës shqiptare


 


sonte ushtarët e vërtetë


 


me flakën e lirisë në gjoks


 


krenar festojnë


 


ata


 


kujtojnë ditët e mira


 


kur u mobilizua djalëria


 


kujtojnë ditët e liga


 


kur toka shqiptare po digjej


 


kur dikush po piqej


 


kur dikush po hiqej


 


kur dikush po krihej 


 


kur dikush po fshihej


 


kur dikush po zgërdhihej


 


kur dikush po qëndronte


 


kur dikush po marshonte


 


kur dikush po shante


 


kur dikush po ikte


 


kur dikush po dhunohej


 


kur dikush po therorizohej


 


ku dikush po flijohej


 


kur dikush po masakrohej


 


kur dikush po vendnumëronte


 


kur dikush në anën e armikut shkonte


 


kur dikush po meditonte


 


kur dikush po mohonte


 


bijtë e atdheut


 


 


 


15.


 


sonte ata festojnë qetë


 


modestë e të çiltër


 


si gjithmonë


 


me shpirtin e tyre të dëlirë 


 


zhveshur nga ligësitë


 


ata na shikojnë pa ndrojtje në sy


 


të vërtetën e madhe


 


e kanë thënë me vepra


 


e kanë thënë me zemrën valë


 


jo me fjalë


 


të nderuar


 


të respektuar


 


kudo në Shqiptari


 


bijtë tanë më të mirë


 


me zjarrin e lirisë në gji


 


në qiellin tonë të kuq


 


yje prush 


 


 


 


16.


 


sonte do kujtojmë edhe të dënuarit politik


 


sonte


 


si dje


 


edhe nesër


 


të heshtur e njerëzor


 


njerëz të tokës e modest


 


pjesë të historisë


 


të mbuluar me petkun e lavdisë


 


ata


 


pa e tepruar sonte festojnë


 


të vetëdijshëm për peshën mbi supe që kanë


 


ata sonte shkëlqejnë


 


sonte ata nuk rrëmbehen


 


sonte ata flakën s’e ndalin


 


sonte ata mallëngjehen për më të dashurit


 


që shqiptarisë ia falën


 


me shpirtin e madh


 


me zemrën e kuqe si flaka


 


sonte ata janë nder ne


 


me burra


 


me gra


 


me fëmijë


 


me djem


 


me pleq e plaka


 


me tokën


 


me dhe


 


sonte ata janë


 


krenaria jonë kombëtare


 


sonte ata janë me ne


 


nëse kjo mjafton


 


ata


 


për jetë do të mbesin


 


dinjiteti


 


dhe krenaria jonë


 


 


 


17.


 


sonte


 


rreth kësaj flake


 


dikush gëzon e këndon


 


dikush qanë e kujton


 


dikush skuqet e fshihet


 


dikush paturpësisht zgërdhihet


 


dikush nëpër poret e pushtetit përbirohet


 


dikush hiqet si zot e nuk durohet


 


dikush ulë kokën e turpërohet


 


dikush nuk digjet nga skuqja


 


dikë skuqja e djeg


 


dikush po ha bukën ulur


 


dikush po ha në këmbë


 


dikush kafshon buzën


 


dikush zë gjuhën me dhëmbë


 


dikë s’e zë turpi


 


dikush turpin me bukë e hanë


 


dikush krenar e ballëlartë


 


dikë e shpo dhimbja


 


dhimbja


 


deri në asht


 


 


 


18.


 


sonte do t’i këndojmë lirisë


 


për një çast


 


s’do t’i sjellim nëpër mend


 


kujtimet e hidhura


 


nesër


 


të përpiqemi për ditë më të mira


 


të kujtojmë të pabërat


 


të gjykojmë të paburrat


 


të shpëtojmë atdheun nga skuqja


 


nga vuajtja


 


nga nëpërkëmbja


 


nga përbaltja


 


nga përçmimi


 


të ecim krah botës me hallet tona


 


si gjithë të tjerët


 


të jetojmë të lirë


 


në atdheun tonë të shtrenjtë


 


në atdheun tonë të mirë


 


 


 


19.


 


sonte


 


ndizet flaka e madhe


 


në shenjë kujtimi


 


porosi për brezat


 


mos luani me fatin e atdheut


 


se kjo flakë ju djegë


 


mos luani se atdheu nuk është lojë


 


mos luani se për të keq


 


përjetësisht do t’ju kujtojmë


 


atdheut shërbim


 


atdheut nderim


 


mos ta shajmë atdheun


 


atdheun mos ta mohojmë


 


mos ta keqpërdorim atdheun


 


se toka brenda


 


nuk do të na le


 


tunduni


 


fjalë e madhe është


 


ATDHE 


 


 


 


20.


 


edhe sonte


 


jetë e mot


 


flakën e kuqe do ndezim në Prekaz


 


në vatrën e lirisë


 


në kërthizën e shqiptarisë


 


sonte e përgjithmonë


 


do kujtojmë me dinjitet


 


Komandantin tonë legjendar


 


atë që ndezi flakët e lirisë


 


flakën e parë


 


në zemër të atdheut


 


në Prekaz


 


në zemër të shqiptarisë


 


Komandantin


 


Adem Jashari do e kujtojmë


 


si sonte


 


përjetësisht


 


emri i tij qoftë lavdue


 


për të populli ka me këndue


 


sa të jetë jeta me jetue…..


 


 


 


Pjesë nga poema në dorëshkrim- autor Mehmet BISLIMI.


Zvicër, mars 2014

Kontrolloni gjithashtu

Tefta Çami: Vizita në Theth të Dukagjinit, më ka lënë shumë mbresa

Tefta Cami: Vizita në Theth të Dukagjinit, më ka lënë shumë mbresa

Me 26-27 tetor të këtij viti shkova e vizitova me vajzën time, Alma dhe me …