Rrustem Geci: H E R O I K A- Poemë për kryengritjen e 1981-shit

07/03/2016 Kultura

Tema të tjera...

Tek po pija kafenë e mëngjesit
një zë shumëzohej nga qyteti
lashë kafenë, dhe dola në rrugë
në Prishtinë kudo kryengritje

Ajo këngë e zëshme e Kosovës
ai zemërim gjigand i studentëve
bekimin e kishte nga populli
që të ndjek udhën e historisë

O sa na gëzoi ai himn i rinisë
O sa na gëzoi neve Prishtina
Në tëra ato duar të bëra grusht
unë pashë urtësinë e një vullkani

Unë, më i vogli poet i Kosovës
një qytetar i thjeshtë dhe pa tituj
i mblodha vet disa pika të gjakut
që ky marsh i lirisë të shkruhet!..

Studentët, loçkat e shpirtit
më të mirët e kombit, më të
dashurit; më të patremburit
më të zgjedhurit, faqekuqët
thyen xhama, pasqyra, orendi
goditën figurën e pushtuesit
për ta nxjerrë në shesh të
vërtetën, dhe atë ferr të bërë
Në kryengritjet 1968 – 2000
mbi rininë trime të Kosovës
u sul e gjithë ushtria e serbit
individ të muzgut, karkalecë
polic me medaljone krimesh
njerëz me urejtje të pëtejme
specialistë të ndëshkimeve
titistë me babë dhe me bir
Udbëistë të çajtoreve, berberë
miq të armiqve të sofistikuar
drejtorë bankash, sindikalistë
gjykatës me pozita në shtet
iu sulën rinisë së Kosovës
moshës sonë më trimërore

Në ato vite të kryengritjeve
dhe të urtësisë së vullkanit
Një natë në Prishtinë ; në
Tavnik e në Ferizaj; në Pejë
e Prizren ; në Gjilan dhe në
Gjakovë; në Tetovë e Ulqin;
në Prizren e Skënderaj, në
Preshevë e Kumanovë; në
Mitrovicë dhe në Medvegje
edhe ëndërrat kullonin gjak

Prej se njihen të mbjellat
dhe prej se njihen të korrat
Kosova të bukurën e ka
në gjuhë, në armë, në luftë
flisnin gjyshet dhe gjyshërit
Në traktet e viteve 1981
të çdoditshme ishin thirrjet;
vullneti popullit nuk shkilet
vullneti i popullit nuk jepet
vullneti popullit nuk shuhet
as me tanke, e as me burgje

Në ato vite të pushtimit serb
shqiptarët ishim të kërcënuar
natën, ditën, në rrugë, në punë
sulmoheshin shkollat shqipe
sulmohej mielli dhe buka, uji
dhe pemët, mësuesi dhe libri
emri dhe mbiemri, prejardhja
sulmoheshin veshjet, dasmat
kostumi dhe veturat, punët e
ditës, ndenjat e vona, njerëzit
e zakonshëm, të mbjellat dhe
bujku, të drejtat e festave, dhe
fëmijët tanë arrestoheshin, sa
herë festonim festat e betejave
Në ato vite të pushtimit serb
serbët pakicë na gjenociduan
të përkrahur nga Beogradi
shtienin në çdo gjë shqiptare
vrisnin që të shpërnguleshim
nga tokat tona stërgjyshore
Në ato vite të gjenocidit serb
në sofër të familjes shqiptare
mungonin fëmijët, shija dhe
ngjyra, e një Kosove të lirë!

Në Kosovën e atyre viteve
Prishtina, kryengritësja jonë
u ngrit lotët t´i kthejë në gurë
në grushte, në armë, në beteja

Zullumi këputet prej s´trashi
shkruan në librin e urtësisë
Prishtina , trimja e Kosovës
pështynë ekranin e televizorit
natën e zezë pis, dhe ngritet
shtypjen me grusht ta mbys!..

Vlimeve të mëdha të Kosovës
militantë të luftës thërrisnin
të bëhemi me më shumë duar
të bëhemi më me shumë grushta
që lirinë ta ngrejmë me gjak

Preshevë, Shkup dhe Tetovë
të mblidhemi në sheshet tona
që Kosovën ta bëjmë të lirë
të bukur dhe të përbashkuar

Kosovë, bëje dorën grusht
është çasti i sprovës sonë
mbaje sqimën, mos u tremb
Prishtina sonte s´ ka gjumë
ajo do që të jetë në betejë
kudo që ka një prangë
kudo që shkilet një varg

Unë, më i vogli poet , më i
vockli, një banor i Kosovës
i mblodha këto pika gjaku
kjo poemë të mos humbet

Kosovë, sonte s´ jam poet
sonte jam i njëjtë s´ i ju
dhe kam aq gjak në trup
të jemi së bashku për liri

Prishtinë,e bukura Kosovës
këngën mos e le të të ikë
mbaje fort, dhe shtrëngoje
është gjakja jote e shpirtit!

Liri, unë e ti jemi Kosovë
liri, unë e ti jemi Shqipëri
liri, unë e ti jemi Iliridë
liri, unë e ti jemi Preshevë
liri, unë e ti jemi Ulqin
liri, unë e ti jemi Çamëri
liri né jemi më shumë se kaq

Prishtina të rënët i këndon
dhe e ruan kujtimin për ta
në himnin kuqezi të këngës
në himnin kuqezi të fitores!..

O më i bukuri kryengritës i lirisë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
në beteja të luftës e burg të rëndë
gjak dhamë për tokë e për qiell
gjak dhamë që të rrojmë më mirë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
që atdheut t´i japim veten tonë
që diellit t´i themi mirëmëngjes
që lirisë t´i themi këtu të kem

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
në Trojën e parë Trojën e ndanë
në Trojën e dytë Trojën e vranë
në Trojën e tretë turqit na ranë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
të lirë të rrojmë në vendin tonë
gjak dhamë për tokë e për qiell
gjak dhamë që të rrojmë më mirë!..

Rrustem Geci – Prishtinë, mars-prill, 1981

Rrustem Geci: Zëri i shqiptarëve, poezi nga libri: “Nusja e erërave”

Lirinë ne e njohim nga gryka e pushkës

nga dora e bërë grusht, dhe revoltat

nga Nusja e erërave dhe e furtunave

dhe nga kraharori i përgjakur i Kosovës