Lidhja Shqiptare e Prizrenit

Lidhja Shqiptare e Prizrenit e vitit 1878, histori që reflekton mesazhin e domosdosë së bashkimit kombëtar

Prej Epopesë lavdiplote, çlirimtare dhe fitimtare të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, asnjëherë nuk pushuan përpjekjet e liridashësve shqiptarë për t’u çliruar nga Perandoria Osmane, e cila për 500-vjet rresht mbajti nën robëri, jo vetëm Shqipërinë, por tërë Ballkanin, një pjesë të madhe të Evropës dhe shumë shtete ndër më të fuqishmet  të botës. Përpjekjet e përgjakura dhe të pareshtura të shqiptarëve për të krijuar një shtet kombëtar, që do të përfshinte të gjitha territoret me shumicë etnike shqiptare, shënuan një kthesë afirmative, sidomos me Lidhjen shqiptare të Prizrenit, të qershorit të vitit 1878, datë kjo që kishte shënuar një moment krucial gjatë të cilit të gjitha energjitë e popullit tonë, patriotizmi i tij i pashoq, dashuria për Atdheun, për tokën, për gjuhën, përpjekjet e tij politike dhe diplomatike e bashkuan atë si një grusht të vetëm për t’u bërë ballë turqve, serbëve, malazezve, gjermanëve, austro-hungarezëve, grekëve, pse që të gjithë këta së toku ishin bashkuar kundër popullit shqiptar.

Prej Lidhjes Shqiptare të Prizrenit u deshën edhe 34 vjet deri te shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë, në Vlorë, më 28 nëntor të vitit 1912. Atëbotë shtetet fqinje të përkrahura nga Rusia Cariste dhe shumica dërrmuese e shteteve të Evropës, lejuan Serbinë, Malin e Zi, Bullgarinë dhe Greqinë të aneksonin  dy të tretat të territorit shqiptar, të cilin e mbajtën nën okupim për afër një shekull.

Më 17 shkurt të vitit 2008, rreth 120 vjet pas Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, Kosova shpalli pavarësinë dhe me këtë akt historik u krijuan dy shtete shqiptare në Ballkan, ndërkohë që jashtë Shqipërisë dhe Kosovës kanë mbetur një pjesë e Shqipërisë Verilindore, sikur  janë trevat etnike shqiptare në ish-RJ të Maqedonisë, Kosova Lindore dhe viset shqiptare në Mal të Zi, si dhe trojet etnike shqiptare në Greqi.

Prej Lidhjes Shqiptare të Prizrenit kanë kaluar 138 vjet dhe shqiptarët, ende nuk janë bashkuar në një shtet të vetëm, sikur janë bashkuar qysh moti në krijimin e shteteve të tyre kombëtare: grekët, bullgarët e Serbët e popujt e tjerë të rajonit të Ballkanit e më gjerë. Programi kombëtar i LSHP-së ka avancuar në deceniet e fundit, por ende nuk është realizuar në tërësi.

Të besojmë se shqiptarët liridashës, kudo ku jetojnë me shumicë, në trojet e tyre etnike, nuk do të reshtin së punuari e  së angazhuari për realizimin e aspiratave të tyre kombëtare, drejt bashkimit dhe krijimit të një Shqipërie të tërë, (qoftë ajo që quhet natyrale, etnike apo e madhe) mbi baza të parimit etnik dhe kurrsesi mbi baza të mulietnicitetit të neveritshëm, pjellë kopile e bashkim vëllazërimit të kohës së robërisë së zezë  shumëvjeçare nën Jugosllavinë tashmë  të shkatërruar në tërësi dhe të mbetur në kujtesën e popujve si një burg i rëndë, veçanërisht  burgu më i rëndë kolektiv i shqiptarëve.

Lidhja Shqiptare e Prizrenit e vitit 1878 na sjellë në kujtesë të kaluarën e lavdishme të gjyshërve tanë, të cilët me mund e gjak ruajtën e çliruan aq sa mundën, dhe në mos më shumë, ata na mësuan si luftohet dhe si duhet rënë  për atdhe, na mësuan  si nuk duhet të hiqet dorë kurrë nga aspiratat e lirisë, barazisë, drejtësisë mbi parime të reciprocitetit dhe të bashkimit kombëtar, e drejtë e natyrshme dhe e ligjshme e çdo kombi kudo në botën e qytetëruar.

Sot, 138 vjet pas Lidhjes Shqiptare të Prizrenit ne përkujtojmë me pietet dhe respekt heronjtë dhe dëshmorët, të gjithë ata, të cilët gjatë kësaj periudhe historike kanë rënë në altarin e Atdheut. Përkujtojmë dhe nuk i harrojmë kurrë, veçmas: Avdyl Frashërin, Ymer Prizrenin, Sylejman Vokshin, Mic Sokolin, Sefë Kosharen, Jakup Ferrin, Haxhi Zekën, Ismail Qemalin, Hasan Prishtinën, Isa Boletinin, Dedë Gjon Lulin, Idriz Seferin,  Çerçiz Topullin, Bajo Topullin, Mihal Gramenon, Selam Musanë, Avni Rrustemin, Bajram Currin, Fan Nolin, Luigj Gurakuqin, Hoxhë Kadri Prishtinën, Elez Isufin, Azem Bejtën, Shote Galicën, Tringë Smajlin,  Myslim Pezën, Mujo Ulqinakun, Enver Hoxhën, Mehmet Shehun, Emin Durakun, Xhemal Kadën, Asim Vokshin, Ali Kelmendin, Ibe Palikuqin, Gjon Serreçin, Mulla Idriz Gjilanin, Shaban Palluzhën, Mehmet Gradicën, Imer Berishën, Ajet Gërgurin, Kadri Bebën, Sali Rexhën, Shaban Shalën, Fazli Graiçevcin, Jusuf Gërvallën, Kadri Zekën, Bardhosh Gërvallën e shumë të tjerë deri te Legjendari, Adem Jashari, dëshmorët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, UÇPMB-së dhe Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare deri te dëshmorët e majit të vitit 2015, që ranë në Lagjen e Trimave në Kumanovë.

Me mundin gjakun dhe djersën e tyre,  të bashkëluftëtarëve të tyre, në të gjitha periudhat e luftërave, sot e mot identifikohen të gjithë liri-dashësit dhe liri-bërësit, të gjithë ata shqiptarë dhe shqiptare, të cilët Atdheut dhe idealit të çlirimit e bashkimit i kanë falur jetën, mundin, djersën, diturinë dhe pasurinë e tyre. (Ahmet Qeriqi)

Kontrolloni gjithashtu

Ylli Mece

YLLI MEÇE: INTERVISTË ME VETVETEN PËR ENVER HOXHËN

(Me rastin e përvjetorit të ditëlindjes së Tij ) Shpesh herë pyes veten:- Në periudha …