Arbana Delia: RRËFIM UDHËRRËFYES- kushtuar dëshmorëve të parë të UÇK-së, Zahir Pajaziti, Edmond Hoxha dhe Hakif Zejnullahu

Brigjeve të Llapit

të një rrap shekullor

takova një loke

pranë varrit të birit dëshmor.

 Imazhin shpirtëror

ja lexova në rrudhat e ballit:

Dhembje krenari

Histori shqiptari,

Pranë vetës kishte

edhe një fëmijë

Imazhi i tij i qartë

Vizion për ardhmëri.

 

Ngadalë ju afrova

vogëlushin përqafova

flokun ja përkëdhela

më plot dashuri

Më butësi e pyeta

I kujt je o fëmijë?

 

Varri i babait i solli nostalgji

asnjë fjalë s’ma foli

m’shikoi më habi

Dhe gishtin e drejtoj drejt varri të babajit të tij.

 E përlotur lokja

e fillo rrëfimin

për birin e saj

dhe nipin jetimin.

 

Këtu në këto brigje

shkau bëri kërdi

këtu biri im luftoi

pë liri.

 Këtu dhe Zahiri

këndoj këngë e Çerçizit

Hakifi sinjal i dha Ilirit

Iliri-Fatmirit

dhe grushte-bashkuar

ëmbël ja thanë këngës

çetat i bashkuan

më refrenin e Gramenos

    VDEKJE A LIRI

s’ka më ëmbël në këtë jetë

se kur vdes shqiptari për SHQIPËRI.

 Këtu dhe unë sot

nipit i dhashë bekimin

paq biro fatin e djemve

të çlirimit!

E ti moj bijë e Dukagjinit

ma fshi lotin e pikëllimit

Jo,jo lokja nuk derdh lot

se dëshmorët janë fanarë per jetë e për mot…

 E kuptove tash moj bijë

i kujt ishte ky fëmijë?

Bir dëshmori e zemër trim

por epitetin ca të mjerë

mi vun JETIM.

 

Bija ime, moj bijë e Shqipnisë

po të lutëm më përgjërim

të më falesh për lotin tim

…ah, si ta them ty moj bij

plagën që po ma sfilit shpirtin tim

për fëmijët e dëshmorëve që epitetin

ca të mjerë ua vuan JETIM?

 Pusho loke të të them ca fjalë:

Të çmueshëm janë xhevahiret

i kthjellët është kristali

Por zemër më të dëlirë

kush mund të këtë

veç djalit të një ushtari

këtij djali  dhe shumë të tjerëve

në ballë u buzëqesh krenaria

e skëterrave në shpirt i fle robëria.

 

Arbana Arbana Delia