Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Qeverisja e keqe na e rrëxoi ëndërrën
atdheut tim tani i mungojnë duart
i mungojnë gjëra që duhet t´i ketë
i mungon mirëqenia për të ardhmen
Shtet, ti më bëre mua të padëgjuar
në Vjenë dhe Bruksel, t´i e shkele
Kushtetusen. Shtet, ke marramendje
mos frika nga tradhëtia të ka zënë
Kryeministër, a ke pyetur ndonjëherë
pse populli kundërshton firmën tënde
“Kufjtë me fqinjët”, “Asociacionin”
a e di pse; të mos qajnë të palindurit
Populli s´është aq budalla, ai sheh
ai e di, kur në kalli ka kokrra gruri
Kosova duhet ta anulloj nënshkrimin
që të ardhshmit tanë të mos qajnë
Të ndarë midis mosmarrëveshjeve
realiteti në Kosovë është shpërthyes
të korrat e pastërta rrënjët i kanë në
tokë. Shtet, tradhëtia s´hahet me asgjë!..
Rrustem Geci: Fshati i vdekjeve
Ç´të bëjmë me shpërnguljen dhe mërgimin
si ta ndalim këtë murtajë për kombin tonë
këta dy vrasës të pashpirt të shqiptarëve
shoh, plotë njerëz tek habiten kur dëgjojnë
ky artist, ai shkencëtar, ose ai kozmonaut
kanë prejardhje shqiptare, prejardhje të
vendit tonë, por që shpërngulja i ka sikteris
nëpër qytete dhe shtete pa emër e mbiemër
ç´të bëjmë me shpërnguljen dhe mërgimin
flasin pjesë të atdheut të shpërngulur, flet
Ilirida, Molla e Kuqe, Çamëria, Presheva
flasin Kosova dhe gjitha trojet shqiptare
për një gjysmë atdheu tërësisht të shuar
Jo fort moti, udha më rastisi përtej, Nishit
Në një katund me emër, Molla e Kuqe
Fshati ku kishin jetuar shqiptarët ishte i
vdekur. Në atë fshat të vdekjeve të gjithë
vdekurit qanin për një varr të vdekjeve
të vdekur qenë të tashmit, dhe të kaluarit
të ardhshëm në atë Katund nuk kishte
shpërngulja ua kishte shuar emrin, dhe
mbiemrin. Në këtë pjesë të Shqipërisë së
lashtë, varret qenë shndërruar në toka
buke. Krahina e Molla e Kuqe kishte vdekur
Në një çast tek qanin pema dhe bari, në
Në këtë tokë të Shqipërisë së lashtë dy të
vdekur, fqinjë të pavarrosur gjatë luftave
pyesnin njëri- tjetrin; miku im i vrarë si
ndodhi që asnjë i vdekur më s´është tek
kjo varrezë, ku vajti fshati ynë i vdekjeve
fqiu kufomë, ju përgjigj; miku im i rënë
shpërngulja neve na vrau më shumë se
pushtimi! Nën pushtim s´vdesin të gjithë
nën pushtim së paku ruhet bima e gjakut
Të gjallët qofshin edhe të poshtëruar, nuk
vdesin kështu si vdiqëm né! Ashtu është;
miku im i vdekur, të pyes; a di me shkru
që t´ua lëmë një porosi të gjallëve; që të
kombi ynë të ketë kujdes nga mërgimi, se
shpërngulja vritka më shumë se vdekja!..
Dortmund, kallnor, 2016
Rrustem Geci: FORCA E KRIJIMIT – Poezi nga libri
Kush po na e kthen diellin prapa
kush pa na e kthen ëndrren përmbys
pyesin mëmat, baballarët, gjyshërit
pyet gjaku i zemëruar i të rënëve
Në tëra qytet kolos të kombit tonë
Atdheu na thërret të bashkohemi
jam në kodër të të gjitha vetimave
ku koha rrjedh krejt e pafajshme
Në zemër të vetëdijes së popullit
mbizotëron bashkimi mbi ndarjen
guximi mbi frikën , krenaria mbi
ligësinë, dhe fitorja mbi të gjitha
Nuk ka një gjuhë tjetër perëndie, sa
shqipja jonë, sa gjaku i saj gjuhësor
sa dielli ynë dhe hëna shkëlqimtare
sa ( 4 ) elementet krijuese të natyrës
SOZI ME VETEN
Nëse unë s´do ta dehja veten time
me lexues që poezinë e duan me
shpirt, s´do shkruaja më vargje
vetes do t´i jepja dënim të rëndë
Tumës së Lotit, ku luaja si fëmijë
ai vend tani është i zënë me varre
aty ka disa të rënë të luftës sonë
dhe gropa ende të parregulluara
Poetët jo rrallë frikohen, jo nga
prangat, as nga luftat këtej rrotull
por nga shtirja e prijësëve tanë
dhe shndërrimi tyre n´mashtrues
Njeri, kurrë mos e rrëfe dashurinë
as trishtimin që e ke në zemër
eh, sa gjëra sot i ngjajnë erërave
që koha jonë i hedhë jashtë vetes!..
MALL DASHURIE
Gruaja që erdhi pa trokitur te unë
në shpirt ma ndezi mua një qiri
jam shija e kësaj natyre më tha
dhe flakën e ndezur më la në gji
Ndarja me atë grua që e desha
më la flakë dëshpërimi, zbrazëti
gruaja e asaj mbrëmje ishte e
veçantë, një e lindur për dashuri
Me atë grua unë e treta një natë
ta dëboja s´merrja dot vendim
vetes unë i flisnja me ngadalë
por ajo grua kishte hyrë në mua
Gruas së asaj mbrëmje buzët i
këndonin. Mishi i saj qé i butë
ajo i ngjante një ylli të argjendtë
që vetëm bio e jetës di ta krijojë!..
Rrustem Geci – Dortmund, 2016
Shumë ballë shtrëngatash po fryn
era, Anës së Drinit, dhe gjithandej
Kosovës. Nuk ia kam frikën kohës
turp më vjen të mbetemi pa fitore
Ky vend, ky dhé, dhe atdhé i yni
ka qiell për gjithsecilin qytetar, që
ta shkruaj emrin e vet të krijimit
emrin e vet të të mbjellave në arë
Kosovë e një mijë e një betejave
trashëgimtare e shqiptarve të lashtë
trashëgimtare e atdheut të vogluar
a ke armë përveç duarve të trupit
Me fitore nuk jemi dhe aq mirë
liri, t´i je sot e zemëruar me mua
por, dashuria për ty s´më shterron
tek ty kam pirë qumështin e jetës
Atdhe, kam frikë nga dashuritë e
mëdha, dhe nga të qënit i mundur
kjo jetë s´më do ashtu si dua unë
me çaste s´më do as ngadhnjimtar!..
Dortmund, 2016
Rrustem Geci – NUSJA E ERËRAVE
( Të punosh tokën me duart tua
dhe farën ta hedhësh në arë vetë
t´i korrësh të korrat kur ato piqen
Nuk ka liri më sublime në jetë!…)
Në gacat e prushit e gjeta poezinë
të vetmuar, të tymosur, të përgjakur
ajo shkruante në gurin në pashkruar
një ekuacion natyror të graviteteve
Nuse e erërave, bijë e thellimave
a e sheh sa e pa formë është nata
a sheh sa i pa formë është gëzimi
a e sheh sa e pa formë është dehja
Sy i tokës, kujdes nga yll i papastër
nga gënjeshtërat e mëshirimit, nga
çastet me kurthe! Çdo pikë e gjakut
të rënë, e do fitoren për luftën e bërë
Nuse e erërave, nuse e thëllimave
më tokësorja ekzistencë e natyrës
s´është e lehtë që t´ia tregosh dritën
territ, dhe as dimrit tënd gjelbrimin!..
Dortmund, Janar, 2016
